Yokum sanki ruhsuzların firarında ya da onlar aralarına almıyorlar...
Arada kalmışlığım resmidir bu...bir yankı sana duyulan
Tükenen bir çaresizlik yok olan törpülerden ibaret bir hayat
Neyleyim ki acılar içindeki bu ruhun bu aşkın ızdırabını
Soluk duvarların rengindeki sensizlik buhranını
Yıllar koca bir fısıltı ruhumun yankılarında kaybolan
Dışarıda yağmurun sesi...içimde yokluğunun hüznü
Geceye mi acısam sana mı yoksa kendime mi bilemedim
Ama yine sabah oluyor
Yeni doğan güneşle bir sabah daha ekliyorum hezimetimin sensizliğine
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Anlaşılmamış...
Poesía©TÜM HAKLARI SAKLIDIR "Hayatim boyunca yuksek sesle konustum... yuksek kahkalar attim..tek nedeni beynimin ve yuregimin...
