Şoförüm Jeon Jungkook

B|22

"Hayır Jimin her şeyi Jungkook'a bağlama artık!"
diyerek onu üzerimden uzaklaştırdım.Sinirden köpürüyordu.

"Onu seviyorsun değil mi? Evet evet sen onu seviyorsun.." diyerek kendi kendine konuştu.Saçlarını sinirle karıştırırken bana döndü birden.

"Öyle öyle.."

"Jimin benim kimseyi sevdiğim ettiğim yok kafan da yine saçma sapan şeyler kurmandan bıktım usandım!"

"Yalan söylüyorsun..."

"Sıkıldım artık tam senden kurtulduğumu düşünürken yine buradayım..."

"Ben de Jimin isem eğer seni o adamla bir araya ölsem getirmem!"

***

Yazardan:

"Kimsin?" dedi Jungkook arayan yabancı numaraya.

"Benim Taehyung!" diyen sesle kaşları çatıldı. "Ne oldu?" dedi endişeyle. "Jungkook," dedi titreyen sesiyle Taehyung.

"Miley yok hiç bir yerde!"

Masadan birden kalktığın da tüm dikkatleri üzerine toplamıştı. "Ne demek yok?" diyerek asayişten çıkarken ardından amcası seslense bile umursamadan gitti.

"Jimin kandırmış onu serbest kalmış ve çok üzgündü ağlıyordu sonra oraya geleceğimi söyledim ama telefonu kapalı hiç bir yerde yok.."

Jungkook'un kalbi korkula çarparken "Jimin...onu bulmalıyız," dedi endişeyle.Sıkıntıyla nefesini verirken Taehyung'un da ondan kalır yanı yoktu.

"Nasıl?" dediğin de Jungkook aklına tek bir kişi geliyordu.Kim Namjoon...

"Şimdi kapatıyorum seni arayacağım." dediğin de Taehyung "Hayır Jungk-" demesiyle Jungkook telefonu cebine sokuşturup aracına atladığı gibi hızla Kim Namjoon'un yaşadığı yere gitti.

Tanıdığı evin önünde durmasıyla aracı park edip indi ve kapıyı çaldı.Sinirden eli ayağı titriyordu.Sık sık nefes alırken kapı aralandı ve bir kadın Jungkook'u selamladı.

"Merhaba nasıl yardımcı olabilirim?" Orta yaşlı kadına bakan Jungkook polis kimliğini gösterdi. "Polis memuru Jeon Jungkook.İçeri girebilir miyim?"

Kadın polis kimliğini görüp arkasına baktığın da sertçe yutkundu.Kapıyı tamamen açıp içeri buyur etti. "Buyurun," dedi an Jungkook içeri girip gözleriyle etrafı kolaçan etti.

"Bu evde tek siz mi varsınız?" dediğin de kadın başını hızla salladı. "evet," diye konuştuğun da Jungkook kadına asla inanmadı.

"Doğru mu söylüyorsunuz? Bana evi aratmayın."

"Ooo bay Jeon Jungkook!" Namjoon'un alaylı sesiyle gözü merdivenlerden usulca inen adama kaydı.Küçük gözlükleri ve o sahte kocaman gülümsemesiyle bakan adam karşısındaydı.

"Ne için evimdesiniz acaba? Sizi görmeyi beklemiyordum."

Jungkook dişlerini sıkarken suratına patlatmak istediği yumruk hayallerini unutmaya çalışıyordu.
"Park Jimin ya da Sangmin," dediğin de Jungkook sırıttı.Namjoon'un ise o yüzün de ki gülümseme düz bir hal aldı.

"Nerede?" diye devam ettiğin de Namjoon "Bilmiyorum." dedi direk oldukça sakin şekilde.
"Sen bilmiyorsun öyle mi?" dedi inanamazca Jungkook.

Namjoon rahat tavır da omuz silkip "Bilsem söyler miydim hayır ama cidden bilmiyorum." dedi.Jungkook ciddiyetle ona bakmayı sürdürdü.

"Kim Namjoon bana Jimin'in yerini söylemezsen eğer senin bir barın altında kumarhane işlettiğini ifşa ederim!" demesiyle Namjoon buz kesildi.

Bu polis bozuntusu biliyordu ve şimdiye kadar bunu ötmemiş miydi? Şaşkınca ağzı aralanırken karşısında ki adama kinle bakıyordu.
"İspat?" diye sordu.