Assistant || DNF [PL] ✌︎

Chp.13: Strach

"Dlaczego? Dream, co się dzieje?", powiedział George z lekkim zmartwieniem.

Elise wiedziała, że ​​George zaczyna się niepokoić. "Hej, spójrz na mnie. Jestem pewna, że wszystko będzie dobrze, dobrze? Po prostu oddychaj."

George wziął oddech i przyłożył telefon do ucha. "Dobra, um wyjaśnij.", powiedział George.

„To naprawdę długa historia, po prostu – znasz szpital niedaleko twojego domu?”, Dream przemówił cichym głosem, aby uspokoić bruneta.

„Mhm?”, zamruczał George w odpowiedzi. 

"Dobrze. W porządku, idź tam i na trzecie piętro i do pokoju 308."

"Dobra, zadzwonię, kiedy tam będę."

George odłożył słuchawkę i pospieszył do samochodu, Elise podążała tuż za nim. 

George usiadł na przednim siedzeniu, a Elise posadziła Leo na siedzeniu, zanim usiadł obok czarnego kota.

„Co się dzieje?”, spytała Elise.

"Nawet nie wiem.", George zdołał powiedzieć tak spokojnie, jak to tylko możliwe.

Reszta drogi do szpitala to głównie po prostu podziwianie Leo przez Elise, co nieco poprawiało nastrój, ale niewiele.

___

Kiedy w końcu dotarli do szpitala, George wyskoczył z samochodu, a Elise czekała w środku z Leo, aż on wróci.

George otworzył drzwi a Dream stał w korytarzu od frontu.

Dream zaprowadził go do windy i gdy tylko weszli do środka, Dream przytulił George'a tak mocno, jak tylko mógł.

George odwzajemnił uścisk, kładąc głowę na ramieniu Dream. Poczuł łzy spływające z tyłu jego koszuli.

George zapewnił Dreama, że ​​wszystko będzie dobrze, podobnie jak zrobiła to Elise, kiedy Dream zadzwonił do niego.

Winda zadzwoniła, a blondyn nadal mocno trzymał bruneta.

George pociągnął Dream korytarzem do pokoju.

„Zanim wejdę, co się dzieje?”, zapytał George.

Dream milczał.

" Clay, powiedz mi, co się stało"

"Doszło do wypadku samochodowego"

George stał tam zszokowany tym, co powiedział.

„Wszystko w porządku?”, zapytał George z troską

"Moja macocha jest w porządku, Drista też. Odnieśli tylko niewielkie obrażenia, ale nie do tego stopnia, że ​​ich życie mogłoby być poważnie zagrożone.", powiedział Dream.

„A co z twoim tatą?”, zapytał George. 

Brak odpowiedzi.

George zdał sobie sprawę, dlaczego Dream zadzwonił do niego teraz i pchnął drzwi.

Leżał na szpitalnym łóżku z ogromną blizną na twarzy i siniakami na ramionach.

„Na szczęście żyje, ale jest bardziej ranny niż moja macocha”.

Stali razem w pokoju w milczeniu.

Monitor piszczał w stałym tempie. 

Pielęgniarka weszła do pokoju, żeby sprawdzić, jak sobie radzi.

Monitor zaczął piszczeć jak szalony i wielu lekarzy wpadło do pokoju i sprawiło, że Dream i George wyszli z pokoju.

Drista czuła się wystarczająco dobrze, więc w międzyczasie poszli do jej pokoju i porozmawiali z nią, a ona wyjaśniła wszystko, co się wydarzyło.

Dream odwrócił się i wyjrzał przez małe okienko w drzwiach, aby zobaczyć pokój swojego taty po drugiej stronie korytarza. 

Bał się tego, co może się stać. 

Strach.

___________________

znów zacząłam tłumaczyć i znalazłam czas i mi się chciało

WOWOWOW