<Unicode>
"ယွန်ဂီ မြန်မြန်လာလေ"
ဂျောင်ကုအသံကြောင့်
မျက်စိရှေ့မှအလှတရားလေးအား
နှမျောတသစွာဖြင့်အကြည့်လွှဲပြီး
ဂျောင်ကု၏အိမ့ထဲသို့ဝင်သွားလိုက်သည့်။
"ကုကီလေးက သူငယ်ချင်းခေါ်လာပြီးလာ"
"ဟုတ်ကဲ့ဖေကြီး"
ထယ်ယောင်းမှာ ယွန်ဂီအားကြည့်ပြီး
လေးထောင့်အပြုံးလေးများဖြင့်
ပြုံးလိုက်လိုက်သည်။
"ဖေကြီး သူက ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်း
မင်ယွန်ဂီတဲ့"
"အာ..ကုကီသူငယ်ချင်းဆိုတော့
တွေ့ရတာဝမ်းသာတယ်ဗျို့"
ယွန်ဂီမှာလူမှုရေးနားမလည်တာကြောင့်
ထယ်ယောင်းအားခေါင်းတစ်ချက်
ငြိတ်ပြပြီး အသိအမှတ်ပြုလိုက်သည်။
"မင်းရှေ့ကလူက ငါ့ဖေကြီးလေယွန်ဂီ"
"အင်း..တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်ဦးဦး"
ထယ်ယောင်းတို့စကားပြောပြီး
တစ်အောင့်ခန့်ကြာတော့
ကျွန်တော့်၏အလှတရားငယ်လေးမှာ
ဧည့်ခန်းထဲသို့ရောက်လာသည်။
ဂျီမင်လည်းယွန်ဂီငေးဝင်ထိုင်ပြီး
ဖက်လက်စစာအုပ်အားပိတ်ကာ
စားပွဲပေါ်သို့တင်လိုက်သည်။
"ဦးဦးနမယ်က ပတ်ဂျီမင်သိလာ
မှတ်ထားနော်
မင်းကလူချောလေးပဲ"
ယွန်ဂီ၏ခေါင်းအားပုတ်ကာ
မျက်လုံးများမှိတ်သည်အထိ
ရယ်ပြလာသောလူသားလေးကြောင့်
ကမ္ဘာကြီးခဏရပ်တံ့သွားသယောင်။
"ဟု..ဟုတ်ကဲ့
ကျွန်တော်မ မင်ယွန်ဂီပါ"
ဂျီမင်မှာခေါင်းအသာညိတ်လိုက်ပြီး
လက်အားပြန်ရုတ်လိုက်ကာ
ထယ်ယောင်းဘက်သို့မျက်နှာလှည့်လိုက်သည်။
"ထယ်ယောင်း..
ငါပြန်တော့မယ်"
"ထမင်းမစားသွားတော့ဘူးလာ"
"မစားတော့ဘူး
ငါဖတ်စရာကုန်ပြီးမို့လို့
စာအုပ်ဆိုင်ခဏဝင်မလို့လေ
မိုးချုပ်သွားမှာလည်းကြောက်လို့"
"ကြောက်ရင် ကျွန်တော်လိုက်ပို့ပေးမယ်လေ"
ရုတ်တရက်စကားထပြောသောယွန်ဂီကြောင့်
အားလုံး၏အကြည့်မှာ
ယွန်ဂီထံသို့စုပြုံလာသည်။
ဂျီမင်မှာတော့ထုံးစံအတိုင်း
မျက်လုံးများမှိတ်သည်အထိပြုံးလိုက်သည်။
![Hey...My Son! [ REST]](https://img.wattpad.com/cover/312813084-64-k578519.jpg)