yalnızlığı sevmeye başladığınızda yalnızlığa alışırsınız... üzülmeye değmediğini anladığınız zaman kendi değerinizi bilirsiniz... yalnızlıktan korkmamalı, kendinizden başka kimseye ihtiyaç duymamalısınız. Ben bunu çok uzun süre önce anladım. kendi ç...
Alp'in bir saattir dil dökmesine sabır çekip göz devirdim.
"Hastaneye gelmeyeceğimi söylemiştim Alp." Sert sesim ile aynı şeyi tekrar dile getirdim.
"Neden? Biz seni bu kadar isterken sen neden inat ediyorsun." Demesiyle afalladım. Sol elim ister istemez yumruk olunca kendimi toparlamak gerektiğini anladım.
"Alt tarafı sonuç açıklanacak ayıracak yarım saatin bile yok mu?" Sevimli olmaya çalışırken yüzünün aldığı şekil ile gülmek istesem de bunu dışarıya vuramıyordum.
"Ya gelirsin, ya da gün boyu peşinden ayrılmam." Dedi bu sefer kollarını bir birine dolayıp göğüs altında birleştirdi.
"İyi tamam bekle hazırlanayım." Diyip aralık bıraktığım kapıdan içeri girdim. Giysi odama girip kıyafet seçmeye başladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
çantama sigara,çakmak,lip glos,rimel, çakı, anahtarlarımı ve telefonumu koyduktan sonra aşağı indim ve kapıyı açtım.
Evim küçük bir sitede iki katlı bir villadı. Evimi geçen yıl almıştım. Üniversite mimarlık bölümünü 1. Olarak bitirdiğim için iş bulmam çok zor olmamış ve istediğim makamı kısa sürede elde etmiştim.
"Sen kendi arabayla git ben seni takip ederim. Sizden sonra iş görüşmem var." Dedikten sonra Alp kendi arabasına, ben kendi arabama binip yola koyulduk.
Çok geçmeden hastaneye geldiğimizde arabadan indik. Hastaneye girip 1 hafta önce kan verdiğim odaya geldik. Alp kapıyı çalıp içeri girdikten sonra, ardından ben de girdim. Odadakilerin bakışları bizi bulur iken kapıyı kapatıp ayakta dikilmeye başladım. Doktor henüz gelmemişti. Alp ailesinin yanına giderken Efe bana gülümseyerek bakıyordu. Tüm aile tam takır burda olmalarına şaşırmıştım. Ne gerek vardı? Bu kadar önemli mi bu sonuç? Hem bunların işleri yok mu?
Telefonumun zil sesi odada yankılanır iken çantamdan telefonumu aldım. Ekranda Mehmet'i gördüğümde şaşırmıştım. Bugün şirkete öğlenden sonraki toplantıdan sonra gideceğimi biliyordu ve önemli bir şey olmadıkça aramazdı.
"Açmam gerek." Telefonumu sallayıp, sonuç pozitif çıkarsa biyolojik ailem olacak kişilere gösterdim. Odadan çıktıkdan sonra telefonu açtım.
"Gece hanım, dün gelen beyefendi tekrar geldi sizin ne zaman geleceğinizi ve görüşmeniz gerektiğini söylüyor."
"Toplantıdan önce görüşmeyeceğimi ve işim olduğunu söyle. Pek ısrarcı anlaşılan."
"Tamam Gece hanım iyi günler."dedi. Bir şey söylemeden telefonu kapattım.
