Hoofdstuk 4

185 15 5
                                    

Angie POV

Het is nu een paar dagen later en Herman en violetta komen echt goed overeen. Ik vond Herman ook wel leuk en ja misschien voel ik wel iets voor hem. Maar wie gaat er nu met de gouvernante van je dochter? Herman en ik komen ook wel goed overeen soms wel wat een meningsverschil maar ja. Ik heb hem wel bijna gekust. Maar hij trok weg dus wat ben ik toch aan het verzinnen. 'Waar zit jij met je gedachten.' Zegt Herman lachend die de keken in komt. 'Oh euh gewoon.' Zeg ik. 'A oke ja gewoon.' Zegt hij en pakt wat drinken. Hij komt naast me zitten. 'Zullen we een taart maken?' Vraagt Herman ineens uit het niets. 'Ja lijkt me leuk.' Zeg ik. Ik pak wat spullen dat je nodig hebt. 'Weet jij hoe het moet?' Vraag ik aan hem. 'Een beetje.' Zegt hij 'jij?' Vraagt hij dan 'ook een beetje.' Zeg ik. We lachen en beginnen aan de taart. 'Je hebt hier wat bloem.' Zegt Herman en veegt allemaal deeg op mijn wang. 'Oh jij durft.' Zeg ik. Ik pak het bloem en gooi het in zijn gezicht. Het is nu meer een gevecht. Herman loopt achter me aan en pakt me langs achteren vast. We lachen en ik draai me
om. Onze hoofden komen steeds dichter bij elkaar en dan ineens raken zijn lippen de mijne. We kussen. Wou wacht we kussen gewoon. Na enkele minuten laten we los. Herman zijn gezichts uitdrukking verandert ineens. 'Sorry dit had niet mogen gebeuren.' Zegt hij dan. En wilt de keuken uitlopen. Maar dan horen we ineens. 'Wat is er met de keuken gebeurt.' Ik draai me om en zie Olga. 'Ik ruim het wel op.' Zeg ik 'ik help wel.' Zegt Herman. Olga gaat terug weg en Herman en ik ruimen op. Ik kijk soms naar hem en hij soms naar mij. Na het opruimen gaat Herman de keuken uit. Dan zal ik maar de rest doen aan de taart. Ik maak de taart af en zet hem dan in de oven. Ik ga naar de zetel en pak een tijdschrift niet dat ik veel lees want mijn gedachten blijven maar bij die kus. Voelde hij er dan niks bij ? Het voelde zo vertrouwd en magisch ik kon vuurwerk zien. Maar waarom durft hij zijn liefde niet te uiten. Oke ja het is raar omdat ik zijn bazin ben maar als we echt verliefd zijn dan kan het toch niet anders? Ik zucht en probeer me meer op mijn tijdschrift te concentreren.

Klein hoofdstukje :)

Het omgedraaide levenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu