Pick one ft. B-Brave

§ 15

→ Nova POV

Ik open mijn voordeur en plof gelijk mijn tas neer in de hal. Ik loop door naar de keuken om iets te drinken te pakken. Met een hoofd vol gedachtes schenk ik bijna mijn glas overvol. ''Heb je echt zoveel dorst?'' hoor ik Valerie's stem. Ik schrik een beetje en stop gelijk met inschenken. Helemaal vergeten dat ze hier woonde en ik ben hier ook niet bepaald voor in de stemming. ''mhm'' ik neem een slok van mijn drinken en loop de keuken uit. 

Ik pak mijn tas op uit de hal en loop gelijk door naar mijn kamer. Natuurlijk loopt Valerie achter me aan met duizend vragen. ''Waar was je gister? Want je was niet thuis gekomen. Bij wie ben je blijven slapen? Ik zag je helemaal niet op Vestival joh!'' Ik rol mijn ogen en plof face down neer op mijn bed. 

Ze gaat op mijn bed zitten en bombardeerd me zowat met vragen. Het is gewoon ongelofelijk hoe bizar haar talks zijn. Plotseling voel ik getril in mijn broekzak. Ik ga rechtop op bed zitten en probeer onhandig mijn telefoon uit mijn zak te pakken. Ik lees de naam van de beller op mijn scherm: Finn. 

Heel fijn dit. 

''Sorry Valerie, maar deze moet ik nemen'' zeg ik kortaf. Ik sta op, trek haar van mijn bed en duw haar mijn kamer uit zonder dat ze nog iets kan zeggen. Ik doe de deur achter haar dicht en leun er tegenaan. Een diepe zucht ontsnapt mijn lippen, met nog steeds een trillende telefoon in mijn hand. Ik kijk naar mijn scherm en haal diep adem. 

''Hey liefie!'' neem ik enthousiast op. ''Hallo daar. Alles goed met mijn prinsesje?'' vraagt hij lief. Het verbaasd me dat hij niet over de foto begint want hij kan meestal niet echt tegen zulke dingen. Hij wordt ook altijd boos als jongens iets over huiswerk vragen. Misschien heeft hij die foto gewoon nog niet gezien, maar dat lijkt me erg sterk. ''mhm, het gaat zn gangetje. Druk met school en Youtube. Ik ben erg blij als jij er over twee weken bent, it's been too long!'' zeg ik terwijl ik tegen mijn deur aan ga zitten. ''Over Youtube gesproken..'' begint hij rustig. Oh nee.. hier komt de preek, denk ik bij mezelf. ''Ik zag dat je een choreo hebt geupload. Ik ben zo trots op je dat je eindelijk de moed had om er een dansvideo op te gooien!'' zegt hij enthousiast. ''Haha, dankje Finn. Ik ben er ook echt blij mee!'' zeg ik opgelucht. 

''Oh ja joh? Hebben je nieuwe vrienden het ook al gezien? Je weet wel, die in de vlog van Amsterdam'' zegt hij uitdagend. Mijn opluchting valt gelijk tien verdiepingen naar beneden en mijn hart bonkt in mijn keel. Hier komt de preek hoor. ''Finn.. Het zijn gewoon vrienden'' zeg ik onschuldig. Voor eventjes blijft het stil aan de andere kant van de lijn maar ik kan hem gewoon horen denken. ''En die foto dan?'' confronteert hij. ''Welke foto?'' vraag ik alsof ik geen idee heb waar het over gaat. ''Die mooie foto die heel Twitter rondt gaat met een jongen die je 'gewoon een vriend' noemt maar ondertussen wel bijna zijn gezicht aan het opeten bent'' vraagt hij fel. Ik kan dan misschien zijn gezicht niet zien maar ik kan me zijn woedende blik wel voorstellen. 

''O-om heel eerlijk te zijn, Finn'' stotter ik, ''er is totaal niks gebeurd. Ik had gewoon een beetje te veel op en ze hielpen mij veilig thuis te komen'' zeg ik eerlijk. ''Oh, dus ze hielpen jou veilig thuis komen? Hebben jullie toevallig ook nog gelijk een sleep-over gehad?'' vraagt hij op een behoorlijk irritante toon. ''Finn ik heb hier absoluut geen zin in. Al was ik een beetje te ver gegaan met alcohol en was ik behoorlijk ver te zoeken, ik weet dat er gewoon niks is gebeurd. En als je me niet wil geloven is dat jouw probleem. Het is ook niet alsof jij het braafste jongetje van de wereld bent met je 'vriendinnen''' vecht ik terug. 

Ik weet dat dat een zwakke zet van mij was om het verleden terug te roepen en zelf schrik ik er ook een beetje van. Maar ik vind het verschrikkelijk als mensen me niet gelijk geloven. En wat  ik helemaal belachelijk vind is dat hij boos wordt op mij als ik vrienden maak, maar zelf heeft hij daar ook vriendinnen gemaakt. 

Maakte ik me daar zorgen om? Nee.

Moest ik dat doen?

Oh reken maar dat dat nodig was.