Het omgedraaide leven

Hoofdstuk 6

Angie POV

Herman heeft zonet gezegd dat die kus niet had mogen gebeuren. Ik antwoordde. Is niks. Ik voelde er toch niks bij. Maar ja wie maak ik dar wijs, natuurlijk voelde ik er wel iets bij. Het was zo speciaal. Ik had het nog nooit meegemaakt. Maar hij wou het niet dus ik moet hem vergeten. Maar hoe? Het gaat gewoon niet.... Ik zit maar steeds aan hem te denken maar dan plots komt violetta binnen. 'Ik heb een nonkel.' Zegt ze. Ik schrik op van mijn gedachten. 'Antwoord mama!' Zegt ze. Wat moet ik nu zeggen. Ja je hebt een nonkel maar ik wil liever niet dat je hem leert kennen? Nee dat kan ik haar niet aandoen. 'Sorry vio...' Begin ik. 'Waarom zei je niks?' Zegt violetta. 'Ik weet niet.' Zeg ik en kijk naar mijn bureau. 'Ik zal hem voor je zoeken.' Zeg ik. 'Dat hoeft niet.' Zegt violetta. 'Hoezo niet?' Vraag ik. 'Omdat ik hem al heb gevonden.' Zegt violetta. 'kun je wat duidelijker zijn?' Vraag ik aan violetta.

Herman POV

Violetta loopt naar beneden. Ik loop meteen achter haar aan maar ik wacht voor de deur. Ik hoor het hele gesprek. Zeg nu niet dat ik het ben violetta. 'Mijn nonkel woont gewoon hier.' Hoor ik violetta zeggen. A nee he. Ik loop naar binnen. 'Violetta wat bedoel je?' Vraagt Angie. En dan kijkt violetta naar mij. Ik kijk naar de grond en dan een beetje naar Angie. Ik zie dat ze schrikt. 'Kan je ons even alleen laten, vio?' Vraagt Angie. Ze knikt en loopt het kantoor uit. Het is even stil maar dan begint Angie te praten 'waarom?' Begint ze. 'Waarom liet je die kus toe?' Zegt ze. Ik kijk op. 'Ik kon niet meer, ik kreeg steeds meer gevoelens al kan het niet ik weet het maar ik hou van je, en ik moet je vergeten.' Zeg ik. 'En waarom zei je niks?' Vroeg ze toen. 'Wel omdat ik altijd al mijn nichtje zocht, ik wou zien hoe ze was, wat haar talent is. Of ze hard op haar vader lijkt. Maar telkens liep ik jullie mis. En toen kwamen jullie terug hier. Ik was zo blij dat ik meteen naar hier kwam maar telkens dat ik de waarheid wou zeggen durfde ik niet meer. Bang dat je vio terug meeneemt en nu ben ik ook bang dat ik jou verlies.' Zeg ik. Het is een tijdje stil. Ik wil me omdraaien maar dan zegt Angie mijn naam. Ik draai me terug om. 'Ik zal niet verhuizen met vio en je mag hier blijven.' Zegt ze en staat op. 'Dankje.' Zeg ik en omhels haar. 'Geen dank.' Zegt ze. Onze lippen komen steeds dichter bij elkaar. 'Maar dit mag niet.' Zegt Angie. 'Sorry.' Zeg ik.

Nog wel leuk?