Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hikayeye direk başlıyorum zaten küçük yaştan bilerek başladım.
Ayana: Anne doğum günü pastamı çikolatalı istiyorum.
Annem: Tabiki kızım.
Annem, abim ve ben birlikte pastaneye gittik. Gözüme en güzel gelen pastayı aldık ve eve gittik. Eve gidince çok heyecanlıydım. Hemen üstümü değiştirdim. Merdivenleri ikişer ikişer indim. Mutfağa girdiğimde abim ve annem pastaya mum dikiyordu.
Abim: Pasta çok güzel görünüyor.
Ayana: Tabiki güzel olacak ben seçtim.
Gülerek yanlarına gittim. Onlarda gülüyordu.
Annem: hadi içeri geçin siz bende pastayı getireyim.
Birlikte: Tamam anne.
İçeri geçtik, ışıkları kapattık. Annem mumları yakmış şarkı söyleyerek geliyordu. Pastayı masaya koyduktan sonra bir süre bekledim ve mumları üfledim. Annem tam o anda öksürmeye başladı. Öksürürken ağzından kan geliyordu. Abim durumu fark edince hemen beni yukarı gönderdi. Koşarak yukarı çıktım, odama çıktım ve kapıyı kilitledim. Kapıya sırtımı verip hıçkırarak ağlamaya başladım.
Bir süre sonra polis arabası ve ambulans siren sesleri duyuldu. Biraz daha odamda kalıp ağlamamı durdurmaya çalıştım ve odadan çıktım. Merdivenleri biraz indim, oturma odasına göz atmaya başladım. Annem sedyedeydi, abim onun elini tutuyordu. Sonradan annemin abime bişiler söylediğini fark ettim ama çok kısık sesle söylüyordu. Annem kapıdan çıkarken bir polis memuru abimin omzunu tuttu ve bir şeyler söyledi. Ne söylediği duymadım ama abim başını "onaylama" mantığında salladıktan sonra bana doğru yöneldi. Benim ağlayan gözlerime bir süre baktı. Sonra polis memuruna beni işaret etti. Başka bir polis memuru yanıma geldi.
Polis: Küçük hanım iyi misin? Korkmuş olmalısın. Hadi seni güvenli bir yere götürelim.
Hiç bir şey söylemedim ama gözlerimdeki korku umuda dönüşmüştü. Polis memuru ile aşağı indik. Ordan da dışardaki polis arabasına abim ve ben arkaya oturduk. İki polis memuru da öne. Yol boyunca abime sarılmıştım ama beni normalde çok seven abim bana sadece tiksindirici bakışlar attı. Araba durunca bir yetim haneye geldiğimizi anlamıştım...
TimeSkip
10yaşında
Yetimhaneye geleli iki yıl olmuştu. Abim şuan yetimhanede değil çünkü o biz geldikten 2-3 gün sonra evlat edinildi. Abim benden 3 yaş büyüktü. Yani sanırım bu yüzden hızlıca evlat edinildi çünkü kimse benim gibi küçük bir çocuğu evlat edinmek istemez. Ben de bu süre boyunca yetimhaneye yakın bir dövüş sanatları (tekvando) kursuna gittim. 1 senede siyah kuşağa geçtim. Zaten vücudum gereken esnekliğe sahipmiş tek gereken bol bol alıştırma yakmaktı. Her gün okuldan sonra koşarak oraya gidiyor ve akşam 9'a kadar orada alıştırma yapıyordum. Hava karardığı için shinciro abi bana yetimhaneye kadar eşlik ediyordu. Shinciro abinin bir tanede kardeşi vardı. Adı manjiro'ydu. Manjiro antrenman yaparken çok ciddiydi. Onu kendime rol model seçmiştim. Her gün onu gördükçe hırsım artıyordu. Siyah kuşağa geçtikten sonra her gün mikey ile dövüşmeye başladık. Yani ciddi manada değilde antrenman mantığıyla dövüşüyorduk. Bir süre sonra mikeyle beraber yakınlaştık. Mikey beni arkadaşı Baji ile tanıştırdı ama Baji'yi sadece birkaç kez gördüm. Şimdide kurstan dönüyorum. 10 yaşıma gireli çok olmadı ama yetimhaneye 2 ay önce yeni bir müdür alındı ve sürekli bize şiddet uyguluyor. Bende bir aydır yaptığım kaçış planlarını bu gün gerçekleştirmeye kadar verdim.
