𝑻𝒉𝒆 𝑪𝒐𝒑𝒔 - 𝑳𝒂𝒓𝒓𝒚 𝑺𝒕𝒚𝒍𝒊𝒏𝒔𝒐𝒏 (𝑫𝒖𝒕𝒄𝒉)

Chapter 16

P.O.V Harry Styles

Louis glimlacht kort voordat hij mijn kin tussen zijn vingers neemt en me kust. Even verstijf ik maar zonder er dan bij na te denken, kus ik hem terug. Een bom van duizenden vlinders ontploft in mijn buik. Ik leg mijn hand op zijn wang en geniet van de kus. Wanneer we beiden terug trekken, kijken we elkaar blozend aan door onze wimpers. Louis doet dan liefdevol één van mijn lange lokken achter mijn oor en kust me dan weer. Meteen kus ik hem terug en geniet van elk moment. Ik leg mijn handen op zijn middel. Zijn handen zitten in mijn haar en in mijn nek. Zijn lippen zijn zo dun, zacht maar toch ruw. Als we beiden geen adem maar hebben, trekken we terug. We kijken elkaar glimlachend aan.

''Ik euhm ben verliefd op je, dat is het probleem'' fluistert hij, vragend kijk ik hem aan.

''Maar als die gevoelens wederzijds zijn, is er toch geen probleem?'' vraag ik grijnzend. Hij geeft me een scheef glimlachje en kijkt dan weer naar zijn handen doe op zijn benen liggen.

''Ik ben bang'' fluistert hij terwijl de tranen weer in zijn ogen komen. Ik kruip dichter tegen hem aan en sla mijn armen om hem heen.

''Waar ben je bang voor?'' vraag ik zo lief mogelijk terwijl mijn handen met zijn haar spelen.

''Ik ben thuis de enigste jongen en toen ik acht was, was ik verliefd op een jongen uit mijn klas. Vol enthousiasme vertelde ik het thuis. Maar papa werd razend. Hij zei dat het fout was en dat ik geen zoon meer van hem was. Hij mishandelde me, mama en ik zaten vaak midden in de nacht aan de keukentafel mijn wonden te verzorgen. Maar op een dag was hij weg. Sindsdien heb ik hem nooit meer gezien. Het is ondertussen veertien jaar geleden'' vertelt hij me. ''I-ik ben zo bang o-om mama ook te verli-iezen'' huilt hij. Hij slaat zijn armen om me heen en verstopt zijn gezicht in mijn nek.

''Shhh rustig maar. Het komt allemaal goed'' fluister ik hem toe. Na een tijdje is Louis gestopt met huilen. Zijn hoofd ligt nu op mijn borst.

''Dankje Hazz'' mompelt hij plots.

''Graag gedaan en Hazz?'' vraag ik, Louis giechelt en knikt.

''Ik wil die bijnaam al een tijdje gebruiken'' geeft hij toe. Ik lach zachtjes.

''Zullen we gaan slapen Lou?'' vraag ik, nu kijkt hij me glimlachend aan.

''Is Lou dan mijn bijnaam?'' vraagt hij grijnzend, ik knik wetend dat ik aan het blozen ben. Louis grinnikt en geeft een kusje op mijn wang. ''Ja kom we gaan slapen'' zegt hij waarna ik ga liggen en hij als een koala zich aan me vast klemt.

Ik vind mijn eigen boek schattig, ik ben echt erg.