KIRIK KALPLER

DURU ACAR

Zaman herşeyin ilacıdır derler bazen birşeyleri zamana bırakmak gerekir.Hayatta her daim yanımızda bize destek veren insanlar olur. Benim halamdan başka kimsem  olmadı, olmasın da zaten istemem. Ben bugün'e kadar çok yardım bekledim ama o yardım eli beni hiç bulmadı. Şimdi ne halde olduğumu neler yaptığımı kimse sorgulamasın! onlara düşmez. Ben beni büyüttüm, ben kendi yanımda oldum , hiç kimse yokken ben kendimi büyüttüm. Şimdi yardım eli isteyen onlar olsun...

"Bu kaçıncı be kızım? Gençliğini heba ediyorsun. Adam senden kaç yaş büyük,  nasıl döversin. Dua ette seni şikayet etmesin yoksa bu sefer ben bile seni kurtaramam."

"Onu bunu bilmem ben, küçücük çocuğa gücü yetiyorsa bana niye yetmiyor. Asıl ben şikayetçiyim ondan ,  alın sokun bi nezarethaneye, beni almayı biliyorsunuz o niye dışarıda! olum adalet mi lan sizin yaptığınız?
"
Evet tekrardan nezarethaneye düşmüştüm. Aslında kötülükten değil , pislik insanların gücü yetmediği kişilere  yaptıkları kötülüklerden  girip duruyordum  buraya. Ve evet İzmir'in en zengin adamına çattım bu sefer. Ve eğerki benden şikayetçi olursa ,  ne ceza alırım bilemem ama benim suçum değildi. Trafikte peçete satan çocuğu itip kakmasından kendimi gene tutamadım . Ne yapalım boşuna ceza alıcaz yine .

"Kızım Engin korkmaz o ! Nasıl alsınlar içeri ? Ayrıca bir kanıtın da yok. Zaten adamları tarafından istese iki dakikada kurtulur ve senide bir ömür boyu hapishane ye tıktırır. "

"Peki ne zaman çıkıcam buradan?"

"Engin bey az önce geldi ve ifadesini veriyor. Eğerki şikayetçi olmazsa çıkıcaksın buradan"

"Peki halam'a haber verdiniz mi?"

Annem ve babam yıllar önce boşandı. Her ikiside kendilerine bir düzen oluşturdular ve beni de istemediler. Daha küçücüktüm 5 yaşında!  Bir suçum yoktu benim. Madem bakmiyacaklardı,  ne diye beni bu dünyaya getirdiler? Bu yüzden annem ve babamdan nefret ediyorum! İnsanlardan nefret ediyorum. 11 senedirde halamla yaşıyorum .Bana halam baktı gerçi işlerinden yüzünü gördüğüm yok.Dünyadaki tek ve en değerli varlığımdır. Masraflarımla arada bir ilgileniyor. Aslında pek gerek yok çünkü annem ve babam olacak kişiler  her ay kartıma yüklü bir miktarda para yatırıyorlar. Gurur yapmam , sonuçta onlar beni bu dünyaya getirdiler bakmak zorundalar değilmi. En son 7 yaşında annem olacak kadın gelip yanına almak istedi beni, ama hemen vaz geçti ve o vaz geçiş benim tüm umudumu yitirdi. Böylece onlara olan nefretimi körükledi.

"Evet birazdan burada olur."

"Duru!"

Kızgın sesin geldiği yöne baktığımda halamı gördüm.

"İyi insan lafın üstüne gelirmiş. Hoşgeldin Ayşe Sultan."

Deyip güldüm alayla.

"Bu son duru. Seni hep nezarethanelerden topluyorum.  Bide hala alay ediyorsun!"

Kızgın bir şekilde yanıma geldi ,  yanında da herzaman nezarethanenin kapısını bana açan Ahmet vardı. Gülerek kapıyı açtı.

"yine bekleriz demicem çünkü sen kesin yine bir haltlar yiyip gelirsin buraya"

"Ama sizde de hiç misafir perverlik yokki. Birdaha geliceğimi hiç sanmıyorum. Artık başka karakollara uğricam sanırım."

dediğimde Ahmet ve kerem abi güldü, halamsa bana hala kızgın kızgın bakıyordu.

"Birdaha diye birşey yok Duru, bu son. Adamı zor ikna ettim eğerki karşısında üst seviye insanlardan biri olmasaydı o zaman zor kurtulurdun burdan. Beni birdaha böyle insanlarla muhattap etme bu seni son uyarım!"