My mate, the Alpha

•{fuck everything, I'm turning my bad-mode on}•

{Sophie}

Om 7uur word ik gewekt door mijn wekker. School, waarom ook niet. Ik ga rechtop zitten. Caleb is in de andere kamer gaan slapen. Het werd hem teveel. Hoor het sarcasme. Ik vind dit echt niet meer fijn. Het is niet omdat ik in mijn heat ben, dat hij niet meer naar me om moet kijken of niet meer met me moet praten. Met een zucht sta ik op naar beneden. Ik ga naar de keuken en maak mezelf een boterham met confituur, samen met een glas fruitsap. Caleb lijkt verdwenen te zijn. Als ik klaar ben ruim ik op en ga ik terug naar boven. Ik pak mijn zalm roze jurk (zie foto) en mijn zwarte pump's met een strikje. Ik stap naar de badkamer en neem eerst een heerlijk verfrissende douch. Daarna trek ik mijn jurkje en pump's aan. Tenslotte poets ik mijn tanden en breng ik een klein beetje make-up aan. Ik pak mijn zwarte Longchamp tas en steek er mijn vakken in van vandaag, een pennenzak en mijn notitieboekje. Het is snik heet dus een jas zal ik niet nodig hebben. Ik ga naar beneden en maak wat boterhammen voor tijdens de middag. Samen met een flesje water zet ik het in mijn tas. Caleb is nog steeds spoorloos verdwenen. Ik neem mijn gsm en vraag aan Case of hij me kan brengen naar school. Ik krijg direct een bericht terug dat hij er over 5 minuten is. Als ik een auto hoor stoppen kijk ik uit het raam en zie ik dat het Case is. Ik stap vrolijk de trap af naar de auto. Case is uitgestapt en leunt tegen de auto. Hij heeft een donkerblauwe short aan tot boven zijn knieën samen met een grijs onderhemdje waarop palmbomen staan met daaronder zwarte all stars. Hij glimlacht naar me. "Je ziet er mooi uit Soof" hoor ik hem zeggen terwijl hij me van top tot teen scant. Ik glimlach vriendelijk naar hem. "Jij ziet er anders ook niet mis uit" grijns ik. Hij grinnikt en we stappen de auto terug in. Case zet de radio aan en ik hoor een liedje dat ik dolgraag wil meezingen. Ik kijk hoopvol naar Case, hij kijkt me vragend aan tot hij beseft wat ik wil. "Je doet maar Soof" grinnikt hij terwijl hij zich weer op de weg concentreert. Ik glimlach "maar jij moet het deel doen dat de man zingt en ik film het!" roep ik enthousiast. Hij kijkt me aan en zucht. "Oké, maar aan niemand laten zien!" waarschuwt hij mij. Ik hou mijn handen in de lucht, "nee nee".
Ik start met filmen en Case begint te zingen, na een tijdje is het mijn beurt. "Now and then think of all the times you screwed me over. But had me believing it was always something that I'd done. And I don't wanna live that way, reading into every word you say. You said that you could let it go, and I wouldn't catch you hung up on somebody that you used to know!" Zing ik. Daarna komt het refrein die wel allebei luidkeels meezingen, terwijl Case er net zo'n gezichten bij trekt als in de video zelf. Als we klaar zijn barsten we in lachen uit. Na een tijdje komen we aan op school. De zon is al hevig aan het branden op mijn huid. Verdomme, ik ben vergeten zonnebrand op te zetten. Ik doe mijn zonnebril op en bedank Case voor de rit. Als ik op het schoolplein aankom zie ik Max alleen in een hoekje muziek luisteren. Ik was Max helemaal vergeten. Ik stap voorzichtig naar Max, als hij opkijkt en mij ziet veranderd zijn blik en kijkt hij terug naar zijn gsm. Ik ga naast hem zitten. Hij bekijkt me niet eens. "Max het spijt me echt" probeer ik, maar hij blijft kijken op zijn gsm en zet zijn muziek nog luider op. Ik zucht. Ik sta op en stap naar binnen, het eerste uur hebben we vrij dus ik ga binnen
zitten bij de tafels in de middagzaal. Ik begin een brief te schrijven, als Max niet naar me wilt luisteren, kan hij ze alleszins lezen. Ik begin met schrijven.

Lieve Max,
het spijt me echt enorm!
Dat ik je zo in de steek heb gelaten ineens! ...
Ik kan zelfs geen geldige reden opsommen.
Na het gedoe met Caleb, ben ik amper naar school gekomen.
Ik heb je zelfs geen sms'je gestuurd.
Het spijt me echt enorm.
Ik weet niet wat me bezield om zo'n geweldige beste vriend te laten stikken.
Ik verwacht niet dat je me vergeeft.
Nee, dat is het laatste dat ik verwacht.
Maar Max, ik heb echt enorm veel spijt, om wat ik je heb aangedaan en ik je zomaar in de steek heb gelaten.
Het spijt me echt enorm.
Ik hou van jou, je bent nog steeds mijn beste vriend!
Het spijt me!
xxx Sophie

Ik plooi het papier in vier en stop het in mijn tas. Ik sta terug op en stap door de gangen opzoek naar Max' kluisje. Voor zijn kluisje sta ik stil en zet ik de brief erin. Ja, ik weet zijn code, hij de mijne ook. Ik sluit zijn kluisje en stap door naar mijn lokaal waar we zometeen les krijgen. Ik ga alleen zitten aan een bankje tot er plots een meisje naast me komt zitten. Ze heeft bruin krullend haar tot onder haar schouders. Ze draagt een lichtblauwe short met gaatjes in. Samen met een lichtoranje t-shirt. Daaronder draagt ze roze all-stars. Eigenlijk ziet het er tezamen nog lang niet zo slecht uit. "Hoi, ik ben Rose" glimlacht ze. "Hey, ik ben Sophie" zeg ik terug. We beginnen te praten Tot de leerkracht eraan komt. Ondertussen kijk ik de klas rond, ik zie Case zitten, ook Duke, Sam en Mason zijn er. Ik kijk verder en zie Jackson. Mijn eerdere beste vriend die mij heeft laten vallen, net zoals ik Max heb laten vallen. Ik zie Jackson ineens naar me kijken, alsof hij het voelt. Ik kijk hem een paar seconde aan maar draai mijn hoofd dan weer naar het bord. Uren gaan voorbij als seconden en voor ik het weet is het middag. Ik wil naar buiten stappen als iemand me ineens tegenhoudt. Ik draai me om en zie Max staan. "Ik heb je brief niet nodig. Je liet me gewoon stikken Sophie! Ik heb bijna twee weken niks van je gehoord. En ja je liet me vallen, net zoals ik jou nu laat vallen, ik wil je niet meer zien, en waag het nog eens om in mijn kluisje te komen!" zegt hij terwijl hij de brief verfrommeld en ik mijn hand propt. Hij draait zich om en loopt weg. Tranen borrelen op. Ik loop de gang uit en zie Jackson me bekijken. Ik negeer zijn blik en de tranen beginnen te rollen. Ik hou mijn hand voor mijn mond om een luide snik te onderdrukken en loop naar de tuin vaan de school. Helemaal vanachter achter wat struikjes is er een bankje in het midden van vele rozenstruiken. Ik ga erop zitten en haal de hand voor mijn mond weg. Ik begin te snikken en de tranen blijven rollen. Ik ben Max kwijt. Ik ben één van mijn enige vrienden kwijt. Een luide snik verlaat mijn mond. Als iets mijn handen vast pakt kijk ik op. Jackson. Hij pakt mijn beide handen vast en gaat hurkend voor me zitten. "Wat is er gebeurd Soofje?" vraagt hij lief. "M-max" snik ik. Hij kijkt me aandachtig aan terwijl hij met zijn duim over mijn handpalm wrijft. "I-ik liet hem stikken, e-en ik probeerde het goed te maken ik heb hem een brief geschreven, o-omdat hij niet naar me wou luisteren" ga ik verder terwijl ik knik naar het propje naast me op de bank. Jackson pakt het briefje en begint te lezen. "M-maar hij wou mijn excuses niet. H-hij zei dat ik hem met rust moest laten" eindig ik, waarna ik weer luid begin te snikken en mijn lichaam schokken begint te geven. Jackson zet de brief neer en trekt me naar zich toe. "Shht, rustig maar Soofje, hij is je niet waard!" sust hij me. "Je bent een geweldig persoon, je hebt vele tegenslagen gehad, maar je bent altijd blijven doorgaan, zelfs toen ik je kwetste... " zegt hij terwijl hij het laatste een beetje fluistert. Ik stop met snikken en draai me om. "Het spijt me Jackson, voor alles, ik heb jou ook laten vallen, en ik heb jou in de steek gelaten, en ... ik ben gewoon vreselijk" zeg ik terwijl ik me losmaak van zijn omhelzing. Hij schud per direct zijn hoofd. "Nee Sophie! Ik had je gekwetst, je had er alle recht toe om zo te reageren, het spijt me echt enorm! De laatste weken waren hel! Ik mis jou en je grapjes en je tegenspraak, je sarcasme. Ik mis jou. Kun je me alsjeblieft vergeven? " Vraagt hij. Ik knik. "Ja Jackson, als jij mij ook vergeeft" zeg ik , hij knikt en neemt me nog steviger vast. Na een tijdje staat hij op en gaat hij met zijn duimen naar mijn ogen. Hij haalt er de uitgelopen mascara weg. En staat dan op. "Kom je mee? Ik heb honger, en de groep zou het fijn vinden met jou gezelschap." glimlacht hij. Ik knik en neem mijn tas. Als we aan de tafel aankomen ga ik naast Jackson zitten. "Zozo, geen ruzie meer?" vraagt Mason opgelucht, ik knik. Hij glimlacht naar ons. "Waar is Caleb?" vraagt Sam ineens. Ik kijk op en zucht. "Dat ik het niet weet, sinds ik in mijn heat ben heb ik hem amper gezien, hij praat niet met me, kijkt niet naar me en slaapt zelfs niet met me. Ik snap het niet meer" zucht ik. Sam kijkt me begripvol aan. "Maar wat ik erg raar vind is, eerst mag ik nergens naar toe zonder 'zijn toestemming' nu maakt het hem niet uit, hij wil alleen heel ver bij me uit de buurt blijven" zeg ik stil terwijl ik naar mijn boterhammen staar. Ik voel me ineens niet meer goed en sta op, gooi mijn boterhammen in de vuilbak en ga terug zitten. "Kom je vanavond ook naar Superparty?" vraagt Case aan me. Ik kijk hem aan, "ik zal vragen aan Caleb" zeg ik terwijl ik mijn gsm neem en Caleb een berichtje stuur.

Ik: Mag ik vanavond naar Superparty gaan? xxxx

Caleb: Ja, je doet maar.

Botter kan niet denk ik, terwijl ik mijn gsm op tafel leg. Ik word er gewoon slecht gezind van. Ik pak mijn tas en stap snel weg. Ik ga naar binnen en loop de klas in als de bel gaat. Jackson komt naast me zitten en geeft me mijn gsm terug. "We hebben naar je bericht naar Caleb gekeken omdat je ineens zo overstuur was" zegt hij. Ik knik. "Hij doet zo gevoelloos, en kom op, via berichten kan hij toch normaal doen?!" zeg ik gefrustreerd terwijl ik onderuit zak op mijn stoel. "Waarom hoor ik mensen praten?!" roept de leerkracht door de klas. "Omdat u oren hebt" roep ik even hard terug. Ik hoor de klas zachtjes grinniken. "Sophie, hou je achterbaks commentaar maar voor je eigen!" zegt de leerkracht boos terug. "Achterbaks commentaar? U stelt mij een vraag en ik beantwoord ze, ik zie niet wat er verkeerd aan is" zeg ik boos terug. De brave Sophie is verdwenen. "Sophie, stop. Anders blijf je deze vrijdag na!" krijst de leerkracht boos. Ik grinnik. "Waarom alleen deze vrijdag? Volgende week heb ik ook niks te doen!" zeg ik. "Genoeg eruit! Ga maar naar de directeur! Ik snap niet hoe ouders zo iets ongehoorzaam en brutaal op de wereld kunnen zetten" krijst ze harder dan daarnet. Ik glimlach even. "Eindelijk! Als ik hier nog langer zou blijven zou ik een gehoorschade krijgen. En dat snap ik ook niet ik bedoel, kijk nou eens naar je" bijt ik haar toe. De klas ligt strike. Ik zie Sam zelfs van zijn stoel vallen van het lachen. "Vertrek!" gilt ze haast. "Adios bitchachos!" zeg ik terwijl ik naar haar wuif. Ik weet niet waar al die brutale antwoorden van kwamen maar, het voelde goed om ze eens te gebruiken. Ik pak mijn gsm uit mijn tas en kijk hoe laat het is, kwart na drie. Ik stap naar de directeur waar ik meteen 2 weken straf van krijg. Deze vrijdag en volgende vrijdag nablijven. Ik knik en verlaat de kamer. Ik ga naar buiten en wacht tot de bel gaat, als iedereen naar buiten komt komen mijn klasgenoten naar me en geven ze me een high-five. "Je was beest Sophie!" hoor ik iemand zeggen, ik grinnik. Na een paar minuten komen Jackson, Case, Mason en Sam naar buiten. Sam kijkt me nog maar aan en hij begint alweer te lachen. "Wat was dat" grinnikt Case. "Ze maakte me pissig" antwoord ik kort. "Je had haar gezicht moeten zien toen je weg was, ze wist niks meer te zeggen en de hele klas bleef maar lachen" zegt Mason. Ik grinnik. "Kom Soof, ik breng je naar huis" zegt Case. Ik knik en neem afscheid van de jongens. Onderweg naar huis zingen we weer liedjes. Case zal me komen ophalen om 22uur voor het feest. Als ik thuis ben bedank ik Case voor de zoveelste keer en stap dan naar binnen. En zoals verwacht. Geen Caleb.
_____________________
Heyy!
Het spijt me enorm voor het lang wachten! :(
Vandaar het extra lange hoofdstuk!
Het is nu exact 2:36... ik heb mijn hoofdstukje niet nagekeken op eventuele schrijffouten... sorry! Hoe dan ook IK HEB 20K READS!! ON-GE-LOFFELIJK!!!!😱😱😱😱
JULLIE ZIJN GEWELDIG!!!!💗💘🌈