My mate, the Alpha

•{Into the woods}•

{Caleb}

Ze maakt me woedend. Ze noemt me klootzak, en zegt dat ik haar leven verpest. De bitch. Dat ze naar de hel gaat! "Ik haat je! Ik haat je zo erg! Ik-" ze kan niet meer verder praten want ik sla met de achterkant van mijn hand op haar wang. Wacht? Wat? Ik had mezelf niet onder controle. Dit kan niet, ik heb haar niet geslagen. nee,nee,nee... Ik zie dat ze haar hand op haar wang zet en me met geschrokken en waterige ogen aankijkt. Ik zie een jongen naar haar toe stappen en haar in haar ogen aankijkt. Daarna draait hij zich om tot mij. "Wat is jouw probleem?!" sist hij kwaad. "Ik-i" stotter ik, maar ik kan er geen antwoordt uit brengen. Ik weet niet wat mijn probleem was, ik werd gewoon ineens woedend, en ik sloeg haar. Ik sloeg een meisje. Nee, niet zo maar een meisje, ik sloeg mijn mate. Ik zie hoe Jackson mijn richting uitkomt met een grijns, als hij Sophie ziet rent hij naar haar toe. Hij zegt haar wat maar alles dat ze doet is hem wegduwen en slaan. Ik heb dit allemaal veroorzaakt, ik , en niemand anders. Misschien ben ik echt zo slecht als ze zeiden. Ik wil Sophie mijn excuses aanbieden en kniel voor haar neer. "Sophie he-" "Blijf bij me uit de buurt, alsjeblieft" sist ze hees terwijl er nog meer tranen over haar wangen stromen. En met dat staat ze op en loopt weg. "Waarom the fuck sloeg je haar gast?" vraagt hij geïrriteerd, ik kijk hem aan, "Ze was bezig dat ik haar leven verpestte en haar vriendschap. Toen zei ze dat ik tegen je moest zeggen dat je geen haar beter bent als mij" grom ik naar hem. Geschrokken kijkt hij op. Hij geeft om Sophie, net als ik. "Maar, het-het was niet mijn bedoel-" hij maakt zijn zin niet af maar stapt weg in een looppas.

[Een paar uur later]

Ik begin me echt slecht te voelen. Welke Alpha mept z'n mate nu? Welke wolf mept überhaud zijn mate? Ik stamp en sla tegen een boksbal. Ik moet mijn verdriet en woede ergens kwijt. Ineens rent Jackson mijn kantoor binnen. "Sophie... weg.... niet vinden" probeert hij buiten adem te zeggen. "Sophie, is weg, we vinden haar niet ze reageert niet op berichtjes en Max heeft haar alleen zien weglopen" zegt hij opnieuw. Ik span mijn spieren op. Ik moet Sophie vinden. Kosten wat kost. Ik geef om haar. Ook al lijkt het niet zo. Ze maakt me af en toe gewoon kwaad. Maar ze is en blijft de mijne.

{Sophie}

Ik ren door het bos, mijn mobiel ben ik onderweg kwijt geraakt. Maar het kan me niet schelen. Niks kan me nog iets schelen. Ik ren door het bos vlak bij het parkje. Het is een heel groot bos, maar ik ken het niet. Het geeft me de tijd om na te denken. Ik haat hem zo hard. Ook Jackson. Waarom mept hij me, in het gezicht? Ik let niet op, want ineens voel ik de grond onder me wegschuiven. Ik zie dat ik een een soort afdaling naar beneden tuimel. Uiteindelijk wordt ik gestopt door een harde neergevallen boom tegen mijn hoofd en mijn buik. Ik kan niets meer doen want alles dat ik zie zijn zwarte vlekken.

{Caleb}

Ik ren naar het parkje, daar heeft Max, Sophie naartoe zien lopen. Ik zie niks maar dan valt mijn oog op het bos. Ik ren ernaar toe en ruik de geur van Sophie. Ze is hierdoor geweest. Ik ren door het bos. Het is pikdonker dus neem ik mijn iPhone en zet mijn zaklamp aan. De geur van Sophie wordt sterker. Ik kan nog nipt stoppen anders was ik naar beneden getuimeld. Ik schijn met mijn zaklamp naar beneden en zie dat het wel een zware klap zou zijn geweest als ik niet op tijd was gestopt. Ineens stokt mijn adem, ik krijg een brok in mijn keel. Sophie ligt helemaal beneden. Tegen een boom. Ik ren naar beneden, het maakt me niet uit of dit gevaarlijk was of niet, Sophie lag daar, en ik ging haar halen! Als ik bij Sophie aankom zie ik dat ze een snee in haar voorhoofd heeft, het bloed sijpelt er zachtjes door. Ook heeft ze schaafwonden op haar armen en benen. Ik laat een traan vallen. Dit is allemaal mijn schuld. Ik neem Sophie voorzichtig op. En stap naar mijn auto. Ik leg haar neer op de achterbank en rij naar huis. Ik pak mijn iPhone. "Ja hallo, ik wil de pack-dokter nu meteen naar mijn huis!" roep ik haast en ik druk af. Als we bij mijn thuis zijn aangekomen hef ik haar weer voorzichtig op. Ik breng haar naar mijn slaapkamer en leg dekens op haar. Dan wacht ik beneden op de pack-dokter. Als hij is aangekomen stappen we naar Sophie. Als hij klaar is zegt hij dat Sophie een gebroken rib heeft en dat haar arm gebroken is. Ze heeft een blauw oog, maar dat zal binnen een maandje wel weer beter zijn. Ik knik en bedank hem. Ik zet een stoel langs Sophie en ga erin zitten. En zo kijk ik naar haar. Ik weet niet hoe lang, maar ik wil haar niet meer uit het oog verliezen.
______________________
Heey!
Hier is dan het stukje! :O
Caleb is een zak, maar aan de andere kant zegt hij wel dat hij om Sophie geeft? Wat denken jullie? Ik heb terug school dus weet ik niet of ik wel elke dag kan updaten. Misschien komt er morgen geen stukje, ik weet het nog niet, ik zal wel zien. Nog bedankt voor alle votes! En comments! (#Ztellman ;) ) Jullie zijn allemaal awesome!!🙌🏼 Geniet nog van het stukje! ;) love you guys!! xxxxxx