Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ორივე ქვაზე უსხდა.. არცერთი იღებდა ხმას...ჯანგკუკი კი თვალს აპარებდა მილას.... ცდილობდა ძალების მოკრებას და ლაპარაკს იმაზე თუ რა მოხდა შიგნით...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
ჯანგკუკი - მილა რამე მითხარი.. მილა - რა უნდა გითხრა? ჯანგკუკ შენ ნიღაბი არ გეკეთა,სუნთქავდა დაინფიცირებულ ჰაერს და ახლა ვითომც არაფერი ჩვეულებრივად ზიხარ.. დაუჯერებელია ჯანგკუკი - მე არ ამორჩევია იმუნიტეტი.. მილა - ვიცი, და ალბათ ერთადერთი ადამიანი ხარ ვისაც გაუმართლა..ვისაც შეუძლია მსოფლიოს გადარჩენა.. ჯანგკუკი - როგორ გგონია მარტო მე ვარ ასეთი? მილა - არ ვიცი..მაგრამ ფაქტია,რომ უმრავლესობა შენნაირი არააა..
ჯანგკუკი - 15 წლის ვიყავი როცა ზომბმა მიკბინა...1 საათის შემდეგ კი მამაჩემსაც უკბინა, მაგრამ ის ამით ბედნიერი იყო... მილა - რატომ? ჯანგკუკი - მან თქვა, რომ მაინც ერთად ვიქნებოდით, უბრალოდ დაინფიცირებულები... მილა - ვწუხვარ .. ჯანგკუკი - იცი რას ვეკითხებოდი ჩემს თავს,მას მერე რაც გავიგე იმუნიტეტზე? მილა - რას? ჯანგკუკი - რატომ მე? რატომ მე ვარ ის ვისაც იმუნიტეტი აქვს... მილა - ჯანგკუკ ხანდახან ისეთი რაღაცები ხდება,რასაც მიზეზები არ აქვს...
