When The Killer Falls In Love

Chapter 09

Nanlaki ang mga mata ko sa sinabi ni Santos. I saw Dojun's papers when I first visited here. His mother is missing for three years, hindi pa konpirmadong patay! Eh bakit sinabi ni Dojun na patay na mama niya?

"Tatlong taon nang hindi nagpapakita ang mama niya simula nung mapatay ang papa niya. Akala din naman nang binata na patay na din ang ina niya. Anong magagawa natin sa kilos at pananalita niya? He's all alone after the death of his father and the missing presence of his mother. We cannot blame his mouth telling his mother is dead. Your statement is heavily useless, Inspector."

Narinig ko ang yabag ni papa paalis at ang pagbukas ng gate. Ramdam ko pa ang presensya nang isa bago ito napasuntok sa pintuan at mabibigat na hakbang ding umalis.

Napahinga ako ng maluwag.

The sounds of their car went off. The abnormal beating of my heart slowly wears off.

Malapit na 'yun. Someone is suspecting Dojun now.

Napatingin ako sa mga paa ko. As I decided to do something.

Mabilis akong kumilos sa paika-ika kung lakad, I went to the room through the closet and took the white dress,  the black long jacket below the knee, and most importantly, black mask and a black cap. Lumabas ako agad ng kwarto at hinanap kung may back-door ba dito, napakunot nalang ang noo ko nung wala akong makita.

Wala siyang back-door!

I gritted my teeth and decided to take the main door. Napadaing ako sa sakit ng paa ko habang pakapit-kapit dito sa pader.

This is so hard but I have no choice. I have no reason left to stay here. Dojun is... Someone I can't handle on my own. I know this kind of cases. The more I stay here, the more toxic would be our relationship.

Pagak akong natawa. Parang kanina lang nag desisyon akong labanan siya at manatili sa gilid niya, na hindi ko siya hahayaang langoyin ang dagat ng mag-isa. Pero ngayon...

Umiling ako, I really can't stay here. I shouldn't stay here and should not step-in in the first place!

Shit!

Hinampas ko ang pader sa inis!

Bakit ba kasi ako nalilito?! I have no relationship with him! And so he either! He'll just gonna murder me in the end. Why would I stay? Kasi akala ko mapapaamo ko ang isang katulad niya? Kasi sa tingin ko ba mahahawakan ko ang pagkatao niya? Falling inlove to the killer and the killer will fall inlove to me?? Hahahahah!! Come on!! Kahit isang kwento wala akong narinig na ganyan! This is reality, self! He is no mafia nor a saint that can be tame so easily!! He is a psychopath! We are talking about psychopath! And he will never be tamed!

He will murder my father after this. I know he can but he can't! He can't because my father is not a useless
detective!

I think I might need therapy. Baka nahawaan na ako ng kabaliwan niya.

I open the door finally and my heart pound.

Jesus, I'm gonna set myself free.

Sinuot ko na ang itim na mask at nag-hoodie. Bumaba na ako ng mumunting hagdan niya bago nakarating sa mismong gate. Hingal na hingal pa akong napakapit dun sa sakit. Wala na akong makakapitan pang pader. Kailangan ko nang ipagsapalaran itong paa ko makaalis lang.

I don't live in a fantasy world where I fall inlove to him and him to me. A reality shouldn't be brought as a joke.

Nung maka-hinga na ako nang maayos ay binuksan ko na ang gate.

Sana wala siya sa harapan ko.

Sumalubong sa'kin ang tahimik na paligid. Ramdam ko ang init ng araw sa mismong lupa na inaapakan ko. I am not wearing any slippers or shoes. But it's okay.