Het omgedraaide leven

Hoofdstuk 8

Angie POV

Gisteren was het echt leuk bij het strand. Ik voel echt iets voor Herman, maar het kan niet en mag niet. Als hij bij me is kan ik precies alles aan. Het voelt anders dan bij Marcel. Ik zucht. Waarom heb ik dit weer. Ik loop men kantoor uit en hoor gelach van boven. Ik glimlach als ik hoor wie het zijn. Violetta en Herman. Die twee zijn echt onafscheidelijk. Had ik die band maar met violetta. Het voelt alsof ze me niet vertrouw, maar ja wat wil ik dan ook? Ik sluit haar zowat op. Ik loop door naar de keuken en pak wat drinken. Als ik het op heb ga ik naar boven, naar de kamer van violetta. Ik zie Herman, violetta kietelen. 'Mama!! Help me!' Zegt ze lachend. Ik glimlach en loop naar hun toe. Ik begin Herman te kittelen. En na een tijdje hebben we een kietelgevecht. We lachen, het is zo leuk om violetta gelukkig te zien. Ik kijk naar Herman en verdrink zowat in zijn ogen. Hij glimlacht en dat doe ik terug. Zijn lach, ik smelt gewoon weg. Angie! Nee! Dat mag niet. 'Euh. Ik ga terug aan het werk!' Zeg ik en wenk me af van Hermans ogen. 'Waarom?! Kunnen we niet iets met drie gaan doen?' Vraagt violetta. Ik wil ja zeggen maar wie weet krijg ik nog meer gevoelens voor Herman dan, al gaat het amper, want eerlijk gezegd heb ik dat al veel. 'Euh, nee, ik heb echt veel werk. Andere keer.' Zeg ik en kijk naar violetta. 'Oke dan.' Zegt ze teleurgesteld. Ik loop haar kamer uit opweg naar men kantoor.

Herman POV

'Wat is er?' Vraag ik aan violetta die er verdrietig bij zit. 'Mama is steeds aan her werk.' Zegt ze. 'Dat hoort in het leven.' Zeg ik terug. 'Ja, oke. Maar ze doet amper iets met mij.' Zegt ze. 'Ze is gisteren toch mee gegaan?!' Zeg ik. Ze kijkt me aan. 'Oke oke. Ik zal wel eens met haar gaan praten.' Zeg ik. 'Ja dat zal je vast niet erg vinden.' Zegt ze. Ik kijk haar niet begrijpend aan. Ze begint ineens te glimlachen. 'Ik zag jullie daarnet en gisteren op het strand wel.' Zegt ze dan. 'Beeld je maar niks in.' Zeg ik. 'Ik zou het niet er vinden als jullie iets zouden hebben.' Zegt ze. 'Ik ben haar schoonbroer.' Zeg ik. 'Ja en dan?! Jij bent niet te gene die over liefde beslist, maar de liefde beslist over jou. En geef toe dat je iets voor mam voelt!' Zegt ze. Ik denk na. Violetta heeft gelijk. Ik ben verliefd op men schoonzus. 'Oke, ik geef toe. Maar geloof me. Er zal niks gebeuren.' Zeg ik. Violetta gilt. 'Geloof mij maar. Op een dag zal ik jullie zowat uit elkaar moeten sleuren.' Zegt ze. Ik glimlach. 'Ga nu maar slapen.' Zeg ik. 'Oke, Slaapwel.' Zegt ze en geeft me een knuffel. 'Slaapwel.' Antwoord ik en geef haar een kus op haar voorhoofd. 'Praat met mama en niet alleen over mij. Maar ook over jullie gevoelens. Ik zie dat mama ook van jou houdt.' Zegt ze en sluit dan haar ogen. Ik loop haar kamer uit. Morgen ga ik praten met Angie. Maar ik weet niet of ik wel op het onderwerp gevoelens moet komen. Ik loop naar men kamer en kleed me om. Ik pak een foto van Marcel en kijk ernaar. Wat zal hij doen, in mijn plaats?!

Zo na een lange tijd weer een hoofdstukje! Hopelijk is het nog leuk !!