bye bye, baby blue | hyunin

bye bye baby blue

final

Glass Animals - The Other Side Of Paradise

Elindeki valizlerin, rüzgardan uçuşan taze kestirdiğin kısa saçların ve bol giyiminle Hyunjin aynı Hyunjindi, aynıydın. Görünüşünü ne kadar değiştirsen de benim gördüğüm kişi asla değişmemişti. O gün hissettiğim çaresizlik ve kendime acıma duygusu halen dün gibi aklımda ve her hatırıma düştüğünde göğsümü olabildiğince sıkıştırıyor.

Bunları şu an buraya yazmak bana oldukça zor geliyor. Senin için o anki hislerimi güzelce betimlemeye çalışacağım. Bana gideceğinin haberini bile Felix vermişti, kendin gelip söylemeye tenezzül bile etmedin. Ben senden bir an bile vazgeçmemişken sen on dakikanı ayırıp bana gideceğini söyleyememiştin, nefretin olmuştum, nefret ettiğin her şeye dönüşmüştüm kısa bir zaman içinde. Beni çok derinden sarsmıştın.

Bunlar tabii ki umurunda değil sadece o zamanlar kimseye anlatamadığım şeyleri dönüp dolaşıp kendi güvenli alanıma söylüyorum, anlatamadığım şeyleri bana yaşatan kişiye, sana yani. Anlamadıysan eğer.

Sokağın başında herkesle teker teker vedalaşmanı izledim bir an olsun bakmadın bana saliselik bile değmedi gözlerimiz birbirine, ne yazık.

Felix'e sarıldın, Changbin'e sarıldın Baekhyun'a bile sarıldın o çocuğu sevmediğimizi sanıyordum. Sıra Nayeon'a geldi ona da aynı içtenlikle sarıldın. Çok kıskandım çok ulaşılmaz gelmişti o küçücük temas. Çok canım çekmişti sana sarılmak fakat tek yapabildiğim oyuna alınmayan küçük bir çocuk gibi sizi izlemekti.

Batıya gidecekmişsin o zaman yeni öğrenmiştim tabii bu hevesini, hiç bahsetmemiştin bana. Rock yıldızı olmak istiyormuşsun, oldun mu bari? Yeni sevgili yapmışsın versace falan alıyormuşsun hatta, pembe kürklüymüş bol takılı. Takım tokam yok diye mi çok sevmedin beni ya da güzel giyinemediğim için mi? Sıkıyor muyum seni çok daraldın mı okurken? Kusura bakma ben senin yüzünden binlerce katını yaşadım zamanında, çok aptal hissediyorum. 

Altı tane arkadaşın varmış yanında ne güzel, onlar da senin gibi mi? İğnelemiyorum sakın yanlış anlama. Hala köpek gibi özlüyorum seni, hala köpek gibi de seviyorum. İğrenç içi boş hayallerin için bizi bıraktın. Sakın bencil deme bana böyle bir hakka sahip değilsin. Gerekirse seninle de gelirdim boktan batıya. Konuştukça aptallaşıyor muyum? Umurumda değil tek istediğim sendin ne olursa olsun seninle olmak istiyordum hiçtim sensiz, hiçbir şey değildim, sıfırdan farksız anladın değil mi daha fazla örnek vermek istemiyorum yoruldum çünkü.

 Bunu okurken ne düşüneceksin bilmiyorum yüzde bir ihtimalle pişman olursan eğer diye söylüyorum beni bulamazsın, deneme bile çünkü çoktan sildim kendimi senden. Bu mektup sana ne zaman gelir bilmiyorum ama tarih 1990 kasım 6. Şu an seni özlüyorum, yarın da seni özleyeceğim, yarından sonra da ve ondan sonra da. Hayatımın sonuna kadar nerede olursam olayım özleyeceğim seni. Umarım mektubu buraya kadar okursun ve ben aptal gibi kalmam.

 Takıntılı bir manyağa dönüştüm, bir şeyler yanlış gidiyor ne olduğunu henüz çözemedim, bedenim, beynim, akıl sağlığım bir şeyler çok yanlış. Seni sevmemem gerekiyor ama çok seviyorum. Kendimi ikinci plana atacak kadar aşığım sana.

görüşürüz bebek mavisi

06.11.1990 Salı 14:38