MAYA

6.Bölüm: İşkence

Arat Salvador

"Yoğun bakımda olan hastalardan 12 tanesi vefat etti."

Son bir kaç gündür duyduğum kelimeler bundan farklı değildi. Sadece değişen şey artan rakamlardı. Mayanın gelmesi çok büyük bir yıkıma sebep olmuştu. Onu güvende tutmam gerekiyordu, çünkü bunların hiçbirine isteyerek sebep olmamıştı. Bu yıkımın en büyük hatası bendim. Buna ben sebep olmuştum, yaptığım ufak bir hata bir çok kişinin canına mâl olmuştu.

"Bu yapılan şey cezasız kalmamalı, o kızı hemen bulmalıyız. Yoksa olacakları kestiremiyorum."

Çınar'ın sesiyle başımı önümdeki tabletten kaldırarak ona çevirdim. Şu yaşıma kadar benden hiçbir desteğini eksiltmemişti, fakat gerçekleri ona anlatmakta tereddütlüydüm. Anlatırsam tepkisi ne olurdu kestiremiyordum. O yüzden biraz zaman'a bırakmam gerekiyor.

Kahverengi saçlarını eliyle kenara itip, takım elbisesini düzelterek kalktı.

"Sabahtan beri kendi kendime konuşuyorum. İyi olduğuna emin misin Arat?"

"İyiyim, sadece bu kadar ölümün yaşanması canımı sıktı." derin bir nefes alıp, bakışlarımı önüme çevirdim.

"Anlıyorum seni fakat yapabileceğimiz tek şey halk isyana kalkışmadan, o kızı bulmak."

"Kızın yaptığı ne malum! Defalarca kez söyledim. Casus veya bir ajan olup bu evrene zarar vermesi pek olanaklı değil!"

Ayağa kalkıp camın önüne geçtim. Herşey sakinliğini koruyordu fakat, yakın zamanda çok kargaşa olacaktı. Herkes çok iyi biliyordu bu felaketin Mayanın çıkarmadığını. Sadece halk isyan çıkarıp, düzeni bozmasın diye suçu birine atmaları gerekiyordu. Ve bu kişide Mayadan başkası değildi.

"Bütün işaretler onu gösteriyor, bu kadar tesadüf olması mümkün mü sence?"

"Lütfen Çınar! En azından biz bizeyken kendimizi kandırmayalım."

Sertçe yüzümü sıvazlayıp saçlarımı çekiştirdim. Çınarın yanıma yaklaşmasıyla, yüz hatlarımı normale döndürdüm. Bu aralar hiç olduğum gibi değildim. Bir şeylerden şüphelenmesi an meselesiydi.

"Hayır anlamadığım bir şey var. Bugüne kadar bu kadar ağır olmasada, çok olay yaşandı. Ve biz sırf huzursuzluk çıkmasın diye, suçu birilerine yıkıp hep temize çıktık. Değişen ne Arat? Bu kadar tepkin neye bana söyle bende bileyim. Bir şeyler sakladığını bilecek kadar iyi tanıyorum seni, bir sorun var."

Çalan telefon sesiyle Çınarı cevapsız bırakarak masama adımladım. Tanımadığım bir hattı, tam cevap verecekken kapanmasıyla sertçe masaya bıraktım. Çok acilse tekrar arardı. Bu seferde kapının çalmasıyla "gir" diye seslendim.

"Efendim, sarsıntıya sebep olan kaçak bulundu. Üst toplantı odasında bekleniyorsunuz."

Sözlerinin sona ermesiyle beynimden vurulmuşa döndüm. Ne demek bulunmuştu. Bir yanlışlık olamazdı çünkü daha önce kendisini görmüşlerdi. İşte asıl kıyamet şimdi kopacaktı. Hiç tereddüt etmeden, Çınarla beraber odadan çıkıp, asansöre ilerledik. Bizi gören lezâlar girdikleri asansörden çıkıp yer vermeleriyle, Hemen girip on ikinci kata bastım.