I'm here to make you smile (HIATUS)

I'm here to make you smile

 VOTE! COMMENT! FAN!

 Picture to the side >>>

(Pinageffortan ko po yan hahahahah)

Prologue:

    "Promise mo Khyle ha... Hindi mo ako iiwan..." Sabi ko kay Khyle, ang bestfriend kong lalake habang magkahawak kami ng kamay nakaupo sa bakod, na pumapagitna ng mga bahay namin. Hindi naman siya ganun kataas, makapal-kapal na red bricks siya. 

"Mai..." Huminga siya ng malalim. "Promise ko nga eh.... Lalaban ako kung magkaroon ako ng sakit, dahil alam kong kailangan mo ako... Best friend nga kita diba?" Ouch. Bestfriend na naman... Huminga na rin ako ng malalim. Yumuko na lang ako at hindi ko siya tiningnan. 

    "Mai wag ka sanang malungkot.... May sasabihin ako sa iyong importante.... Mai.... Gusto.... Mali, Mahal......." Nakararamdam ako ng excitement sa sasabihin niya, napangiti ako. Sabihin mo na Khyle please. 

    "MAI! KHYLE! HALIKA NA'T MAGHAHAPUNAN NA!" Sigaw ni Mama. Waaah! Lagi na lang bitin! Nakakainis na! Pumunta na kami sa kabilang daan, doon kasi daw kami mag-hahapunan. Tumawid na kami...

*SCREEEEEEEEEEEEEEEEEECH*

"KHYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYLE!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"

     Ako ang dapat nasagasaaan! Ako! Khyle bakit mo ako niligtas?! Iiwan mo ako alam mo ba iyon!? Khyle wag mo akong iwan please! Hindi ko kaya! 

***

"Wala na po siya Ma'am, patay na po ang anak niyo..."

"Waaaah anak ko!"

"Sige po ipapalibing na namin..."

Hindi ko na kaya... Ayoko na mabuhay... 

   Tumakbo ako sa rooftop ng hospital... Tatalon na sana ako... Nang may biglang yumakap sa akin... Isang lalake....

"Sino ka?" Tanong ko, pero hindi ko pa siya natitingnan dahil nakayakap siya sa akin patalikod.

  Pero huli na... Hindi siya nagpakilala, nung nakarating na ang guwardiya, umalis na siya. Pero ito ang mga huling kataga na naiwan niya sa akin.

"I'm here to make you smile..."

Isang malambing na boses ng lalake... Tell me bakit ganoon? Biglang tumibok ang puso ko? Na ang pagkakakalam ko kay Khyle lang iyon tumitibok? 

***

Isa na lamang siyang flashback,,,

   Ito ako ngayon nag-iisa... Na naglalakad sa classroom. Malumanay na ako at laging malungkot. Lagi na akong mag-isa dahil nag-iba na ang ako ng school. Ni-isa sa kaibigan ko, walang bumisita sa akin sa bahay.

     Sabi ng doktor, may problema daw ako sa utak, dahil konti lang ang kinakain ko at Khyle ang laging bukambibig ko. Tama naman sila, baliw ako, baliw ako sa kanya.

     Tumira na ako sa sarili kong dorm. Ayaw na ng magulang ko na alagaan ang baliw nilang anak. Obvious naman eh, ako yung tinutukoy nila. Binibigyan nila ako ng sustento pero makalipas ng isang buwan, wala na akong naging komunikasyon sa kanila. Pero ang huli kong balita galit na galit sila sa mga magulang ni Khyle. Yung rason? Hind ko po yan alam.

Hindi ko ang alam kung ito na ba ang ending...

Pero ang masisigurado kong, bagong buhay na ang haharapin ko. 

***

Ang mahiwang mensahe ni MeeJun:

Obvious naman po na nabago na talaga ang lahat. Yung halos buong plot may KONTING pagbabago pero ang chapters or paano ko naikwento bago na as in revised. I think much better na ito kasi mas marami na akong experience dito. More descriptive na at nag-improve naman ako no. Prologue pa lang po ito, and flashback po ang mga italics kaya mabilis ang mga pangyayari. Pinakita ko po iyon para magka-idea po kayo.