Pick one ft. B-Brave

§ 5

→ Kaj POV

''Is Jai weer eens laat?'' vraag ik wanneer ik naar de drie jongens toe loop die voor het station staan te wachten. ''Jup.'' zegt Cassius die met zijn zonnebril in het midden staat van de twee. Samuel en Dioni spelen een spelletje tegen elkaar op hun telefoon en hebben volgens mij geen idee dat ik ook ben aangekomen. ''Ha! Pak aan Dion.'' schreeuwt Samuel na zijn overwinning. We horen een ontploffingsgeluid van de telefoons komen. ''Niet weer..'' zegt Dioni geïrriteerd. Zijn schouders zakken en hij trekt een treurig gezicht. Ik kijk Cassius verward aan. ''Zo gaat het al een tijdje.'' zegt hij terwijl hij zijn schouders ophaalt.

Wanneer Dioni merkt dat Cassius tegen mij sprak, licht zijn gezicht op. ''Yo Kaj!'' roept hij blij. Ik geef hem een knikje. Dioni is soms echt net een kind dat je nog moet opvoeden en omdat hij heel vaak bij mij hangt noemen de jongens me vaak 'Papa Kaj'. Ik weet niet hoe blij ik daar precies om moet zijn. Maar ach, Dioni brengt ook vreugde en humor in de groep en dat maakt hem leuk.

*•*•*

Inmiddels was Jai ook al aangekomen en konden we net op tijd de trein pakken. Maar door dat gehaast hebben we de verkeerde trein gepakt en zelf heb ik eigenlijk niet opgelet waar we nu precies heen gaan. ''Moest je nou echt te laat komen?'' zucht ik. ''Lekker boeiend, ik wilde toch niet naar Antwerpen gaan.'' zegt Cassius. Hij vouwt zijn armen over elkaar en leunt zijn hoofd naar achter zodat hij van het zonnetje kan genieten die via het raam naar binnen schijnt.

Ik doe mijn oortjes in zodat ik van de reis kan genieten. ''Zij is echt mijn koningin.'' hoor ik Dioni tegen Jai zeggen. Ze zitten samen naar een video te kijken van Nova. Wat een verrassing. Ik probeer een beetje naar buiten te kijken maar dat lukt niet echt omdat Samuel ervoor zit. ''Sam, move je hoofd eens'' zeg ik met een ontwijkende blik op zijn hoofd. Gek genoeg luistert hij zonder enig probleem.

Net op het moment dat ik eindelijk een beetje mooi uitzicht heb, rijden we een tunnel in naar het perron. Blijkbaar zijn we in Amsterdam. Ik zie dat Jai en Dioni onrustig naar buiten kijken en tot elkaar aan het praten zijn. Ik zet mijn muziek zachter om erachter te komen wat er precies aan de hand is. ''Dat is haar niet Dion'' zegt Jai terwijl hij zijn ogen uitstaart naar de mensen op het perron. ''Ik weet wat ik zie, Jai'' zegt Dioni geïrriteerd. Hij staat op van zijn plek en loopt weg. ''Jo man, wat ga je doen?'' schreeuw ik hem na. Geen antwoord. ''Ik ga wel'' zucht Cassius die gelijk van zijn plek opstaat.

''Wat is er aan de hand?'' vraagt Samuel, met zijn ogen aan zijn telefoon geplakt. Ik doe mijn oordopjes weg om ook mee te luisteren. ''Dioni beweert dat hij Nova zag en ik denk dat hij erachteraan gaat.'' zegt Jai gehaast. Hij stopt zijn spullen snel in zijn tas en loopt ook weg. Samuel en ik kijken elkaar aan en ik geef hem een kom-je-mee?-blik. ''Wat?'' zegt hij alsof er net niks gebeurd is. ''We gaan ze niet alleen laten Sam'' zeg ik ongeduldig. ''Ze zijn met z'n drieën? En ik ga echt niet achter dat meisje aanlopen.'' zegt hij ietwat arrogant. Ik rol mijn ogen en sta op. ''Dan niet hè'' mompel ik.

Ik loop naar buiten en en kijk rond zodat ik mijn vrienden kan vinden. Ik zie Cassius van een afstand naar me zwaaien en jog ernaartoe. ''Waar is Sam?'' fluistert Jai. ''In de trein, hij vond dit onzin.'' zeg ik koel en ik haal mijn schouders op. ''Dus, waar is ze?'' vraag ik. ''Ze staat bij de dansende jongen'' zegt Dioni zonder zijn ogen van haar af te houden. Het is gewoon bijna eng hoe leuk hij haar vind. ''Gaan we haar stalken of wat?'' vraagt Cassius verward. ''We gaan haar niet stalken..'' zegt Dioni, zijn zin nog niet afgemaakt. ''Maar?'' vraagt Jai. ''We gaan haar.. observeren'' gaat Dioni verder. ''Dat maakt het niet echt minder creepy, Dion'' zeg ik. Maar blijkbaar niet luid genoeg want hij hoort me niet. Tevens is hij al achter haar aangelopen en heeft ons met z'n drieën achter gelaten. We kijken elkaar afkeurend aan maar besluiten toch achter hem aan te lopen om te kijken of hij geen domme dingen gaat doen.

We zien dat hij zich constant verstopt achter andere mensen. ''Hij neemt dit erg serieus'' zegt Jai met zijn blik op Dioni gericht. ''Vindt niemand anders dit raar?'' vraag ik aan Cassius en Jai. ''Jup'' zeggen ze tegelijkertijd.

→ Samuel POV

Ik snap echt niet waarom ze nou steeds achter dat meisje aangaan. Het is irritant en gewoon eng. Het restaurant bezoekje ging gewoon al te ver. Dit is zo dom.

Geërgerd loop ik alleen over het station. Ik verliet de trein net voordat het vertrok. Ik kan ze toch echt niet alleen laten wanneer ze iets doms uithalen. Op dit moment heb ik ook geen flauw idee waar ze eigenlijk zijn. Ik denk dat ik op de Dam de meeste kans heb om ze te zien.

Terwijl ik richting de Dam loop, zie ik een grote groep studenten staan. En ja hoor, daar is Nova. Maar mijn vrienden zijn nergens te bekennen. Op een afstand blijf ik naar de groep kijken om erachter te komen wat ze gaan doen. Het enige wat ik echt duidelijk heb gehoord is 'musea' oftewel 'dit-wordt-de-saaiste-dag-allertijden'. Ik verheugde me zo op nieuwe kleding en schoenen..

Ik pak mijn telefoon uit mijn zak om de boys te appen, maar wanneer ik even opkijk zie ik dat de groep al bijna weg is gelopen. Gauw loop ik er zo onopvallend mogelijk achteraan. Ik doe mijn capuchon en mijn zonnebril op zodat ik minder op zal vallen. En omdat ik er gewoon super goed uit zie op deze manier.

Ik loop op 10 meter afstand van de groep. Plotseling slaat een jongen die naast haar loopt een arm om haar heen en blijkbaar vindt zij het ook niet erg. Fijn, een vriendje dus. Ik voel een beetje jaloezie opborrelen maar probeer het gevoel te negeren. Ze lopen naar de ingang van Madame Tussauds en van binnen juich ik. Door de velen wassenbeelden, maakt het het moeilijker om erachter te komen dat ik ze volg dus blijf ik makkelijker undercover.

Ik sta bij de kluisjes te wachten totdat de groep naar binnen loopt, en loop dan achter ze aan. Ik pak mijn telefoon om de jongens dan eindelijk te appen. Plotseling verlies ik mijn balans en word ik naar de zijkant getrokken aan mijn arm. Ik voel een vreselijke pijn aan mijn hoofd en vermoed dat ik mijn hoofd tegen iets heb gestoten. Wanneer ik bijkom van wat er precies is gebeurd zie ik dat Kaj, Jai, Cassius en Dioni voor me staan. Ik gok dat ik Kaj een kopstoot heb gegeven omdat hij net als ik over de pijnlijke plek over zijn hoofd aan het wrijven is. ''Jij ook hier?'' zegt Jai opgelucht. Ik had geen zin om dit avontuur alleen aan te gaan, dus ik ben blij dat ik ze bij toeval ben tegengekomen. Nou ja, 'tegengekomen'.

''Dat hoor ik aan jullie te vragen'' horen we plotseling. We kijken elkaar aan. Die stem kwam van geen van ons..

~~~