Bir ölünün günlüğü.

Bölüm 16

Çok özlüyorum inan ki.Ve bu bir his değil sadece.Yüreğim özlüyor yüreğini.Kulaklarım duymuyor "kardeşim" sesinden başka bir ses.Bedenim özlüyor bedenini.Ellerim ısınmıyor ellerin olmadan.Biliyorum ki ellerin ellerin artık.Ve bu yakıyor içimi.İçtiğim suların haddi hesabı yok.Hiç su içmeyen ben hasretinden yanan içim için içiyorum.Ölüyorum çocuk,her gün gözlerinin önünde ölüyorum.Fark etmiyorsun.Bir kez daha yanıyor içim.Yüreğim çok sevdi çocuk çok sevdi.Onca karanlığın içinden çıkıp çok sevdi,sevdi ve kaybetti.Umut vardır derler ya hep,yok bizim için bir umut.Var olmasını çok isterdim.Pişmanlığımı yazmak,sana hissettirmek çok isterdim.Tekrar "Kardeşim!" diye seslenmeni o güzel gözlerinle bana bakıp,tekrar bana gülmeni çok isterdim.Yine derler ya hep derler "Çok istersen olur" neden olmuyor çocuk neden değilsin yanımda neden hissedemiyorum kokunu neden,neden,neden? Neden bu elveda? Kalbim o kadar acıyor ki sensizlikten,ciğerlerim sızlıyor kokunu özlemekten.Kollarım saramıyor boynunu,kolların sarmıyor belimi.Yoksun,çok yoksun.Bu kadar yoksunluk çok fazla.Ben seçtim yoksunluğu ve yaşıyorum şimdi keşkelerimle birlikte.Bir hata tecrübe olarak geri dönermiş derler ya sen gelsende yapmasam aynı şeyleri be keşke gelsen fakat gelmeyeceksin,olmayacaksın.Belki de hiç olmamış olacaksın.Yoksun,hiç yoksun.Ufacık bile yoksun.Yoksunum kardeşim.Her gün görüyorum her günümün yarısında görüyorum seni,yanımdasın ama değilsin işte.Yanımda olman ve yanımda olman çok farklı şeyler.Artık anlatamıyorum sana yaşadıklarımı,keşkelerimi,mutluluğumu.. Sahi ya mutluluk.. Mutluluğum sendin benim.Olsan da seni sana anlatsam gecelerce.Omzunda ağlasam.Demiştin ki "Sen omzumda ağlayınca herşeyinmişim gibi hissediyorum" o yüzden yanındayken hep ağlatırdın beni bencilce.Bencilliğini özledim çocuk.Ol yanımda ağlayayım omuzlarında.Fakat ağlayamıyorum ki artık,kızma bana.Gözyaşlarımı tükettim ben senin omuzlarında.Ağlarsam şuan hissetmezsin herşeyim gibi.Ama hissetmelisin be çocuk hissetmelisin.Hâla herşeyim olduğunu hissetmelisin.Sen gittin benden ama ben çaldım bir parçanı sen giderken.Bırakmam,gidemezsin içimden.Kusuyorum,kusuyorum da içime attıklarım için,seni bırakamıyorum.Hep benimle olacaksın sen bilsen de bilmesen de dertleşeceğim seninle."Kardeşim benim" deyip saracaksın bedenimi sımsıcak huzurunla.Huzur.. Huzurum..Huzurum derdin bana ya,hatırlamazsın belki.Çok iyi hatırlıyorum ben."Günaydın huzurum" "İyi geceler" huzurum mesajlarını.Günüm aymıyor artık çocuk! İyi geçmiyor hiçbir gecem.Huzurun değilim artık.Bilemiyorum kim huzurun olur.Olmasın,deme ne olur benden başkasına dememiş ol.Bu kadar yakma canımı.Zaten gitti canımdan bir can,sen alıp götürdün giderken benden.Yarım kalan canımı yakma daha fazla GEL.Gel tamamlansın canım,canım ol sonra yak yakabildiğin kadar.Sesimi çıkarırsam assınlar,kessinler.Ama sen gel be çocuk.Biliyorum gelmeyeceksin o yüzden "gel" diyemiyorum sana,yüzüm yok gel demeye reddedeceğini bile bile bu yüzsüzlükle gel diyemem sana.Yazıyorum işte.Gelmeni istediğimi hissedersin diye.Ne olursa olsun hissederdin önceden,anlardın beni.Şimdi değilim huzurun hissetmiyorsundur beni.Ben atmadımda sen çıkarıp attın mı acaba beni o güzel yüreğinden? Kahroluyorum düşündükçe kahroluyorum.Ben artık gözlerinin içine bakmaya bile çekinirken başkalarının senin o güzel gözlerine bakarken gülmene kahroluyorum.Gel diyemem sana çocuk diyemem işte.Ne olur duy sessiz haykırışlarımı,gülme artık başkalarına,yavaş yavaş götürme bende kalan son parçanı da.Ne olur başkası almasın parçalarını bende ki gibi iz bırakma kimsede."Kimseyi sevmediğim gibi seviyorum seni" demiştin.Kimseyi sevme benim gibi.Yaşatma bana bunu dayanamam.Bendeki senle dayanıyorum onu da alırsan dayanamam.Öldürme içimdeki seni,bende giderim beraberinde.Morgdan çıkmış biri gibi yaşarım.Bendeki senle gülüyorum,bendeki sen... Bendeki sen umut,parmakla gösterilemeyecek kadar az ama ufacık bir umut,ya da umut görmek istiyorum.Umut değil be çocuk ben artık seni görmek istiyorum yanıbaşımda.Seni yazmak değilde,sana yazmak istiyorum.Ben çok affettim seni çok.Bu sefer sen affet beni ve geri dön bu yarım cana.Dönsen ne olacak? Ben eskisi gibi olacağımızı düşünüüyorum,evet kendimi kandırmaktan başka bir bok yaptığım yok.Biz hep kavga eder hep barışırdık.Alışmıştı herkes,bizde alışmıştık.Kardeşlerde böyle değil midir zaten? Kavga edip barışırlar ya sürekli.Sen şimdi barışmazsan benimle ölmüştür kardeşlik.Eskisi gibi olmazsak ölmüştür sendeki ben.Gel,ben demesem de gel.Ölmemişse sendeki ben duy sessiz haykırışlarımı gel.Gel kardeşim,ne olur olalım eskisi gibi unutalım yaşanmışlıkları,bekliyorum;bekleyeceğim.Bekliyorum da boşa bekliyorum.İnan bir ömür beklerim geleceğini bilsem.Fakar bilmiyorum,yine de bekliyorum.Başkalarına gülmene izin vererek bekliyorum.Sabrediyorum.Nereye kadar gidecek bilmiyorum kardeşim.Kardeşim.. Kardeşindim be hani.Canındım,huzurundum? İnsan bu kadar kolay vazgeçer mi kardeşinden? Ben geçmiştim ya senden,ya da vazgeçtiğimi söylediğimi fakat hiç vazgeçmediğimi diyelim.Sen de benim gibimisindir kardeşim? Vazgeçtiğini söyler içinde yaşar sevgisini sonra dayanamaz geri döner misin? Benim gibi misindir sende? Hiç mi gelmiyorum aklına çok mu hiçim bu kadar hiç mi olmadım bu kadar.Kolay mı silersin sen yoksa? Silme,yapma.. Yapma kardeşim,bırakma beni bu ucu bucağı olmayan karanlıkta bir başıma.Ben sensiz hiç olayımda sende hiç olmayayım ne olursun.Karanlıkları severim fakat seninle ikençünkü ışığın aydınlatır beni yürüdüğüm yollarda.Sensiz yokum,bomboşum.Ve yolumu göremiyorum.