Bir ölünün günlüğü.

Bölüm 6

Artık her şeyden bıktığımı hissediyorum.İnsanlar beni değiştiriyor.Güvendiğim insanlar bana sırtlarını çeviriyorlar.Hiç bir şey yapasım yok.Bu şehirden bu insanlardan bu hayattın bıktım artık.Teker teker gidiyor değer verdiklerim.Beni değiştirip "değiştin" deyip gitmeleri normal mi? Giderken hislerimide götürüyorlar.İnsanlar beni hissizleştiriyor.Müzikle bağlanıyorum hayata,ailem için yaşıyorum;ailem için ayaktayım.Ama sonra birisi göçüp gidiyor bu dünyadan yaşama isteğim daha da azalıyor.

İnsanları görmek istemiyorum artık onlara bağlanmak istemiyorum çünkü günün birinde hepsinin gideceğini biliyorum.Bu yüzden aşık olmuyorum kimseye,olamıyorumda zaten.Artık kalbimin attığını hissedemiyorum.Duygusuz yaşayan bir ölü gibiyim.Hayal kuramıyorum.Her şeyim öldü,sadece bedenim ayakta.O ne zaman pes edecek merak ediyorum doğrusu.

Bıktım artık bu dört duvar arasında oturmaktan.Sevdiğim insanların yanına gitmek istiyorum.Onlarla mutlu hissediyorum.Onlarla hissediyorum.