Het omgedraaide leven

Hoofdstuk 11

Angie POV

Misschien moet ik violetta de kans geven om naar de studio te gaan. Ik haal nog eens diep adem en loop men kantoor uit. Ik loop naar violetta's kamer en klop. Ze zegt dat ik naar binnen mag dus loop ik naar binnen. Als ze me ziet kijkt ze best geschrokken. Ik loop naar haar bed en gaat erop zitten. 'Vio.' Begin ik. 'S...sorry.' Zegt ze. Ik schud mijn hoofd. 'Geen sorry zeggen! Ik moet sorry zeggen! Ik verbied je alles, ik sluit je op in huis, we reizen rond wanneer het mij uitkomt, ik denk dat het het beste voor je is maar dat is het niet! Ik wil je gewoon niet verliezen! Daarom heb ik besluiten dat je naar de studio mag gaan.' Zeg ik. Haar gezicht fleurt helemaal op. 'Echt?!' Vraagt ze verbaasd. Ik knik. 'Omg !!! Je bent de beste !!' Roept ze zowat en geeft me een knuffel. Ik glimlach.'mag herman wel terug zien?!' Vraagt ze onzeker. Ik knik. Ze heeft dus ons gesprek gehoord. 'Heb je echt gevoelens voor hem?' Vraagt ze nieuwsgierig. 'Nee!!' Zeg ik snel. Violetta kijkt me doordringend aan. 'Oke ja. Maar het word niks! Hij is men schoonbroer de mensen zullen me nog al bekijken en ik wil het jou niet aandoen!' Zeg. 'Mij niet aandoen?! Ik zal het geweldig vinden! En laat die mensen toch, je kunt niet kiezen op wie je verliefd word. Je moet niet luisteren naar je hoofd maar naar je hart!' Zegt ze. 'Je word echt groot!'zeg ik. Sinds wanneer is ze zo verstandig?! Ik geef haar nog een knuffel en dan loop ik terug naar beneden. Volgens mij heb ik de juiste beslissing genomen. Ze was echt zo blij! Ik glimlach. De deurbel gaat en Olga gaat open doen. Ik kijk ernaar en zie Herman daar staan. Ik kijk hem aan en hij mij. 'Je bent er!' Roept violetta en komt naar beneden gelopen. Ze geeft hem een knuffel. 'Ik heb je wat te vertellen!' Zegt ze en sleurt hem mee. 'Maar ik mag hier niet meer komen.' Zegt hij. 'Ga maar! Let niet op mij.' Zeg ik en loop naar de keuken. Het doet me nog steeds pijn, dat hij zo over me denkt.

~~1uur later~~

Ik zit op de bank een tijdschrift te lezen. Herman en violetta komen samen de trap af. 'Mag hij blijven eten?' Vraagt violetta. 'Tuurlijk, maar zeg het wel tegen Olga.' Zeg ik terug 'dankje.' Zegt violetta en geeft me een knuffel. Daarna loopt ze naar de keuken.

Herman POV

Angie had/heeft dus gevoelens voor mij?! Wow dat zag ik niet aankomen. Maar ik ben zo stom geweest. Ik zei dingen die ik niet wou zeggen. Ik ben door het park aan het lopen, toen men gsm ging. Ik keek erop en za violetta's naam staan. Ik nam op. 'Hey!' Zegt ze blij. 'Hoi.' Zeg ik terug. 'Kom je even hierheen?' Vraagt ze. 'Maar....' Begin ik maar violetta onderbreekt me. 'Mama vind het goed! Ik moet je gewoon wat zeggen.' Zegt ze en hangt dan op. Ik steek men gsm weg en loop naar haar huis. Als ik aan kom bel ik aan en Olga doet open. Ik zie Angie staan en als ze me ziet verdwijnt haar glimlach. Ik kijk haar aan. Violetta komt de trap afgelopen. Violetta zegt wat maar ik zeg dat ik hier niet meer mocht komen. 'Ga maar! Let niet op mij.' Zegt Angie. Ik kijk haar nog even aan en loop dan met violetta naar boven.
Na een uur ofzo gaan we terug naar beneden. Ik kan het niet geloven, vioeltta mag gewoon naar de studio!!! Ik ben zo blij voor haar. Violetta vraagt aan Angie of ik mag blijven eten en ze zegt ja. Violetta loopt naar de keuken en ik ga naast Angie zitten, ze schuift wat op. 'Dus violetta mag naar de studio.' Zegt hij. 'Jap, misschien ben ik toch niet zo ziek dan je denkt.' Zegt ze en leest nog steeds in haar tijdschrift. 'Angie, ik bedoelde het niet zo.' Zeg ik. 'Hoe dan wel?' Zegt ze en kijkt me boos aan. 'Ik was gewoon boos. Omdat je violetta niet haar leven laat gaan hoe dat zij het wilt, maar ik besef nu dat je alleen maar het beste voor haar wil.' Zeg ik en kijk haar diep in de ogen aan. 'Het kwam best hard aan.' Zegt ze en kijkt naar de grond. 'Ik weet het en het spijt me echt, ik zal je nooit pijn willen doen!' Zeg ik en hef haar hoofd op. Ze glimlacht zachtjes. 'Voel je nog steeds iets voor mij?' Vraag ik. Ze kijkt weer weg en word rood. 'Ja....euh......nee.' Zegt ze. 'Dus niet?!' Zeg ik en ga dichte naar haar toe. Ze schud haar hoofd. Ik geloof haar niet dus zeg ik. 'Spijtig.' Ze kijkt me vreemd aan. 'Ik weet dat je nee zegt omdat je met Marcel zit. Maar geloof me hij zal het beste voor ons willen. En het beste wat er bestaat ben jij! Ik twijfelde ook eerst, omdat het best raar zal zijn. Maar ik hou van je Angie en ik kan het niet meer langer verbergen.' Zeg ik. 'Meen je dit?!' Vraagt ze verbaasd. Ik knik. 'Maar ik zal me altijd schuldig voelen.' Zegt ze. 'We kunnen het proberen, maar als je het niet wilt. Vind ik het prima.' Zeg ik. Ze denkt even na. 'We kunnen het proberen!' Zegt ze na twee minuten. Ik glimlach en ga met men hoofd naar die van haar. Na een tijdje raken onze lippen elkaar. Ik zie vuurwerk!! Het is zo magisch en vertrouwd. Ik hou van deze vrouw! En dat zal ik altijd doen. Ik trek haar op men schoot. 'Ik hou van je.' Zeg ik. 'Ik ook van jou!' Antwoord ze en we kussen weer. 'Eten is klaar!!!' Horen we Olga roepen. Angie gaat meteen van me af. Ik glimlach naar haar. 'Het komt goed. Het is wennen maar geloof me het komt goed.' Zeg ik en geef haar nog snel een kus. Dan lopen we samen naar de tafel en eten we gezellig.