My mate, the Alpha

•{Sweet kiss}•

{Sophie}

Eindelijk! Ik heb de uitgang gevonden. Ik stap naar buiten en kijk om me heen. Waar ben ik? Ik herken hier niets van. Hoe moet ik dan thuis zien te komen? Ik stap voorzichtig de trap af en zie een jongen. "Excuseer me, welke richting is de school Eastwoods high ?" vraag ik heel beleeft. Hij kijkt naar me en glimlacht "het is een paar kilometer naar het noorden" antwoord hij. Ik zucht. "Oké, bedankt" zucht ik. Ik wil beginnen stappen maar iemand houdt me tegen, ik draai me om en kijk in 2 mooie blauwe ogen. Caleb's ogen. "Je denkt toch niet dat ik mijn gewonde mate naar huis laat stappen?" zegt hij lief. Ik kijk hem alleen aan, en antwoordt niet. " Kom ik breng je wel" zegt hij terwijl hij mijn hand vastneemt en me naar zijn auto begeleidt. Hij doet het portier open, ik stap in. Daarna stapt hij rond de auto naar de bestuurders kant en start hij de auto. Terwijl we door het bos rijden kijk ik uit het raam. Waarom is Caleb ineens zo vriendelijk? Hij deed heel anders op het feestje, en toen op school ook. Als mijn gsm uit mijn broekzak op de grond val buig ik direct naar voor. Wat een helse pijn door mijn borst vormt. "Auuww" gil ik met een hese stem. Caleb stopt de auto en kijkt me bezorgd aan. "Gaat het Sophie?" vraagt hij. "J-ja" antwoordt ik, maar mijn stem breekt en ik begin te huilen. Caleb stapt de auto uit en loopt snel naar mijn deur. Hij opent de deur en gaat gehurkt voor me zitten. Dan zet hij zijn handen op mijn knieën. "Sophie, adem rustig in en uit" zegt hij terwijl hij het voordoet. Ik doe wat hij zegt en de pijn verminderd. Maar er rollen nog steeds tranen over mijn wangen. "Hé gaat het weet een beetje?" vraagt hij terwijl hij mijn tranen weg veegt van mijn wang. Ik knik. "Ik vind het niet leuk als je huilt, glimlach eens een beetje" voegt hij eraan toe. Ik laat een kleine glimlach zien. Ik kijk in zijn ogen en zie dat ze goudkleurig worden. Dat betekend dat zijn wolf het van hem aan het overnemen is. Ook Alexia neemt het van me over, en ik ben te zwak om het tegen te houden. Caleb buigt voorover, ik sluit mijn ogen en voel ineens twee zachte lippen op de mijne. Een explosie van vreugde gaat door mijn lijf, en ik klamp me vast aan Caleb's borstkas. Al snel veranderd de zachte kus in een zoen vol passie en verlangen. Zijn tong vraagt toestemming, die ik hem al snel geef. Na een paar seconden haalt Caleb zijn lippen van de mijne af, en kijkt me recht in mijn ogen aan. "Van mij" gromt hij met een dierlijke toon. Ik glimlach, en hij trekt me in een knuffel. Daarna stapt hij weer naar de bestuurders kant en rijdt verder naar mijn huis. We zeggen niets, alleen als ik zeg welke kant hij op moet. Als we aangekomen zijn bij mijn thuis stap ik de auto uit. Ik wil de autodeur sluiten als Caleb mijn naam zegt. "Ja?" vraag ik hem nieuwsgierig. "Ik hou van je" zegt hij. Ik krijg een warm gevoel vanbinnen. "Ik ook van jou" antwoord ik hem en ik sluit de deur. Ik stap naar mijn voordeur en hoor een auto de straat uit scheuren. Ik open de deur en bots op mijn bezorgde tante. "Waar ben je geweest jongedame?!" gilt ze bijna. "Ik was bij een vriendin slapen, maar mijn gsm was plat, dus ik kon je geen sms'je sturen. Ze knikt "de volgende keer vraag je aan je vriendin om me een sms te sturen." Ik knik en stap de trap op naar mijn kamer. Ik ga op mijn bed liggen. Heb ik nou echt Caleb gekust? En hij kuste me terug. Niet te geloven. Zijn lippen waren echt zacht. Piekerend val ik in slaap.
____________________
Van het extra lange stukje is niet veel gekomen. Maar mijn hondje is gestorven gisteren. Ze was nog maar 3 jaar oud. En ik vind het echt vreselijk. Ik heb geprobeerd een stukje te schrijven. Maar zoals je al ziet is het waarschijnlijk niet zo lang. Ik zal voor volgende keer een langer stukje proberen te schrijven. En ik kon jullie niet laten zitten zonder update. Het spijt me echt! En bedankt voor alle reads en votes! xxxxx