მილა დგას აივანზე...ცივი ჰაერი მის გრძელ ქერა თმებს ამოძრავებს...უყურებს ხედს მის წინ და ხელები მოაჯირზე აქვს...ეს კიდევ ერთი უძილო ღამე იყო მისთვის...იმაზე ფიქრით ,რა იქნებოდა მომავალში...როგორ დაუშვა შეცდომა ,როგორ ნანობს...როგორ უნდა გააჩინოს ბავშვი ამ სიტუაციაში..მაგრამ მის მუცელში პატარა ადამიანია..ჯანგკუკის შვილი...
ცრემლები ჩამოდიოდა მისი მწვანე თვალებიდან...
მილა - არა! არა! არა!
ცდილობდა ჩუმად ყოფილიყო,რადგან ჯანგკუკს ოთახში ეძინა...
პანიკური შეტევა დაეწყო...
მილა - ამას მე ვერ შევძლებ!
ჯანგკუკს გამოეღვიძა ცივი ნიავის გამო...ნახევრად ჰქონდა გახელილი თვალები...
ჯანგკუკი - მილა,რას აკეთებ აივანზე?
მილას პასუხი არ ისმოდა... ჯანგკუკი ადგა და მივიდა ნიკასთან..დაინახა მისი ცრემლები..იმის მიუხედავად რომ მილა ტიროდა მისთვის ყველაზე ლამაზი იყო..
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ჯანგკუკი - რატომ ხარჯავ შენს ლამაზ ცრემლებს შუა ღამისას? მილა - არ შემიძლია! ჯანგკუკი - რას გულისხმობ მილა.. მილა - არ შემიძლია ბავშვი მუცლით ტარება,შემდეგ გაჩენა და გაზრდა ამ აპოკალიფსში...ჩემი თავის დაცვას და ბავშვი დაცვას ვერ შევძლებ !
ჯანგკუკს გული ტკიოდა მილას ასეთ მდგომარეობაში რომ ხედავდა..
ჯანგკუკი - ჩვენ უკვე ვილაპარაკეთ ამაზე.. მილა - არ შემიძლია ამ სამყაროში ვერ გავაჩენ... ჯანგკუკი - ვიცი ეს იდეალური დრო არ არის ბავშვისთვის..ბოდიში რაღაცები ვერ გავთვალე მაგრამ ეს მოხდა...და ჩვენ ყველაფერს შევძლებთ ჩვენი შვილისთვის...
