TUTSAK BİR KADININ ANILARI by sealater

1

..........................Günlükten Notlar...........................

Bir avuç taze fıstık

Bugünlük sadece bu kadar yemek hakkım olduğunu söyledi. Koyu gözlü adama bakıp "su" dedim. Bir tas suyu önüme fırlattı, çoğu yere dökülmüştü. "Ben bunu içemem" gözlerini kıstı. "Başka yok" zincirle bir elim yerdeki demir bir kapağa bağlanmıştı. Kaç kere açmaya çalıştım ama elimi koparmazsam burdan asla çıkamazdım. Pis suya baktım, "Hastalanıp ölmemi mi istiyorsun?" sakallı adam biran yerdeki suya sonra bana baktı. "O sudan kimse ölmez" deyip çekip gitti. Bir haftadır burdaydım ve bana verdiği tek şey azıcık yemek biraz su ve bir kağıt parçasıyla kalem. Kalem ve kağıdı her geldiğinde alıp yenisini getiriyordu. Başta birşey yazmıyordum ama sonra isteklerimi ve ona dair nefretliğimi yazmaya başlamıştım. Buraya nasıl geldiğimi bilmiyordum. Sadece otobüsten inmiş eve doğru yürüdüğümü hatırlıyordum gerisi yoktu. Bu ıssız karanlık odada tek başıma uyanmamla bela baş gösterdi. Günleri duvarlara kalemle yazdığımda bugün bir hafta olduğunu anladım, bir günün dolduğunu ise tek öğün yemek veren adamın yemeğimi getirişiyle karar veriyordum.

Beni buraya mahkum eden adam, uzun boylu, güçlü yapılı sakallı bir adamdı. Normalde görsem, dinine bağlı bir adam olarak düşünürdüm ama bu yaptıkları onun sapık ve cani olduğunu kanıtlıyordu. Her zaman ütülü bir pantalon ve gömlek giyerdi. İlk başlarda getirdiklerini yemiyordum çünkü önüme fırlatır gibi attığından çoğu yere saçılıyordu ama sonra ölmemek için normalde yemeyeceğim şeyleri yemeye başladım.

Bu adama neden beni burda tutuyorsun diye defalarca sorduğum çok zamanım oldu çünkü gelir saatlerce yanımda oturup bilgisayardan birşeyler yapardı. Yalvardığım ya da verdiği yemekleri ona fırlattığım çok zamanda oldu. Yemek attığımda gelip beni dövdü. Sonra da tedavi etti. Sağlam vuruyordu, zaten kaslı bir görünümü vardı. Spor yaptığını biliyordum çünkü defalarca yanımda mekik çekip, ağırlık kaldırdı.

Bir haftadır burdaydım ve birkaç gündür üstü çıplak geldiği için neye benzediğini de öğrenmiştim. Kıllarla kaplı bir göğsü vardı ama göğsü kaslıydı, kollarındaki kaslar biçimlenmişti. Karın kasları bile vardı. İstemeden bakıp durmuştum, sonra ne yapıyorum ben diyerek kalemle ve kağıtla oynamıştım. Zengin hayatım aklıma geldi, ilk defa merak edip otobüse bindiğimde başıma gelene de bak diye ağlamaya başlamıştım.

Şimdi getirdiği fıstıkları gözyaşlarım aka aka yiyordum. Bir günde iki üç kere gelirdi. Demir kapı tekrar aralandı. Elinde bir kitapla yine üstü ve ayakları çıplak adam göründü. Kitabı bana uzattı. Aldım, üzerinde İslam'a giriş, bilgiler yazıyordu. Garipçe ona baktım, kitabı bana verdikten sonra su tasımı değiştirdi. Tertemiz suyu kana kana içtim. Benden öteye gitti ve masaya oturup laptoptan birşeyler yapmaya başladı. Onu izlediğimi görünce, işine yaparken "Kitabı oku, yoksa yarın sana ne su veririm ne yemek" kitaba baktım. Kalın değildi hatta çocuklar için olduğunu bile düşündüm bu kitabın, "İslam'ı bana öğretene de bakın beni zorla burda tutuyor" tek kaşını kaldırıp bana baktı. "Sözümü söyledim" diyerek bir daha konuşmadı. İlk zamanlar çok açlık çeken vücudum artık az yemeğe alışmıştı.Yemesemde olurdu sadece ölü gibi yatardım. Birara yattığım yerden kafamı kaldırdığımda onun kocaman odada bir halının üzerinde namaz kıldığını gördüm. Öyle garipti ki bu adam ne diyeceğimi bilemiyordum. Kapısı olan köşedeki odaya baktım. Tek başıma gidip orda ihtiyacımı giderebilirdim. Bileğimdeki zincir buna izin veriyordu. Kartonlarla kaplı yerin üzerinde halı vardı ve ben orda yatıyordum İlk geldiğimde üzerimde bir elbise vardı. Zorla çıkarttırıp bir kadın pijaması giydirtmişti. Hala kıştaydık ama odanın içi gayet sıcaktı. Buraya geldiğimden beri hiç üşümemiştim. Ellerini açmış dua eden adamı izledim. Bu adam müslümansa ben neydim, tamam iyi müslüman değildim ama en azından insan kaçırıp bir yerde tutmuyordum. Dişlerimi fırçalyıp ihtiyacımı gidermek için o küçük odaya gittim.