Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
მანქანის უკანა სავარძელზე, მშობლების მანქანაში იჯდა 10 წლის მილა,რომელიც ფანჯარაში იყურებოდა,როგორ ცდებოდნენ მანქანები... ნელ-ნელა საცობი ხდებოდა..
ცოტახანში უმრავლესობამ მანქანის სიჩქარეს მოუმატეს და ცდილობდნენ რამენაირად გამძვრალიყვნენ სწრაფად მანქანებისგან...ფანჯარაში მათ სახეს რომ აკვირდებოდა ცრემლები მოსდიოდა...და თან შეშინებული საახები ჰქონდათ..
მილა ვერ იგებდა რა ხდებოდა..მხოლოდ მისმა მშობლებმა უთხრეს სასწრაფოდ,რომ უნდა დაეტოვებინათ ქალაქი...მათ დროც არ მისცეს თავისი ნივთები რომ ჩაელაგებინა..მათ მხოლოდ ის გააკეთეს რომ სწრაფად ჩასვეს მანქანაში და ყველაფერი უკან დატოვეს...
როგორც ყველამ...
მილა - დედიკო, რატომ მივდივართ?
მილას დედა შემოტრიალდა თავისი აცრემლიანებული თვალებით... შემდეგ გაუღიმა
მ/დ - ჩვენ მივდივართ ახალ სახლში,საყვარელო,არ ინერვიულო... მილა - მაგრამ,რატომ? მილას მამა (მ/მ) - ჯანდაბა,ჩვენ გავიჭედეთ ამ საცობში..
მილას მამას ხმამ გააწყვეტინა ლაპარაკი და დიდი თვალებით შეხედა...
მ/დ - რა გავაკეთოთ ახლა?ჩვენ არ შეგვიძლია უბრალოდ აქ ჯდომა და ლოდინი..ეს...ეს რაღაცები ყველგანაა...რა იქნება თუ ყველას გვიკბენს მ/მ - ეგ არასდროს მოხდება! კარგი? ამას არ დავუშვებ...
მილა ისევ უყურებს თავის მშობლებს და მაინც ვერ ხვდება რა ხდება...რატომ იყო მისი ორივე მშობელი ასეთი განერვიულებული..
