Pick one ft. B-Brave

§ 7

→ Cassius POV

Samen met Kaj en Samuel loop ik in de stad na school om iets te eten. Jai was een uur later uit en Dioni was naar de ortho, maar we zien ze vanavond wel bij repetitie. ''Heb je nou een Big Mac besteld, dikzak?'' vraag ik Samuel. Kaj begint te lachen en Samuel steekt zijn tong naar mij uit. ''Gister was echt bizar met Nova. Zijn we nu vrienden met een beroemdheid?'' vraagt Kaj terwijl hij wat frietjes in zijn mond douwt. ''We hebben het deels aan Dion te danken'' zeg ik. ''Gaan we het nou weer over die chick hebben?'' zegt Samuel met zijn mond vol. ''Wat heb je precies tegen haar?'' vraagt Kaj.

''Niks, alleen jullie overdrijven zo'' zegt Samuel met zijn handen omhoog.

''Je vindt der gewoon leuk dus'' zeg ik met een grijns.

''Dat is onzin'' zegt Samuel.

''Niet waar'' zegt Kaj. Hij kijkt me aan en we zien dat Samuel rood wordt.

''Dioni heeft competitie'' zeg ik lacherig.

Samuel geeft ons een dodelijke blik. ''Jullie vinden haar zelf leuk. Jullie zijn degene die constant naar haar filmpjes bekijken'' heft hij zijn stem op.

''Rustig Sam'' zegt Kaj met grote ogen. Hij geeft me een blik en ik probeer mijn lach in te houden. Ik kijk naar buiten en zie opeens Dioni haastig naar binnen lopen. ''Hé, kijk daar is Dion'' zeg ik. Kaj en Samuel kijken beiden uit het raam. ''Ik ga naar beneden om hem te halen'' zegt Kaj. Hij staat op van zijn stoel en verdwijnt.

''Sorry van net man'' zeg ik tegen Samuel. Hij knikt en wacht tot hij zijn mond leeg heeft gegeten. ''Geen probleem. Jullie hebben gelijk.'' zegt hij nonchalant. ''Wacht, wat?'' vraag ik omdat ik niet precies begrijp wat hij bedoelt. Ik geef hem een verwarde blik.

''Yo boys'' groet Dioni ons. ''Hallo schatjepatatje'' groet Samuel hem terwijl hij een frietje naar Dioni gooit. Natuurlijk moet Dioni nu aankomen, dat komt goed uit voor Samuel want hij hoeft nu niet te vertellen wat hij bedoelde. Iets in mij zegt dat hij het ook niet uit zou willen leggen. ''Raadt eens wat voor shit mij nu weer is overkomen?'' zegt Dioni als hij ook aan is geschoven. ''Ha! Je hebt een beugel'' lacht Samuel. Aandachtig bekijken we allemaal het staal in Dioni's mond. ''Oh ja, Die heb ik net gekregen'' zegt Dioni, die nu helemaal van zijn apropos is. Hij schudt zijn hoofd en begint weer: ''Toen ik gister thuis kwam was Valerie er ook.''

Iedereen stopt met wat ze aan het doen waren. Het is net alsof de tijd stil staat. ''Valerie? Als in, geobsedeerde Valerie?'' vraagt Kaj.

''Valerie? Als in, verhuisde Valerie?'' vraagt Samuel.

''Valerie? Als in, jouw ex Valerie?'' vraag ik.

''Precies die Valerie'' zegt Dioni. Hij gooit zijn hoofd naar achter en zucht diep. We kijken elkaar aan. We weten gewoon niet wat we hierop moeten zeggen.

''Wat deed ze gister bij jou thuis dan?'' verbreek ik de stilte. ''Ze zei dat ze mijn moeder wilde groeten om te zeggen dat ze weer terug is'' hij kijkt ons aan met een blik alsof het het domste ding is wat hij ooit heeft gehoord. Het is ook super dom om de moeder van je ex op te zoeken. Ik bedoel, het is niet voor niks je ex?

''Wauw, uit al je ex-vriendinnen is het gewoon Valerie'' zegt Kaj die met zijn frietjes speelt. ''Het zou me niks verbazen als ze iets zou proberen'' zeg ik vooruit starend. ''Ja, zij was gewoon gestoord'' voegt Samuel eraan toe. ''Oke, erg bedankt voor dit?'' zegt Dioni alsof het niet al duidelijk genoeg was.

''Heb je het ook al aan Jai verteld?'' vraagt Kaj na een tijdje. Iedereen schiet wakker. Helemaal vergeten dat Valerie ook Jai's ex-vriendin is. Jai zal wel wat heftiger reageren dan Dioni, aangezien de dingen die ze hem heeft aangedaan erg wreed waren. ''Nou, nee niet echt. Ik ben bang voor zijn reactie.'' zegt Dioni een beetje bang. ''Uiteindelijk moeten we het hem wel vertellen'' zucht ik.

→ Nova POV

Ik zit in de trein richting Rotterdam om mijn familie op te zoeken. Mijn moeder had me gevraagd of ik langs wilde komen. Mijn zus en broer komen ook langs dus ik heb best zin in het familiedinertje. Het is erg speciaal als mijn zus en broer ook komen want mijn zus Farah woont in Parijs en mijn broer Rafael woont in Maastricht. Ik zie ze dus niet zo vaak maar ze zijn ook druk bezig met hun carrière. Ik geniet daarom extra van de tijd die ik met ze heb.

Ik heb met mijn broer afgesproken op het Centraal Station maar hij is nog nergens te vinden. Ik loop even rond om te kijken of er wat lekkers te halen valt want ik heb super veel honger. Er is niet echt iets lekkers te vinden en het is allemaal ook redelijk duur daarom loop ik naar de hema voor een softijs. Nog altijd neem ik er gekleurde muisjes bij omdat het je ijsje gewoon veel lekkerder maakt. ''Je bent nog altijd hetzelfde gebleven hè?'' hoor ik achter me. Ik draai me om om te kijken of het tegen mij was. En ja hoor, daar staat Rafael. ''Rafie!'' roep ik. Ik geef hem een onhandige omhelzing met mijn ijsje in mijn hand. ''Wat heb ik jou gemist! Likje?'' ik richt mijn ijsje naar hem toe. Hij neemt een grote hap van mijn ijsje en zo zijn dan bijna alle muisjes verdwenen in zijn mond. ''Bij nader inzien, heb ik je niet zo erg gemist'' zeg ik wanneer ik mijn ijsje weer terug krijg. Rafael lacht en slaat een arm om me heen.

Samen lopen we naar de tramhalte en praten wat bij. ''Heb je een nieuwe vriend Nono?'' vraagt hij plotseling. Ik kijk hem verbaasd aan. ''Nee, Finn en ik zijn nog samen. Hoe kom je daar opeens bij?''

Rafael kijkt me verward aan. ''Je staat in één of ander roddelblad'' zegt hij. Ik begin te lachen. "Lees jij roddelbladen?" vraag ik. Ik geloof mijn oren niet. Rafael schudt zijn hoofd. ''Nee, nee. Ik zag een foto van jou op de cover staan samen met een jongen van een boyband of zo? Jullie zijn samen gespot en de roddel gaat rond dat jullie daten'' zegt hij. Ik kijk hem nog verwarder aan dan ik al ben. ''Boyband? Rafie, volgens mij heb je het verkeerd gezien'' lach ik. ''Ja dat zal denk ik wel, ik ben nooit zo scherp geweest'' lacht hij terug.

*•*•*

"Ik kan niet wachten tot jullie weg zijn!" roept mijn vader tegen mij, mijn zus en broer. We zijn al een tijdje bezig met hem vervelen, altijd hilarisch! ''Komen jullie eten?'' roept mijn moeder vanuit de keuken. Als drie kleine kinderen rennen we naar de eettafel. ''Mamie, ik heb echt honger'' zegt Rafael als een klein kindje. ''Mam waarom heb je voor zes mensen gedekt?'' vraag ik wanneer ik de borden tel. ''Oh, dat is een verrassing'' zegt ze als ze met een bord vol pannenkoeken komt aanlopen. ''Oh mam, ik hou zoveel van je'' slijmt Rafael. Farah rolt met haar ogen en kijkt dan naar onze moeder. ''Mam, wie komt dan?'' vraagt ze nieuwsgierig. ''Dat zie je strakjes Farah'' zegt mijn moeder geïrriteerd.

De deurbel gaat. ''Of nu'' mompelt ze. ''Ik doe open, het is vast Nova's nieuwe vriend'' ze grijnst en staat op om de deur te openen. ''Nieuwe vriend? Wat is er met Finn gebeurd?'' vraagt mijn vader verbaasd. ''Niks, ik ben nog steeds met Finn. Waar haalt iedereen die informatie nou vandaan'' zeg ik beledigd. Ik kijk naar mijn broer die onbeschoft een paar pannenkoeken naar binnen aan het werken is. ''Laat dat roddelblad eens zien?'' vraag ik. ''Ik zoek het dalijk voor je op'' zegt hij met zijn mond vol. Ik kijk hem met een walgelijke blik aan. ''Vies, Rafael!'' roep ik en ik geef hem een stoot.

''Novie, raadt eens wie er is!'' glimlacht mijn zus als ze de woonkamer inloopt. ''Mijn nieuwe vriend?'' antwoord ik sarcastisch. ''Nieuwe vriend? Dan moet ik je teleurstellen.'' zegt een vriendelijke meisjesstem. Ik kijk op van mijn bord en zie een blond meisje staan.

''Valerie?'' zeg ik geschrokken.

~~~