Kaçış

8. Bölüm

....
Sonunda Hiç bozuntuya vermeden ona cevap yetiştirmiştim.

"Hah, tahmin etmiştim zaten.
Asla tahmin etmemiştim bu arada

"Ne yani sen şimdi ne sanıyorsun? Beni kaçıracaksın, çeşitli işkenceler ile beni kendine aşık edeceksin? Cebin de bi silah iki mermi var diye sen kendini güçlü falan mı sanıyorsun??"

Tamam artistlik tasladın şimdi de onun cebinde ki silah ile kafana sık

Uzun bir sessizlik ile yola devam ediyorduk ki bu Barlas denen mafya abimiz beni bi gecekonduya getirmişti. Hadi canım! Ben villa falan bekliyordum!

Arabadan indiğin de hızla benim kapımı da açmıştı. Ani bir hareketle ellerimi bir kere çırparak bunu beklemediği belli olan suratına doğru konuşmaya başladım.

"Yuh! Pes yani! Koskoca 'güya' harika olan mafya burada mı yaşıyormuş?"

İlk başta anlamasa da sonda ampulleri yanmıştı.
Kafasını geriye yatırarak oflayınca benim de keyfim yerine gelmişti.

"Sende de ne boş çene varmış bee! İn arabadan in!"
Sesini yükseltince her ne kadar tırssam da çaktırmadan özgüvenli bir hanımefendiymiş gibi arabadan indim.

Anahtarı bile olmayan bu evde ne işimiz vardı gerçekten hiç bir fikrim yoktu.
İçeri girdiğimiz de evde oldukça yoğun tanıdık bir koku vardı.
Hayır, hayır... sevdiğim çocuğun yada ileride ki lovemin değil.
Daha çok eskiler, fakat neden bu kadar tanıdıktı.

Barlas aBiMiZ bi odaya girmişti. Bende onun arkasından gidecektim, fakat bir Kadın ağlama sesi geliyordu.
Ses gelen yere doğru ilerlerken Barlas beni kolumdan çekerek o yerden uzaklaştırdı.
"Yerin de olsam oraya girmezdim."

Ondan hızla kolumu çekerek sinirli olduğumu belli eden bir ses tonu ile konuşmaya başladım.

"Ama ne kadar üzücü, benim yerimde değilsin."

"La havle..."

O ağzından bir şeyler mırıldanırken ben ise çoktan odaya girmiştim bile.
İçeri de ağlayan bir Kadın yoktu...
Nasıl? Az önce buradan ağlama sesleri geliyordu.

Odayı biraz inceledikten sonra ilgimi çeken bir şey olmadığını anladığım da odadan çıktım ve Barlasın yanına gittim.

"Sen benimle oyun mu oynuyorsun? Neresi burası? Neden getirdin beni buraya!?"

Elinin avucu ile alnına vurarak bana sanki susmamı istiyormuş gibi olan bakışlarını çevirdi.

"Çağla!"
"Efendim?"
"Kızım sen susmayı bilmiyor musun?"

"Hayır bilmiyorum ve sıkıldım eve gitmek istiyorum."

Uzun bir iç çektikten sonra beni orada
Bırakıp farklı bir odaya gitmişti.
Birazcık odayı incelesem kimseye zararım olmaz diye düşünüyorum.

Gözüme takılan kolyeye doğru ilerlediğim de Barlas bi anda arkamda belirdi ve yüksek sesle konuşmaya başladı.
"Nerden buldun bu kolyeyi!"

"Kör müsün Barlas burdan buldum işte!"
Göz çevirerek söylediğim cümle onun da gözlerini devirmesine sebep olmuştu.

"İki saattir bunu arıyorum"
Dediği cümle ile kahkahayı ortaya basmam bir oldu.
"Ay Barlas alemsin valla! Sen mi mafyasın ben mi? Bak sen bu mesleği bırak,emekli olmuşsun zaten. Bakan kör gibi davranıyorsun çünkü."
Dediğim cümle ile onun da dudağının kenarı kıvrılmıştı.

"Hadi hadi! Çabuk gidelim burdan. Onlar gelmeden..."

Kolumdan tutarak arabaya doğru beni sürüklemişti.

....
Poyrazdan...

"Bulamadın mı?"
Çağrının bana yönelttiği soru iyice sinirlerimi tepeye çıkarmıştı. Nasıl bu kadar hızlı bir şekilde göz önünden kaybolabiliyordu.
İmkansız...

"Bulamadım Çağrı! Bulamadım. Bir anda göz önünden kayboldu. O konuşmadan sonra peşinden gittim... gittim fakat bi anda kayboldu."

"Sizce evinin yolunu biliyor mudur?" Açelya beş karış olan suratı ile yönelttiği soruya İlk cevap Caner'den gelmişti.

"NASIL BİLSİN AÇELYA! SAÇMA SAPAN Bİ YERE GETİRİLDİK VE Bİ GENÇ KIZ BURDAN EVİN YOLUNU NASIL BULSUN!?"
Caner sesini yükselttiği için ben ve Çağrı bi anda ayaklanmıştık. Fakat Çağrı beklenmedik bir tepki sergilemişti.

"Oğlum sen bi kıza nasıl bu kadar sesini yükseltirsin lan!" Dediği anda yumruğunu indirmişti.
"Çağrı dursana!"
Açelya Çağrıya durması için bağırıyorken ben hala daha Çağla'nın nerede olduğunu düşünüyordum.

"Poyraz bir şey desene gebertecek çocuğu!" Açelyanın beni dürtmesi ile kendime gelip ikisini de ayırmıştım. Sanırım bağırma sırası bende.

"Çağrı! Oğlum sen manyak mısın? Öyle her istediğini dönemezsin bu evde anladın mı!"

Çağrı Canere sinirli bakışlarını atarak hiç bir şey demeden hızlı adımlarla yatak odasına giderek kapıyı kitlemişti. Açelya ise Caner'in kalkmasına yardım edip onu koltuğa oturtmuştu.
"Açi, ben çıkıyorum. Caner, Açelya sana emanet. Bir şey olursa arayın. Çağrı da odasından çıkmasın Çağla'yı bulup gelicem..."

"Abi keşke bilmeseydi bi anda gerçekleri Ya"

Evden çıkarken Açelya arkamdan bağırmıştı. Fakat yapacak bi şey mi yoktu.
Bi anda nasıl göz önünden kayboldu bilmiyorum.
Barlas kesin onu bulmuştur.

Ona zarar vermeyeceğini biliyorum ama...
Ama işte her şeye böyle hakim olması hiç hoşuma gitmiyor.
Her istediğini elde edemez. Ona bunu bildirecektim. Şimdi yapmam gereken Çağla'yı bulmak ve Açelyayı korumak. Çünkü Barlas bu saatten sonra ona Her şeyi yapabilirdi.

....

Bölüm sonuuuu

Aşklar cidden kusura bakmayın ailede ard arda birileri evlenince telefonu doğru düzgün telefonuma alma imkanım bile olmadı...

Seviliyorsunuzzz🤌🏻❤️