𝑻𝒉𝒆 𝑪𝒐𝒑𝒔 - 𝑳𝒂𝒓𝒓𝒚 𝑺𝒕𝒚𝒍𝒊𝒏𝒔𝒐𝒏 (𝑫𝒖𝒕𝒄𝒉)

Chapter 24

P.O.V Louis Tomlinson

Met een glimlach op mijn gezicht word ik wakker in de armen van mijn vriendje. Naakt. Normaalgezien slaap ik bijna nooit naakt maar eigenlijk vind ik het wel iets hebben. Ik knuffel me weer tegen hem aan. Onze benen liggen verstrengeld en onze borsten liggen tegen elkaar aan. Hij heeft zijn armen stevig om me heen geslagen. Ik staar naar zijn prachtige gezicht. Hoe langer ik naar zijn gezicht kijk, zoveelste groter wordt mijn glimlach. Nog nooit ben ik echt verliefd geweest en nu dat ik heg ben, weet ik dat ik dit voor altijd wil. Dat ik voor de rest van mijn leven bij hem wil zijn. Bij Harry.

''Staren is onbeleefd, Tomlinson'' grinnikt Harry, ik voel mijn wangen rood worden.

''Hoe.. Hoe wist je dat ik naar je keek? Ik dacht dat je sliep'' stamel ik.

''Ik voel dat aan'' grijnst hij, ik grinnik en knuffel me tegen hem aan. Ik leg mijn gezicht in zijn nekholte. ''Gaan we de hele dag zo blijven liggen?'' vraag ik, genietend van zijn lichaamswarmte.

''De show is geweest dus ik vertrek deze nacht naar Duitsland'' murmelt Harry, meteen schiet ik recht. Harry kijkt me vragend aan. ''Wat is er, Boo?'' vraagt hij geschrokken.

''Je gaat weg'' stamel ik.

''Ja natuurlijk, ik ben op toer'' antwoordt hij alsof het niks is.

''Beteken ik dan echt niks voor je?!'' vraag ik boos en verdrietig.

''Dat je dat durft te denken, ik hou zielsveel van je'' reageert Harry terug met stemverheffing.

''Maar je gaat wel weg'' zeg ik zonder hem aan te kijken. Ik voel de tranen in mijn ogen.

''Ga je dan niet mee? Want ik dacht wel dat je daarvoor getekend had'' mompelt Harry, dan pas realiseer ik het me. Ik ben ook zijn bodyguard.

''Ohw ja, vergeten, sorry Hazz'' mompel ik terwijl ik weer tegen hem aan ga liggen. Harry slaat zijn armen om me heen. De tranen verlaten mijn ogen en komen op Harry's huid terecht. Verbaasd kijkt hij op.

''Hé, niet huilen. Ik blijf bij je, we blijven bij elkaar'' sust hij me, hij heeft me op zijn schoot genomen en wiegt me zachtjes heen en weer. Ondanks dat ik me net een baby voel, vind ik dit wel fijn. Ik leg mijn hoofd op zijn borst en luister naar zijn hartslag. Ik voel dat ik rustiger word en glimlach zachtjes.

''Dankje Hazz'' fluister ik, hij glimlacht naar me en zegt een 'graag gedaan' terug.

Sorry dat het zolang heeft geduurd voordat er weer een nieuw deel online kwam