Şoförüm Jeon Jungkook

B|6

Kollarından ittirmemle onu kendimden ayırdım ve ayağa kalktım.Elimin tersiyle dudağımı silerken "Taehyung sen ne yaptın?" dedim şokla.
Öfkeyle bana bakıyordu.Delirmiş olmalıydı.

"Hep yapmak istediğimi," dedi. "Ne?" diye fısıldadım.
"Sen sen bu değilsin kafan iyi olduğun da konuşalım." deyip çantamı aldığım gibi kapıya yöneldim.

Hızla kolumdan tutup duvara yasladı. "Kafam hiç olmadığı kadar yerinde Miley.Asıl senin kafan bu yaptığıma hala dank etmedi mi?"

"K-korkutuyorsun beni Taehyung."
"Korkma benden.Sana asla zarar vermem ben.Hiç bir adam aşık olduğu kadına zarar veremez."

Şokla ona baktım. "T-taehyung sen iyi değilsin b-bırak gideyim lütfen."

"Seni seviyorum Miley!" diye haykırdı. "Ben sana aşığım lan o yurda geldiğin de beri.Anlamadın mı hiç? Seni kaybetmekten korktum.Her gece o yatağa girdiğim de kocanı gebertmek istedim."

Göz yaşlarımı tutamadım ve ağlamaya başladım.Sıkı sıkı kollarımı tutuyordu. "Taehyung bırak beni rica ediyorum!" dedim yalvararak.

"Hayır hayır seni ona bırakamam ki.." dedi kendi kendine.İyi değildi kafası belliydi hal ve tavırlarından. "Kime? Kime bırakamazsın beni?" dedim göz yaşlarımdan. "Jimin oruspuçocuğuna tabiki!" diye bağırarak beni sartsında ağlamam daha da şiddetlendi.

"Miley Miley!" dedi kapıya vurarak Jungkook.O gitmemiş miydi?
"İyi misin ses ver neden ağlıyorsun o herif kim?"

Taehyung kapıya baktı bir süre "Bu kim lan?" diye sordu. "Kapıyı kırıyorum Miley!" diye bağırdığında kapıya bir kez tekme attığında kapı aniden açıldı.Taehyung kolumu tuttuğu gibi beni çekiştirirken Jungkook koşarak Taehyung'un üzerine atlayıp yere serdi.

"Ne yaptığını sanıyorsun lan sen?" deyip ard arda Taehyung'a yumruklar attı.
Ben ise şokla ikisine bakıyordum.Ağlamam duraksamıyor bir köşeye çökmüştüm.Taehyung'un sözleri aklımdan gitmiyordu.

Bana mı aşıktı yani? Kardeşine...

Jungkook yanıma geldi ve yüzümü avuçladı. "Miley hadi gidiyoruz buradan." dediğin de yerde yüzü kanlar içinde yatan Taehyung'u fark ettim. "Ama o?" dedim.

"Ambulans çağıracağım merak etme.Ama buradan gitmemiz gerek çabuk."deyip kolumdan tuttuğu gibi beni kaldırdı ve diğer eliyle çantamı kaptı.Kapıda toplanan meraklı komşuların arasından sıyrılıp dışarıda ki arabaya bindiğimiz gibi oradan uzaklaştık.

Jungkook gittikçe uzaklaşırken ambulans göndermişti Taehyung'un evine.Arabayı ara bir yere durdurdu Jungkook. "İyi misin?" dedi ve bana bir su uzattı.Suyu alıp bir kaç yudum içtiğim de gözlerimin yaşlarını sildim.

"Değilim Jungkook," dedim ve ağzımla elimi kapatıp hıçkırdım. "H-hiç bu kadar kötü hissetmemiştim." diye mırıldandım.

Arabadan çıktığında benim kapımı açıp inememi bekledi.Aşağıya indiğimde kollarını bana sıkıca doladı o günki gibi.İhtiyacım olan şeydi.
"Ağla..ağla kollarımda rahatla." dedi.kollarımı boynuna dolayıp kendimi ona bıraktım.

Göz yaşlarım artık üzerini ıslatmıştı ama hiç bir şey dahi demedi. "Rahatladın mı bir nebze de olsa?" diye sordu. "Evet," dedim geri çekilerek.

"Jungkook sen gitmemişin?"
"Geldiğimiz yer tuhaf bir yerdi hissettim sanki başına bir iş geleceğini ve seni çıkana kadar beklemek istedim."
"Çok teşekkür ederim."
"Etme teşekkür etme bana Miley bir daha."
"Neden?"
"Sevmem çünkü."

"Kimdi o adam seni neden duvara sıkıştırmıştı?" dedi kaşları çatık.Fazla gergin ve sinirli duruyordu.

"Yetimhanede ki en yakın arkadaşlarımdan biriydi.Yıllardır beraberizdir ama o bana bir kaç şey itiraf etti.Bundan sonra o benim hiç bir şeyim artık."