When The Killer Falls In Love

Chapter 01

Sa makulimlim na kalangitan, nakatulala akong lumuluha habang nakatitig sa kabaong na nililibing. My other relatives also cried in grief. It was my mother's burial and neither I cannot accept her death. After the burial, nagsi-hiwalayan na kami papuntang sasakyan namin. Inaantay ko si Papa na may kausap pang mga hindi unipormadong mga pulis. Sa hindi sinasadya ay narinig ko ang usapan nila.

"Sir, she was killed by a murderer!"
giit ni Papa sa kataas-taasang pulisya.

"Mr. Aristone, I understand your pain to your wife's death but there is no sign nor any evidences that may prove to your specificity. She was diagnosed by overly used of pills"

"Sir, I am a detective, at alam ko kung ano ang ikinamatay ng asawa ko!"

"Police Detective Aristone, I shall tell you that in terms of this work, there will be no feelings involved!"

"Sir-"

"Sir tama na"
pigil sa kanya ng kasamahan nung akma niyang hahabulin ang chief nila.

Napayuko nalang ako at patakbong niyakap si Papa. Kumalma naman siya at niyakap ako pabalik. Alam ko kung sino ang mas nasasaktan ngayon, siya yun.

--------
"Julian, ano ba!"
reklamo ko nung hinila hila niya ako papasok sa sarili nitong kotse.

"Sissy naman eh! Ayaw mo ba talaga ako samahan papunta sa kanya?"
nalulungkot kunwari nitong tanong.

Napairap nalang ako sa kanya at kusa ng pumasok sa kotse. Lumiwanag naman yung mukha niya at niyakap ako ng kay higpit.

"I really love you girl!"

"Tsk!"

Maarte siyang tumili at pumasok na rin sa driver's seat. We are about to drove off when someone caught our eyes.

"It's him!"
she joyfully exclaimed and pointed the man walking the streets with his friends.

Natulala ako sa tawa niya. Napaka friendly talaga ng lalaking ito. He's every girls dream kaya. Kahit nga ako pinapantasya siya kaso may gusto din si Julian.

"That's Lad Dojun."
sambit ko.

"Uh-huh. At uuwi na siya ngayon. Susundan natin sya sa bahay niya at isusurpresa ko siya! It's exciting girl. Yiiieee!!" Tili nito.

Pumasok na siya sa taxi saka namin sinundan. He wave goodbye to his friends.

"Akala ko ba mag dedate kayo?"

"Kaya nga, but I want to surprise him! Wala pa kaya isa sa atin na nakapunta sa bahay niya. Kung tayo ang makakauna, ipagmamayabang ko talaga. I can't just ignore a man like him! He's gorgeously handsome. His smile is so wickedly captivating. Ang talino pa. Tapos ang ganda ng boses! Matangkad, sarap ng built ng katawan. Tapos..."

Hindi ko na siya pinakinggan nung sumilip na ako sa may bintana. Paulit-ulit na kasi ang mga ganyang puri na kahit ako mismo ay sumasang-ayon.

Nakarating na kami sa isang maabandonadong ruta. The house were perfectly built and there are also some cars parked in here, it was arranged, and it's pretty quite.

"This is an abandoned street. Ito yung sabi sa'kin ni Papa na sayang daw yung mga bahay kasi walang halos na tumitira. Ang gaganda pa naman" sabi ko.

Bumaba na agad kami.
"Sigurado ka bang dito siya huminto?" Tanong ko pa.

"No, nasa kabilang street siya huminto pero ito yung binigay saakin ni Akira na address. Binigay daw to mismo ni Dojun sa kanya ang swerte nga eh pero tayo yung mas swerte."

"Naniniwala ka naman kay Akira"

Palaaway kasi yun.

"Ofcourse! Sulat kamay ni Dojun eh"

Tinignan ko siya na sumilip silip pa sa daanan.

"Patingin nga!"

Hinablot ko sa kanya ang papel na may nakasulat na address. Totoo ngang sulat kamay to ni Dojun. Ang ganda eh.

House number 3666

"Tara na!" Hila niya sa'kin.

Habang naglalakad ay palingon-lingon ako sa mga bahay. Ang gaganda talaga kaso halatang walang tumitira. Yung mga kotse abandona na din. I wonder why.

Huminto si Julian sa isang malaking itim na gate. Sa may gilid ay may nakaukit na 3666. Ito na ata yun.

"Ano? Maganda ba ako?" Tanong niya sakin.

Hinead to foot ko siya. Her booby and ass are both round. Her face is lovely kasabay na dun ang mahaba nitong dark red na buhok. Naka mini skirt siya habang ako naka plain skyblue dress. Ngumiti ako at hinalikan siya sa pisngi.

"Maganda ka girl."

"Ayiiiee! Ikaw talaga sis ha. Maganda naman tayo pareho"

Natawa kami pareho at nagsimula na siyang kumatok.
"Baka wala pa siya." Sabi ko.

"So?"

Nagkatinginan kami at parehong naka isip ng kalokohan.
"Sneak in!" We both said at natatawang pumasok ng gate. Buti nalang madaling maabot 'yung lock.

Dahan-dahan kami parehong naglakad papuntang pintuan. But apparently, may password. Yaman ng Lad Dojun namin ah.

Julian tapped the numbers randomly at maka ilang beses iyon nag alarm, means wrong ang password. Sinuway ko naman siya.

"Tayo pa yung sisihin kapag ma forever lock yan"

"Eehh I wanna sneak in na kasi" Paarte nito.

"Just wait for him nalang!"

"Natasha sister naman eh!"

Nung may mapansin akong mini door sa ibaba ng main door ay napataas ang kilay ko. Bahagya akong umupo at itinulak iyon pa abre. Luckily, bumukas. Sakto lang to sa mga maliliit na aso. Hindi kami kasya ni Julian panigurado.

Dahan-dahan akong sumilip at namangha sa loob. Ang linis! I was gonna sneak in nung may magsalita.

"How may I help you?"

Taranta akong napa hugot sa sarili at tumayo. I heard Julian gasped. Nilingon ko ito at totoong si Lad nga.

"Lad!"
"Dojun!"
Pareho naming tawag ni Julian.

Iba na yung ekspresyon niya ngayon. Seryoso but there is still a hint of friendly vibes. Hindi ko alam na sa malapitan ay lalo siyang nakakamangha.

Ramdam ko ang pag lakas ng pintig ng puso ko.

"What are you both doing here?"

Ang manly ng boses. Mas gwapo pa pala siya kapag seryoso.

"S-surprise!"

Parang tanga 'tong si Julian.

Halos matawa ako sa kagagahan niya like grabe sis na surpresa si Dojun mo hahahahah!

Bigla namang kumidlat kaya napatalon si Julian sa kanya. Dojun stare at me kaya hindi mahinto-hinto ang mga mata ko kakatingin sa kahit saan.

I wonder why it striked lightning. Maganda naman yung weather kanina ah.

It suddenly rain kaya napairap ako sa inis. Kainip!

Dojun put a password at inabre ang  pinto kahit naka yakap pa sa kanya si Julian.

"It's raining. Have a cup of coffee first."

Tumili si Julian sa saya saka kami pumanhik ng tuloyan. The moment I step on his house, an unfamiliar feeling envelope at me, dahilan ng pagtaas ng balahibo ko.

"Jesus Christ!"