Hoofdstuk 7

169 15 2
                                    

Angie POV

Ik kan het nog steeds niet geloven. Herman de broer van Marcel, nonkel van violetta en dus mijn schoonbroer. Die kus was wel vertrouwt maar wie had het ooit gedacht. En dan dacht ik nog dat ik iets voor hem voelde maar dat kan toch niet?!
Ik loop mijn kantoor uit en ik zie Herman op de bank zitten. Nu ik zo naar hem kijk dan heef hij wel wat van Marcel weg maar dat ik dat niet eerder gedacht. Ik heb gewoon met mijn schoonbroer gekust. Herman kijkt op en glimlacht ik glimlach terug. Ik loop door naar de keuken en pak wat water. Ik ga terug naar de woonkamer en ik zie violetta en Herman praten. Ze komen echt goed overeen. Soms heb ik het gevoel dat violetta meer dinges tegen hem zegt dan tegen mij. Maar ik snap het wel. Ik ben ook zo druk met het werk. Misschien is een dag uitstap niet verkeert. 'Zullen we naar het strand gaan?' Vraag ik en loop naar de zetel waar ze zitten. 'Ja lijkt me leuk.' Zegt violetta 'ga je ook mee?' Vraag ik aan Herman. 'Ja tuurlijk.' Zegt hij. We lopen naar boven en kleden ons om we doen onze zwemspullen al aan en daarover onze kleding. Ik loop terug naar beneden en ik zie dat iedereen klaar is. We vertrekken.

~~op het strand~~

We komen aan en violetta kiest een plekje uit. 'Gaan we het water in?' Vraagt ze. Als we de spullen hebben neergelegd. 'Ik weet niet het is best koud het water denk.' Zeg ik. 'Dat zul je zo voelen.' Zegt Herman. 'Wat bedoel je?' Vraag ik. 'Dat zal je wel zien.' Zegt hij. Hij loopt naar me toe en pakt me in bruidsstijl op. 'Herman nee! Niet doen!' Roep ik. Maar hij loopt door. Violetta loopt naast ons te lachen. We komen aan bij het water. 'Laat haar los!' Roept violetta. 'Nee Herman alstublieft niet!' Zeg ik. Ik kijk in zijn ogen. 'Laat los!' Roept violetta lachend en voor ik het weet lig ik in het water. Ik kom boven en daar staan herma en violetta lachend. Zelf zijn ze nog niet onderwater geweest dus ik gooi wat water naar Herman. Hij verschiet. Violetta lacht. Ik kijk naar Herman en hij naar mij. Volgens mij denken we hetzelfde. We lopen naar violetta en ze loopt weg. Maar uiteindelijk hebben we ze en beland ze in het water. Nu zijn we allemaal nat geweest 😂. We 'spelen' nog wat in het water. 'Ik ga wat zonnen.' Zeg ik na een tijdje. Ik loop het water uit. Ik ga naar ons plek en ga op een deken liggen. Ik hoor violetta en Herman tot hier. Violetta is nog gelukkiger sinds ze weet dat Herman haar nonkel is. 'Hey.' Zegt Herman die eraan komt gewandeld. Hij struikelt en beland recht op mij. We kijken in elkaars ogen. 'S....sorry.' Zegt hij nog steeds liggend op mij. 'Geeft niks.' Zeg ik terug. Onze gezichten komen steeds dichter en dichter. 'Ik kom ook maar want ik was wat alleen.' Zegt violetta die naar ons toekomt. Herman gaat meteen van me af. Hij gaat naast me liggen en violetta langs de andere kant. Ik doe mijn ogen dicht en val in slaap.

~~uur later~~

'Word je wakker?' Zegt Herman die met zijn hand langs mijn wang wrijft. Ik doe langzaam mijn ogen open en glimlach. Ik voel echt iets voor hem maar het is zo raar. Ik ga wat recht op zitten. 'Zullen we naar huis gaan?' Vraagt violetta. 'Is goed.' Zeg ik terwijl ik me uitrek. We lopen naar de auto en herma rijd. Hij kijkt af en toe naar me en ik bloos dan.

Het omgedraaide levenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu