TAHANAN: Jian Kipper Cardejas & Gavin Client Villareal

xii- past

Chapter 12

Ipinakilala ko siya kay Mommy bilang kaibigan. Hindi na rin naman na sila nagtanong pa ng kung anu-ano. Naging okay naman na si Maisei kaya mamayang hapon ay uuwi na kami. Dito na kami nagpalipas ng gabi ni Kipper samanatalang umuwi sina Mommy. 

Natutulog na si Maisei kaya naman naupo na muna ako sa couch habang nakatingin sa kaniya. Kagabi pa ako hindi kinikibo ni Kipper ng maayos. Kung may sasabihin man siya ay halos hindi niya na ako matignan pa sa mga mata ko.

"Kipp," tawag ko sa kaniya pagkapasok niya galing sa labas para bumili ng pagkain.

Ganoon pa rin hindi niya ako pinansin. Maingat pa rin siya kaya naka-mask siya at cap nang lumabas siya. Habang nag-aayos ng pagkain ay lumapit ako sa kaniya at yumakap galing sa likuran niya. Ramdam ko ang pagkakagulat niya sa ginawa ko. Mas hinigpitan ko pa ang pagkakayakap saka ko isinandal ang pisngi ko sa likod niya.

"Sorry. Just please kausapin mo ako. Okay lang na umayaw ka na at—"

"Marupok ako pagdating sa'yo. Bitaw," sabi niya pero alam ko na halos nakanguso na naman siya kahit nasa likuran ako.

"Stay. Ilang minuto pa."

He didn't respond yet he stayed. I smiled while hugging him. Masaya ako na nandito pa rin siya pero alam ko sa sarili ko na aalis din siya. Iiwan niya rin ako.

"Make it k'wento na. I'm waiting, Gav. Tsaka hindi mo naman ako ginawang kabit right?" Hindi ko alam kung matatawa ba ako o matatakot pa. "Wala ka naman pinakikilalang ina niya eh."

Siguro nga deserve niya rin malaman. May tiwala naman na ako na hindi niya ilalabas ang anak ko. Ayoko kasi na nadadawit ang anak ko sa spotlight ng mundo. Lalo na kung ako ang dahilan.

"Maisei is my daughter. I was in my 4th year at that time. She knows that I'm bisexual. Yes, I like both male and women but I didn't have a boyfriend at that time, crush-crush lang ganoon dahil nga sa takot din ako. We have both been dating since 2nd year and we became official when we're in 3rd year. 4th year when I got her pregnant. Of course I asked her if we will keep the baby because that's her body. She said yes."

Masuyo siyang nakinig na walang halong pag-aalinlangan. When he held my hands it made me calm. I don't know but his presence is making me calm.

"She's an orphan and she's close na rin buong family ko. Alam ko na nadisapoint sina Mommy that time pero tinanggap niya desisyon namin. I continued my studies and modelling career that time while she decided to stop muna. Magkaiba rin kasi kami ng school, nasa prestigious universities ako habang nasa public school siya and no one know that were in relationship. Nang magbuntis ay parati lang din siyang nasa bahay that's why people didn't mind at all. But sadly masilan ang naging pagbubuntis niya. Pinapili siya ng doctor, if it's her safe or our baby but she chooses our baby when she's in labour. Nasa ibang bansa na ako that time dahil may opportunity na dumating sa akin. She didn't survive while our baby was born healthy."

Unti-unting lumuwag ang pagkakayakap ko sa kaniya. Dahan-dahan din ang pagharap niya sa akin.

"You love her?"

I nodded when our eyes met.

"Yes, I loved her. Hindi naman siguro ako magtatagal kung hindi. She also love me unconditionally. Wala akong pinagsisisihan na I tried risking because she risked her all din naman para sa akin... para sa amin ni Maisei."

"What is her name?"

I smiled while I decided to intertwine our fingers. Pati siya ay napatingin sa kamay naming dalawa. Isinandal ko ang noo ko sa balikat niya.

"Her name is Macsy. I named our daughter after her. Maisei Caramel."

"Why didn't you tell me?"

Napalunok muna ako dahil sa kaba na nararamdaman ko. Umayos na ako nagpagkakatayo upang magpantay muli ang mata naming dalawa.

"Because I'm scared. We're not that stable like what the other dahil pinag-iisipan ko pa rin yung tayo diba? Tsaka hindi ko alam kung matatanggap mo. Pareho tayong lalaki. Ang layo-layo mo sa akin. Habang tumatagal mas nakikita ko ang agwat ng buhay na mayroon ako at mayroon ka. Hindi ko rin kaya pa na ipaliwanag sa anak ko yung ako at posibilidad na tayo," sabi ko na ikinalaki ng mga mata niya.

"Seryoso ako sa'yo. Tsaka wala ka namang sabit, hindi naman ako kabit."

"What the f–"

"Sige ituloy mo." Pagbabanta niya. "Grabe instant Daddy na pala ako. Don't worry I'll stay as her tito muna. Tayo ba... ano na ba tayo?" he whispered. 

"Magkaibigan?" tanong ko na tila hindi pa sigurado.

"Magkaibigan eh halos may mangyari na sa–" Agaran ko na tinakpan ang bibig niya. "Jshdiksioaiejhb."

"Stop it baka biglang pumasok sina Mommy and my tita. Kaibigan lang kita pakilala ko," sabi ko sa kaniya.

Mabuti na lang at tita ko ang doctor ni Maisei. Siya lang din talaga ang nagchicheck sa amin. Sinabi ko kasi na may instant celebrity ako na kasama. Buti na lang at pumayag naman at aliw na aliw siya kay Kipper.

"Can I meet her?" Nilingon ko siya at kita ko na seryoso siya. "Wala lang gusto ko lang magpakilala sa kaniya. Hindi naman siguro siya magagalit ano?"

I saw her last letter for me. I don't know why she has that. Nakalagay doon na, be free. I know you will love someone else genuinely. I hope that someone will love our little princess too. I love you and thank you. Thank you for being my everything. And that letter will never be forgotten.

"Can I hug you?" he asked.

I smiled and nodded. This is the reason I feel safe in him. Parati siyang nagtatanong if okay lang ba na ganito na ganyan. He's always asking my permission bago siya tuluyang may gawin and that's make him more handsome to me. Tila nakahinga na ako na nasabi ko na sa kaniya ito.

Kinahapunan ay nauna si Mommy at Maisei umuwi. May sasakyan na rin akong dala kaya dumiretso na kami sa sementeryo. We also bought flowers and candles for her. Makalipas ang ilang oras ay nakarating na kami. Wala namang tao kaya naman mas nakahinga ako. Same kami.

Inalis ko ang dahon na nasa may pangalan niya. Naupo ako dahil hindi na rin naman na mainit dahil sa pagabi na. Tumabi sa akin si Kipper at ibinigay sa akin ang posporo. Nagsindi ako ng kandila habang sila naman ay naglagay ng bulaklak.

"Ipakilala mo ako," sabi niya sa akin.

Natawa na lang ako sa inasta niya. "Hi, Mac. Sorry ngayon lang ulit ako nakabisita. I'm with Kipper. He's name is Kipper, kalandian ko," sabi ko dahilan para matawa ako sa sarili kong sinabi.

"Hi. I'm Kipper. Ano baka soon to be boyfriend ni Gav. Okay lang naman na magpaka-Daddy ako kay Maisei ano? Hindi ka naman magagalit right? Hindi ka naman babangon?" Kaagad ko siyang binatukan sa pinagsasasabi niya. "Don't worry, I'll take care of them. I'll treat them better. I'm serious that's why I want meet you here huwag ka lang magpakita. Okay na ako na nakapagpaalam naman na ako sa'yo." 

"Ang gulo mo," I murmured.

"Kilig ka na niyan? Don't worry sa parents mo naman kapag handa ka na at handa na ang lahat."

"I'm not—"

"I know, baby. Handa akong maghintay. Worth it kapag ikaw. Sa lahat ng mga bagay na hindi ako sigurado sa'yo lang ako siguradong-sugurado. Huwag mong isipin na parang ang babaw ng nararamdaman ko for you."

"Kipp."

"I wanna you to know na seryoso ako. Na kapag sinabi ko, totoo yun. Hindi na kita papakawalan."

Niyakap ko siya dahil wala na akong ibang masabi. Sobrang sweet niya. Sobrang swerte ko na naging kaaway ko siya, ngayon nilalambing na niya ako.

I don't know if para sa akin talaga siya. He's too good for me. Hindi man kami nagtatagal na magkasama pero yung effort kitang-kita ko na. Do I really deserve you? Do we really deserve someone like you? You're too precious I'm scared that I am the reason for your pain. Sana hindi.