Pick one ft. B-Brave

§ 10

→ Nova POV

''Hey Finny, ik mis je'' zeg ik over de telefoon. ''Ik jou ook lieverd'', zegt hij ''maar ik heb een leuke verrassing voor je''. Ik ga rechtop op mijn bed zitten. ''Ja? Echt waar? Wat is het?'' vraag ik blij. Wanneer hij een verrassing heeft is het altijd iets super leuks. Ik hoop dat hij volgende week naar Nederland komt vanwege de vakantie periode. ''Hmm.. zal ik het je nu vertellen of zal ik wachten? Ik denk dat ik ga wachten'' plaagt hij. Ik hoor hem grinniken aan de andere kant van de lijn. ''Zeg het, Finn!'' smeek ik hem. ''Waarom zou ik?'' gaat hij verder. Ik denk na wat ik terug kan zeggen. ''Als je A zegt, moet je ook B zeggen''. ''Nou Nova, daar kan ik niet omheen. Maar goed'', hij neemt diep adem ''Haal je me dan volgende week op van het vliegveld, baby?'' vraagt hij lief. ''Nee want je wilde me niks vertellen, gemenerd'' plaag ik nu. Hij doet alsof hij moet huilen en ik hoor hem snikken. ''Dat meende ik niet, ik hou heel veel van je'' geef ik uiteindelijk toe. Finn begint te lachen. ''Ik ook van jou schat, maar ik moet gaan. Ik spreek je morgen weer, oké?''. Ik pruil mijn lippen ook al kan hij dat niet zien. ''Tot morgen Finny. Mwuah!''

Net wanneer ik het gesprek heb beëindigd stormt Valerie mijn kamer binnen alsof ze voor mijn deur stond te wachten op het juiste moment om binnen te vallen. Als dat het geval is, is dit niet het juiste moment. ''Nova, ik heb een fashion emergency!'' roept ze in paniek. Ik knipper met mijn ogen, niet wetend wat ik moet zeggen. ''Zeg iets Nova!'' schreeuwt ze wanhopig. Wauw, het is net alsof ze mijn gedachtes lees. Ik hoop dat ze dat niet kan, anders zouden er veel conflicten ontstaan tussen ons. ''Hoe kan ik je van dienst zijn?'' zeg ik uiteindelijk. ''Nou,'' begint ze, ''ik ga morgen naar een festival en ik weet niet wat ik aan moet doen'' zegt ze alsof ze bijna moet huilen. Ik geef mezelf een denkbeeldige facepalm. Dit is echt dom. Plotseling schiet er van alles door me heen, ''Wacht, naar welke festival ga je eigenlijk?''. ''Ik ga naar Vestival met een oude schoolvriendin, je weet wel beugelbekkie. Zat bij ons met wiskunde. Haar beugel is eruit en ze is echt een prachtmeid geworden!'' terwijl Valerie maar doorratelt ga ik dood van binnen. Ik ga morgen ook naar Vestival met de jongens. Ze hadden me uitgenodigd en mijn kaartje betaald omdat het voor Sam's verjaardag was. Waarom is ze nou terug gekomen uit New York? ''Luister je wel?'' onderbreekt Valerie mijn gedachtes. Ik schud mijn hoofd om volledig uit mijn gedachtes te ontwaken, ''Wat zei je precies?''. Ze zucht diep en schudt haar hoofd, ''wil je alsjeblieft mee komen shoppen?'' smeekt ze. ''Nee absoluut niet, ga maar met beugelbekkie'' antwoord ik met grote ogen. Ik ben er al helemaal tegen dat ze in mijn huis woont, ik ga dan niet extra aandacht aan haar besteden. ''Toe nou Nova! Ik ken niemand in de buurt'' smeekt ze.

Plotseling gaat mijn telefoon. Ik juich stilletjes en neem dan op. ''Hey Cassius'' zeg ik opgewonden. Ik zie dat Valerie verward mijn richting op kijkt. ''Hey Nova, kan je me helpen met iets?'' vraagt hij gelijk. ''Hulp nodig? Ja natuurlijk. Momentje'' Ik zet mijn hand op mijn microfoon en houdt het uit de buurt van mijn gezicht. ''Sorry Valerie, een vriend heeft mij nodig'' zeg ik alsof het me spijt. Ik pak mijn tas van de stoel naast mijn kledingkast en loop mijn kamer uit. ''Doei Val!''

*•*•*

''Thanks for saving me'' zeg ik wanneer ik Cassius voor de dansstudio zie staan. ''Waarvan heb ik je precies gered?'' lacht hij. ''Van mijn huisgenoot, ik word gewoon helemaal gek van haar''. Ik maak een gebaar dat ik haar wel kan wurgen. ''Ach, wat ben je schattig als je boos bent'' glimlacht hij naar me. Ik voel dat mijn wangen beginnen te gloeien. Verlegen kijk ik weg. ''Dus waar heb je me precies voor nodig?'' verander ik van onderwerp. ''Ik mag voor een groot deel de choreo in onze nieuwe videoclip verzinnen maar ik zit een beetje vast. Dus misschien kon jij me daarbij helpen?'' legt hij uit. ''En hoezo denk je dat ik je daarbij kan helpen?'' vraag ik verbaasd. ''Laten we niet vergeten dat ik een fan ben van je video's, Nova. En we hebben samen gedanst in Amsterdam. Ik weet gewoon dat je geweldig bent'' grijnst hij. Volgens mij zijn mijn wangen inmiddels vuurrood geworden, ''Let's go then''.

*•*•*

Nadat we de nieuwe choreo een paar keer grondig hebben doorgenomen en uiteindelijk kennen, zitten we nu op de vloer een beetje te praten. ''Wat studeer je eigenlijk?'' vraagt Cassius plotseling. Ik zie dat hij veel interesse in mij toont en ook heel boeiend naar alles wat ik zeg luistert. ''Ik studeer media en cultuur aan de uni'' zeg ik trots, ''en jij?'' vraag ik nieuwsgierig. ''Ik ben een trotse student van de dansacademie'' lacht hij. ''Ik hoopte al zoiets'' zeg ik, ''je straalt het helemaal uit als je danst en het is echt heerlijk om naar te kijken''. Hij grijnst, ''dat is niet alleen wanneer ik dans hoor''. Ik had wel zo'n reactie verwacht. Ik glimlach en schudt mijn hoofd. ''Leer je dan ook alle soorten stijlen?'' vraag ik geïnteresseerd. ''Noem maar op'' zegt hij alsof het niks is. ''Nou, ik heb wel altijd al salsa willen leren dansen'' zeg ik. Cassius staat gelijk op en biedt me zijn hand. Ik kijk hem vragend aan maar accepteer toch zijn hulp. 

Hij komt heel dicht bij me staan en kijkt diep in mijn ogen. ''De basis is easy, volg mijn stappen maar''. Hij pakt allebei mijn handen beet en kijkt naar onze voeten. Als hij een stap naar achter doet, doe ik er een naar voor en als ik een stap naar achter doe, doet hij er een naar voor. Ik heb de stappen al gauw onder de knie en breng ook mijn heupen erbij. ''Je bent een natuurtalent'' glimlacht hij. ''Heb ik wel vaker gehoord'' plaag ik. ''Oh?'' hij kijkt me uitdagend aan en ik weet precies wat hij bedoelt. ''Laten we kijken of je me bij kan houden'' grijnst hij.

Hij zoekt wat salsa muziek op en ik hoor dat hij express een up-tempo nummer heeft uitgezocht. Hij pakt mijn handen weer beet en begint te dansen. Ik maak mijn hoofd leeg en dans op gevoel mee. Ik moet eerlijk zeggen dat hij een geweldige salsa danser is en prettig is om mee te dansen. Plotseling laat hij mij een paar rondjes draaien en verplaatst zijn ene hand naar mijn schouderblad. Naarmate we dansen voel ik zijn hand steeds meer omlaag gaan naar mijn onderrug en om eerlijk te zijn maakt het me erg zenuwachtig. Maar het is niet alleen zijn hand dat me zenuwachtig maakt, hij begint ook steeds intiemer te dansen en iets in me trekt me daarin mee.

Als het nummer is afgelopen staan we zo dicht op elkaar dat als je een blaadje tussen onze lichamen plaatst, het niet op de grond zou vallen. Ik voel zijn hart tegen mijn lichaam aankloppen en ik weet niet of dat komt door het dansen of omdat we zo dichtbij elkaar staan. Hij kijkt diep in mijn ogen. Zijn ogen zijn zo mooi dat ik niet eens weg wil kijken.

''Moet ik weggaan of?'' klinkt een stem plotseling. Geschrokken draai ik me om. Samuel staat met zijn linkerschouder tegen de muur geleund en kijkt ons met een interessante blik aan.

~~~