Ep8:ខ្ញុំនឹកបងណាស់ជុង

124 8 0
                                    

រយះពេល40នាទីកាប្រជុំក៏បញ្ចប់នាយក្រាស់ក៏ប្រញ៉ាប់មកមើលនាយតូចថាស្ដាប់សម្ដីរបស់នាយឬអត់ប៉ុន្តែអ្វីដែលនាយគិតគឺមែននាយតូចមិនទៅណាឡើយនៅអង្គុយចាំនាយទាំងនៅអង្គុយច្រត់ដៃទ្រចង្ការទាំងងោកក្បាលបន្តិចៗ។

"ស្មានថាត្រឡប់ទៅវិញហើយតា៎"នាយដើរមកឈរទល់មុខរបស់នាយតូចរួចអោនទៅនិយាយធ្វើអោយអ្នកខាងនោះភ្ញាក់ហើយងើបមុខឡើងក៏ប្រឈមនិងមុខរបស់ជុងហ្គុកជិតៗស្ទើតែបបូលមាត់ប៉ះគ្នាទៅហើយនៅសល់តែបន្តិចប៉ុណ្ណោះ។

ថេហ្យុងគាំងមួយកន្លែងធ្វើអ្វីមិនកើតបានត្រឹមតែសម្លឹងមុខជិតៗរបស់ជុងហ្គុក នាយក៏ចាប់ផ្ដើមអោនទៅថើបមាត់របស់នាយតូចបឺតជញ្ជក់បបូរមាត់ផ្អែមមួយនោះយ៉ាងឈ្លក់វង្វេងគេក៏ផ្ដេកខ្លួនរបស់នាយតូចទៅនិងសាឡុងហើយឡើងទ្រោមពីលើនាយចាប់ផ្ដើមអោនទៅបឺតករបស់ថេហ្យុងហើយដៃរវាមក៏លូកចូលទៅក្នុងអាវរបស់ថេហ្យុងស្ទៀមគ្រប់កន្លែងដែលនាយចង់ប៉ះពាល់ប៉ុន្តែ៖

"បងប្រុសឈប់ទៅ"នាយតូចភ្ញាក់ខ្លួនព្រឺតពេលដែលគេបណ្ដោយខ្លួនឲនាយលូកលាន់តាមចិត្តទើបគេលើកដៃរុញទ្រូងហាប់ណែនរបស់ជុងហ្គុកចេញតែគេមិនរង្គើរបន្តិចឡើយ ចំណែកឯជុងហ្គុកក៏មិនប្រកែកជាមួយនាយតូចដែលគេក៏ងើបចេញពីថេយ៍ទាំងទឹកមុខពិបាកទ្រាំទោះយ៉ាងណាមិនអីដែលពេលនេះមិនបានលើកក្រោយក៏មិនប្រាកដថាមិនបានដែល។

"ខ្ញុំត្រូវត្រឡប់ទៅវិញហើយ"គេនិយាយហើយក៏ដើរទៅបើកទ្វាចេញទាំងមុខក្រហមងាំង គួរឲអៀនខ្មាស់ណាស់ដែលបណ្ដោយខ្កួនឲបងប្រុសមិនជាប់សាច់ឈាមប៉ះពាល់រាងកាយម្ដងហើយម្ដងទៀតបែបនេះ។

ទ្រីង ! ទ្រីង ! ទ្រីង !

" សួរស្ដី បងជីវ៉ុនមានអ្វីមែនទេ?"ដើរមកដល់មុខក្រុមហ៊ុនភ្លាម ទូរស័ព្ទរបស់ថេហ្យុងក៏បានរោលទើបនាយតូចលូកចូលហោប៉ៅខោមុននិងចុចមកទទួល

"ថេយ៍ទំនេរទេ បងចង់ពឹងថេយ៍ឲជួយបងបន្តិច"ជីវ៉ុន

"បាទ ខ្ញុំទំនេរ បងចង់ឲខ្ញុំជួយអ្វី?"ថេហ្យុង

"ថេយ៍នៅឯណាបងមកទទួល"ជីវ៉ុន

"គឺខ្ញុំនៅក្រុមហ៊ុនចន"

YOU'RE MY EVERYTHINGWhere stories live. Discover now