UNICODE
သစ်ပင်ပေါ်ကပြုတ်ကျပြီးကတည်းက
နမ်ဂျွန်းကို ဟိုဆော့မျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲပေ။စကားတွေလည်းအရင်လို
ပေါက်ပေါက်လာမဖောက်တော့ပဲအေးဆေးသာနေနေတော့၏။နမ်ဂျွန်းစာဖတ်နေချိန်တွေမှာလည်း
သူလာမနှောက်ယှက်တော့ပေ။
သို့ပေမယ့် အဆော့ကတော့မပြတ်ပါ။သူကရှောင်နေတာမျိုးဆိုတော့
အရင်ဟိုဆော့လေးကိုပြန်လွမ်းမိသည်။သူရှက်သွားတာလည်းဖြစ်မှာပါ
ဒီလိုနမ်းမိတယ်ဆိုတော့...
အနမ်းအကြောင်းစဥ်းစားမိလျှင်
နှုတ်ခမ်းသားအိအိကို သတိရ၏။
အသည်းပုံနှုတ်ခမ်းက ထိုမျှလောက်ဆွဲဆောင်မှုရှိပါသည်။ထိုနေ့ကရင်ခုန်သံကိုသိလိုက်ရပြီး
ထိန်းချုပ်ရတော့မည်မဟုတ်လား
သူ့ကိုချစ်ဖို့ဆိုတာမဖြစ်နိုင်ပါ။အရင်လိုသူ့အသံမကြားတာကြောင့်
ခြံထဲမှာ ဆင်းရှာမိတော့
သစ်ပင်အောက်မှာ ကနေသောငယ်ဖုန်းထဲကတီးလုံးသံငြိမ့်ငြိမ့်ကိုဖွင့်ထားပြီး
စည်းချက်ညီညီလိုက်ကနေ၏။
ပျော့ပျောင်းလှသော
ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအဆစ်ကလေးများ
တစ်ချက်လှုပ်ရှားလိုက်တိုင်း ရင်သပ်စရာကောင်းအောင် လှသည်။
စည်းစနစ်ကျသည်။ဟိုဆော့၏ ဒီလိုပုံစံမျိုးကို
နမ်ဂျွန်းတစ်ခါမှမမြင်ဖူးခဲ့ပါ။
ဟိုဆော့၏ အကတွင်မေ့မြောနေပြီး
သီချင်းသံဆုံးသွားခါလို့
ဟိုဆော့တွေ့ခါနီးမှ သူထွက်လာ၏။"တော်လိုက်တာ ဟိုဆော့က"
"လူ လူကြီး ကြည့်နေခဲ့တာလား
ရှက်လိုက်တာ""ဟိုဆော့က အကကိုဝါသနာပါတာလား"
"ဟုတ်တယ်
အကောင်းဆုံးအကသမားတစ်ယောက်ဖြစ်ဖို့ကကျွန်တော့်အိပ်မက်ပဲ
ဒါပေမယ့်ဖြစ်ခွင့်မရပါဘူးလူကြီးရယ်
အကသင်တန်းလေးတောင်တက်ခွင့်မရခဲ့ဘူး"လူတစ်ယောက်အကြောင်းကို
ထိုလောက်မျှလေးလေးနက်နက်
မတွေးဖူးသော နမ်ဂျွန်းမှာ ဟိုဆော့ဝါသနာလေးကို ဖြည့်ဆည်းပေးချင်၏။