მანქანაში ზის მილა და აკვირდება მძინარე ჯანგკუკს..მისი მკერდი ზევით და ქვევით მოძრაობს...მშვიდად სძინავს..მისი სახე ისევ ფერმკრთალი იყო...კიდევ სჭირდებოდა მის სხეულს ძალები..ახლოს მივიდა ჯანგკუკის სახესთან..ღიმილით გადაუწია თმები და ყველა მისი სახის ნაკვთს უყურებდა...უცბად ღიმილი შეეცვალა,რადგან ჯანგკუკს კანკალი დაეწყო...ეგრევე ჟაკეტი ნიაგარა და დარდობდა...იმედი ჰქონდა,რომ მისი იმუნიტეტი ამ ჯერადაც იმუშავებდა..გაუძლებდა როგორც პირველ ნაკბენზე... უკან როდესაც უნდა გაწეულიყო ჯანგკუკმა ხელი მოკიდა...
იკიდევ 1 საათის სიარულის შემდეგ მილამ მანქანა გააჩერა და გამორთო ძრავა..დადიოდა იმ იმედით,რომ ღამის გასათენებელ ადგილს იპოვიდა... ჯანგკუკს ისევ ეძინა და სუსტად იყო... ჯანგკუკს შეხედა...
მილა - ჯანგკუკ! ჯანგკუკი - ჰმმ..( მძინარე ხმით) მილა - უნდა დაგტოვო ცოტახანი...აქაურობა უნდა დავათვალიერო,იქნებ რამე ვიპოვო,სადაც შევძლებთ ღამე გაჩერებას.. ჯანგკუკი - შენ რა მარტო გინდა წასვლა? დარწმუნებული ხარ? შენი ფეხი? მილა - აქამდე სულ მარტო ვიყავი სანამ შენ და შენს ჯგუფს შევხვდებოდი..ასე რომ არ შემიძლია.. ჯანგკუკი - კარგი, მაგრამ გთხოვ ფრთხილად! იარაღი სულ ხელში გქონდეს... მილა - შენც ჯანგკუკ...არ იცი როდის შეიძლება გამოჩნდეს ის საზიზღარი არსება.. ჯანგკუკი - კარგი პატარა!
მილას თავისი ახალი სახელის გაგონებაზე გაეღიმა..
მილა - მალე დავბრუნდები...
გადასვლას აპირებდა უკვე,როცა ჯანგკუკმა აკოცა..თითქოს მისი ცხოვრება ამ კოცნაზე იყო დამოკიდებული..
მილა - კარგი ახლა წავედი...თავს მიხედე... ჯანგკუკი - შენც... ფრთხილად იყავი!
⬜⬜⬜⬜⬜⬜⬜⬜⬜⬜⬜⬜⬜⬜⬜
К сожалению, это изображение не соответствует нашим правилам. Чтобы продолжить публикацию, пожалуйста, удалите изображение или загрузите другое.
