Señorito 1: Hugo Montenegro (UNDER EDITING)

6

Please correct my grammatical errors if I'm wrong. Mas ayos po yun sa'kin!

DEDICATED TO YOU!!

sorry for the wrong grammars and typo error marami kayong ma eencounter sa story ko kaya ngayon pala humihingi nako ng paumanhin pero kung perfect ka maaring hindi mona ituloy itong story nato.

WARNING: may mga words na hindi kaaya-aya.

Pinalitan ko yung part nato kasi hindi deserve ni Donya Nova na maging kontrabida kasi masyado syang mabait.

kung naguguluhan po kayo pwede kayong mag-iwan ng message then sasagutin ko yun para mag maliwanagan kayo. Naglagay din ako ng POV sa ibang parts kasi malilito kayo lalo na't nasanay kayo na kay Hugo at Lean lang umiikot ang mga POV sa story...

Yun lang thank you and happy reading!!

______________________________________________

NAgising ako dahil sa lamig na aking naramdaman unti-unti kong minulat ang aking mga mata hahit mabigat at tila pagod pa ang aking pakiramdam hindi ko alam pero parang ang tagal kong tulog pero hinang-hina ako.

Sinubukan kong igalaw ang aking katawan pero nakatali ako pati ang aking mga paa ay nakatali at kahit anong piglas ko ay nasasaktan lang ako.

"Gising kana pala." napalingon ako sa punaggalunga ng boses at kuta ko ang isang babae na naka-tayo mula saaking gilid.

"P-pakawalan n-nyo a-ako... Sino ba kayo?" mahinang usal ko sanhi narin ng panghihina ng katawan kobpero pinilit kong maging malakas.

Ang mga baby ko? Sana ayos lang sila.

"Isang linggo kanang hinahanap ng mahal mong Señorito." nakangisi nito saad na nag pabilis ng tibok ng aking puso. Isang lunggo na akong nawawala at tila biglang bumalik ang mga ala-ala saaking isipan kung saan may kumidnap saakin at nanakita kila Senna at Nica. Sana ligtas sila Senna at Nics.

Hinahanap ako ni Señorito hinahanap nya ako at sana matagpuan nya ako sana hindi nya ako sukuan kahit gaano pa ako katagal dito. Lalaban ako lalakasan ko ang loob ko para sakambal.  Pangako mag-kikita tayong muli Señorito.

Nang dahil sa katangahan ko nadamay pati ang mga baby ko pero isa lang ang pang-hahawakan ko at yon ang iingatan ko sila kahit anong mangyari.

"M-makakaalis a-ako d-dito." mahinang usal ko sa kanya pero alam kong matapang iyon para sa kanila.

"Oo. Makakaalis ka pero patay kana." natatawang saad nito saakin pero hindi ako nagpa-sindak dahil ayokong ipakita ang kahinaan ko.

"Ano bang atraso ko sainyo! Hindi ko baman kayo kilala para ganituhin nyoko ahhh." sugaw ko sa matigas na boses.

"Ikaw wala pero ang Señorito mo malaki ang kasalanan sa pamilya ko. Si Hugo ang rason kung bakit namatay si Rina which is my anak ni Donya Nova. Si Rina lang ang meron ako sya lang ang tanggap ako kahit anak ako sa labas pero dahil namatay sya wala nakong kakampi si Mama Nova tang!na tinakwil nya ako dahil ako raw ang punatay kay Rina pero si Hugo yun!" sabay sampal nito saakin kaya napangiwi ako sa sakit.

" Hindi yan totoo dahil hindi naman mamamatay tao si Señorito! " sigaw ko saka dinuraan ang mukha nito na lalong kinagalit nya dahilan para sampalin ako ng malakas sa mag-kabilaan kong pisnge.

" Putangina! Wag mo saakin isisi dahil una palang ikaw at si Hugo ang may kasalanan ng lahat ng kamalasan sa buhay ko!"  sabay sapal ng malakas sa aking pisnge pero hindi ko iyon ininda at mas nilakasan ko ang loob ko kahit dama ko ang dugo mula saaking labi.