Bir ölünün günlüğü.

Bölüm 5

İnsanların önünde ağlamaktan nefret ediyorum.Başıma toplanıp " ne oldu ? " diye soruyorlar.Sanki anlatsam anlayabileceklermiş gibi.Sanki anlasalar derdime çare bulabileceklermiş gibi...

İnsanlara ağlamak güçsüzlükmüş gibi geliyor ama değil.O gözyaşlarının hepsinde biriktirdiklerimiz var.Kimse göremez,sadece sen;hissedersin.

İnsanlarla beraber gülerken,içinde ağlayan küçücük bir çocuk vardır.Sessizce haykırır gözyaşlarının ardından...

Onu senden başka kimse duyamaz.Kimse anlayamaz.

Sadece sen;hissedersin.