Astonishing Us

XXVIII

NAKAUPO AKO SA SULOK NG kama habang makailang ulit ng napahugot at napabuga ng marahas na hininga at pigil na huwag ng muli pang pumalahaw ng iyak.

Rinig ko pa din ang pagtawag sa 'kin ni Ridge mula sa labas ng Villa at ang mga katok n'yang pahina na ng pahina.

Napapikit ako ng hindi na nasundan pa ang mga katok n'ya at hindi ko na narinig pa ang basag n'yang boses na tumatawag at nagmamakaawa sa 'king umuwi.

I took a deep shaking breath as I slowly slide myself to lay over my bed. I kept my tired of crying eyes closed until sleepiness ate my whole system.

NAGISING AKO SA MALAKAS NA Tunog ng malakas na buhos ng ulan sa bubong ng villa, napa-igtad ako ng kumulog ng malakas. Napabaling ako sa pinto ng bumukas iyon at sumilip ang kalahati ng katawan ni Jaime.

"Gising kana pala. Kumain kana ng dinner, late ka na nga nag-almusal late ka pang kakain ng hapunan. Madaling araw na kaya bumangon kana d'yan," sa sinabi n'yang iyon ay napabaling ako sa maliit na orasang nakapatong sa bedside table.

I looked back at him when I saw the time.

Tama nga s'ya madaling araw na, alas dos na ng madaling araw. Kinunoutan ko s'ya ng noo.

"Madaling araw na ba't gising ka pa din?" Takang tanong ko sa kaniya.

Napabuga s'ya ng hangin saka namumula ang leeg at tengang naglayo ng tingin sa 'kin.

"Nag-aalala ko at wala sa oras kain mo, kumain kana para makatulog na din ako, kung gusto mo lang naman akong patulugin."

Napatitig ako sa likod ni Jaime ng iwan n'ya ko at iwan n'yang naka-awang ang pintong linuwagan n'ya ng bukas, I bite my bottom lip when I remembered the pain in Ridge's eyes and voice when he was begging me to go home earlier.

I know better that he is just fooling me, that Ridge is just acting to wrap me around his fingers again but I couldn't help the pain that is consuming me as I am reminded by that fake sound of pain, sadness and fear on his broken baritone voice.

Being affected in every aspect connected to Ridge is very unfair to Jaime who had been by my side ever-since I broke down at my worst, he might have hurt me but that is all in the past, no one deserves to be hurt in anyway. I saw how Jaime have changed for the better, and even how worst or how much pain he caused me from the past, I should not return it in any way now that all he just did is to take care of me and keep me safe.

Keeping Jaime by my side is so unfair, it is like I'm just keeping him for my own sake, this has to stop sooner, I don't wanna hurt him because I'm hurting too.

Napabuntong hininga ako bago bumaba ng kama at naglakad patungo sa salas kung na saan si Jaime.

"Jaime, we need to talk..."

I LOOKED AT JAIME WHO's silently cleaning the living room, I sighed and walked towards the door, I'll go out to breath some fresh air but I was frozen on where am I standing when I opened the door and found Ridge sitting on the doorstep with his upper body leaning on the door jamb.

Patuyo pa lang ang suot nitong halata basang damit. Para bang naligo s'ya sa ulan kagabi, dahil sa pag-aantay n'yang pagbuksan ko s'ya ng pinto.

Agad s'yang napatayo sa pagkakaupo at halos pikit ang namumulang mga matang hinarap ako muntikan pa s'yang matumba ng mapatayo s'ya.

"Let's go h-home?" Tanong n'ya sa 'kin habang may maliit na ngiti sa namumutla n'yang labi, ngiting hindi naman umabot ng mga mata n'ya, "Let's g-go back home bubbles, umuwi kana, umuwi na t-tayo—"

"Aether come back inside here, mag-breakfast kana," tawag sa 'kin ni Jaime sa loob na kinahinto ni Ridge sa pagsasalita, sumilip ang mga mata n'ya sa loob ng villa at nakatingin doon na nagsalita s'ya.