My mate, the Alpha

•{I'm just smarter then you}•

{Sophie}

Na een vermoeiende maar zeer leuke les gym, hebben we frans en geschiedenis. Daarna is het middagpauze. Ik stap weer naar buiten en zie Max alleen zitten. Ik stap naar hem toe. "Hey, is het goed als ik erbij kom zitten?" vraag ik voor de zekerheid. Hij knikt en ik schenk hem een glimlachje. Ik haal mijn boterhamdoos boven. Vandaag heb ik koude pasta mee. Ik pak ook mijn vork en begin te eten. Ik zie Jackson en zijn groepje mijn kant op kijken, maar als ik naar hem kijk, kijkt hij gewoon weg, raar. "Waarom doe je zo aardig tegen me?" vraagt Max ineens. Ik kijk op van mijn pasta naar hem. "Hoe bedoel je?" vraag ik hem stil. "Niemand doet aardig tegen mij, maar jij wel, en ik weet niet waarom" antwoord hij me. "Waarom zou ik niet aardig tegen je zijn, ik bedoel, je bent nooit gemeen tegen mij geweest, en ik vind je leuk om wie je bent, ik ga niet gemeen tegen je doen als jij niks verkeerd doet" zeg ik hem simpel. Hij knikt. Ik heb genoeg van mijn pasta, ik kijk op en zie Max ernaar kijken. "Wil jij de rest? Ik kan niet meer" Hij knikt. Ik geef hem de pasta en mijn vork. "Ik hoop dat je niet vies van me bent?" zeg ik. "Nee, geen probleem" zegt hij terwijl hij naar me glimlacht. Ik glimlach terug. Als hij klaar is met eten stappen we samen naar het gras. We praten over vanalles en nog wat. Na een tijdje zegt Max: "Ik zou uit de buurt blijven van Caleb, hij is nu niet bepaald ... uhm hoe zeg je dat-" "Vriendelijk" maak ik zijn zin af. Hij knikt. "Ik weet het" antwoord ik hem. Als de bel gaat haal ik mijn spullen snel uit mijn kluisje, ik weet niet welke les ik heb, als ik Jackson zie ren ik naar hem toe. "Hey, weet je welke les we hebben?" vraag ik hem met een glimlach. Hij kijkt me aan zonder één emotie in zijn gezicht. "Wiskunde" antwoord hij kort. En hij draait zich om en stapt weg. Wat heb ik gedaan? Waarom doet hij zo bot tegen me? En gisteren nog zo poeslief. Misschien een slechte dag ofzo. Ik spurt naar het klaslokaal en ga op een bankje helemaal vanachter zitten. Caleb ziet mij en wil weeral naast me zitten. Die jongen weet gewoon niet van ophouden. "Ik kom naast je zitten" zegt hij, het was meer een mededeling dan een vraag. "Gaat niet ik, uuhm-" ik kijk rond de klas of er nog plaats vrij is maar tevergeefs is er niks meer, "oké dan" snauw ik naar hem. Hij gaat zitten en pakt zijn boeken, ik pak de mijne ook. Dit gaat nog een lange les worden. Mevrouw Summer begint met de les, even later vraagt ze of er iemand een bewijs op het bord wil bewijzen. Niemand steekt z'n hand op dus kiest ze Caleb. Zelfverzekerd stapt Caleb naar het bord en krijgt zijn bewijs. Hij zit nog maar bij de eerste regel en zit vast. Maar zelfs de eerste regel klopt niet. "Caleb, je bewijs moet wel bestaan hé" zeg ik spottend tegen hem. Geïrriteerd draait hij zich om. "Doe jij het dan als je het beter kunt!" bijt hij me toe. Ik sta op en stap naar het bord. Ik neem het krijtje van hem over en pak de bordenwisser. Ik wis heel zijn creatie dat hij een 'bewijs' noemt uit en begin. Ik gebruik de hele oppervlakte van het bord. Mijn hand staat niet stil. Er is geen enkel plaatsje meer vrij. Als ik klaar ben zie ik Caleb en Mevrouw Summer verbaast kijken. De rest van de klas kijkt me even verbaast aan. Wat? Ik ben nu eenmaal kei goed in wiskunde. "En mevrouw, klopt mijn bewijs?" vraag ik lief. Ze neemt haar papieren en stapt naar het bord. Na een tijdje draait ze zich om en zegt, "dit is honderd procent correct, proficiat Sophie!" Voldaan leg ik het krijtje neer en stap terug naar mijn plaats, ook Caleb stapt terug, maar hij ziet er niet al te blij uit. "Nerd" zegt hij als hij zit. Met een grijns kijk ik hem aan, "schatje, het is niet omdat jij geen wiskunde kunt, en ik wel, dat ik een nerd ben" zeg ik hem poeslief. Hij kijkt me strak in mijn ogen aan. Ik voel me ineens heel warm worden. Ik verlang naar hem, mijn lichaam verlangt naar hem, ik wil hem. Wacht wat zeg ik nu? Ik kijk snel weg uit zijn ogen. Denk aan wat hij gedaan heeft Sophie. Hij is een eikel. Caleb is een eikel. Yup, hij is arrogant, irritant, stom en hatelijk! 'Maar hij is wel hot!' zegt Alexia. 'Nee dat is hij niet!' snauw ik. 'Echt wel! En hij heeft een sixpack!' voegt ze eraan toe. 'Stop-' bijt ik haar toe, maar het helpt niet. 'En hij heeft de mooiste blauwe ogen ooit! En hij is sterk, en hij is een Alph-' 'Zwijg!!!' roep ik haast. Ze stopt en antwoordt niet. Als de bel gaat sta ik opgelucht op. Ik ben sterker dan ik verwachtte. Ik heb een heel lesuur met Meneer de Alpha doorstaan! Als dat niet onmogelijk is weet ik het niet meer. Maar het is gelukt. De rest van de lessen pieker ik alleen maar over Jackson. Ik heb een paar keer met hem proberen te praten maar tevergeefs. Misschien moet ik hem maar laten. Het zal vast over gaan.

[Een week later]

Max en ik zijn beste vrienden geworden. Hij is echt geweldig. Maar met Jackson is het nog steeds niet goed, hij negeert me en ontwijkt me. Als de laatste schoolbel gaat ren ik naar het schoolplein, ik zie Jackson stappen. "Jackson! Wacht even!" roep ik luid hij stopt en draait zich om. Als hij mij ziet stapt hij weer verder. Ik hou hem tegen. "Wat is er?" vraag ik hem. "Niks" antwoord hij me kort. "Jackson wat heb ik gedaan dat je me negeert?" vraag ik hem. "Niks" antwoord hij weer kort, hij probeert weg te stappen maar ik trek hem terug, ik word boos. "Ahnee?! Er is niks? Daarom dat je me al godverdomme een week negeert! Wat heb ik gedaan dat je dit doet? Waarom? Waarom haat je me ineens? Als ik iets verkeerd gedaan heb zeg het dan nu!" roep ik haast. Nog steeds kijkt hij mij niet aan. "Ik haat je niet en je hebt niks verkeerd gedaan" zeg hij kortaf. "Geef me dan één goede reden waarom je dit doet!" zeg ik streng. Hij kijkt me aan. "Ik mag niet met je praten van Caleb" zegt hij. "En jij doet dat gewoon? Jij geeft onze vriendschap op omdat hij zegt dat je niet met me mag praten?" vraag ik hem, terwijl er tranen in mijn ogen stromen. "Ja hij is mijn baas en Sophie, er is nooit vriendschap geweest tussen ons, je was nieuw en ik wilde je helpen, meer niet." antwoord hij. Geschrokken kijk ik hem aan. "W-wat?" vraag ik hem voorzichtig terwijl ik een brok in mijn keel krijg. "Je hebt me wel gehoord. Wij. zijn. geen. vrienden. Nooit geweest en zal nooit zo worden, mag ik nu gaan, ik wil namelijk weg." voegt hij eraan toe. Ik laat hem los, en er stroomt een traan over mijn wang. Hij kijkt me niet aan en stapt verder. Mijn benen beginnen te trillen. En ik zak neer op de grond. Ik begin te snikken. Waarom? Waaraan heb ik dit verdiend? Ik dacht dat hij een echte vriend was, hij was een soort broer voor me geworden in een korte tijd. Maar het was nep, het was allemaal nep. "Soof??!" hoor ik iemand zeggen. "Sophie, gaat het wel, wat is er gebeurd?" zegt Max als hij me omhoog helpt. Ik pak hem vast en geef hem een knuffel. Hij sust dat het wel goed komt, ook al weet hij niet waarover het gaat. Nog steeds wenend stap ik samen met Max het schoolplein af. Als we buiten de schoolpoort zijn zie ik Caleb nonchalant tegen de muur leunen. Het verdriet is even weg en woedend stamp ik naar Caleb. "Wat denk jij wel niet? Vieze vuile klootzak! Jij hebt mijn vriendschap met Jackson gewoon helemaal verpest!" roep ik luid! Terwijl ik terug begin te huilen. "Je hebt mijn leven gewoon verpest! Jackson zegt ineens dat hij niet met me mag praten omdat jij dat zei! Ben je ziek in je hoofd ofzo! Jij verpest alles! Klootzak! Hou je neus uit zaken als je er niks mee te maken hebt! Heb ik bij jou een vriendschap verpest? Neen! Dus waarom doe je dat dan bij mij? Je kan tegen Jackson zeggen dat hij geen haar anders is dan jou! Ik haat je! Ik haat je zo erg! Ik-" ik kan mijn zin niet afmaken want er gebeurd iets wat ik nooit, maar dan ook nooit verwacht had.
_________________________
Oke het is nu precies 00:29.
Ik heb school straks. Geen idee of ik zal kunnen opstaan maarja. Ik schrijf 's avonds het beste, daarom dat mijn update's meestal 's avonds zijn. Hier is dus hoofdstuk 6... Wat denk jij dat er zal gebeuren? Wat zal Caleb doen? Laat het weten in comments! En dankjullie wel voor alle votes! Jullie zijn gewoon geweldig! 😍🙌🏼