Μείνε Μακριά Μου

2. Χαραγμένο σε Δέρμα

Κουβέρτες πλασμένες από βελούδο.

Ξύπνησα στο κρεβάτι μου, πνιγμένη σε ωκεανούς από μαξιλάρια.

Ένας γιατρός, ταλαιπωρημένος από το πέρασμα του χρόνου, ενοχλούσε την πληγή στον πήχη μου. Την τάιζε αλοιφές και ιώδια. Βρωμερά γιατροσόφια που δεν κατόρθωναν να την κάνουν λιγότερο άσχημη. Βλέμμα στραμμένο αλλού. Δεν άντεχα να κοιτάζω τα σημάδια που άφησε εκείνο το τέρας για πάντα στο δέρμα μου.

Η Έλη στο πλευρό μου, κόκκινη από τα αναφιλητά. «Ήταν πράγματι οι Χαράκτες; Είσαι σίγουρη;»

«Δεν ξέρω. Η ουλή σε σχήμα 'χι' θα μπορούσε να σημαίνει και Χιονάτη». Ήμουν χτυπημένη. Είχα κάθε δικαίωμα να είμαι σκύλα εκείνη τη στιγμή.

«Μα τι να θέλουν από εμάς; Νόμιζα ότι κυνηγούν μόνο μέλη των επιχειρήσεων των Πιρς».

«Και τι ακριβώς νομίζεις ότι είμαστε εμείς τώρα με τη νέα συμφωνία; Για τον Θεό, Έλη, αν με πιάσει και πονοκέφαλος μέσα σε όλα, θα φταις εσύ».

Αγνοώντας με. Κλαίγοντας μπροστά στον γιατρό. «Θα γίνει καλά;»

«Μην ανησυχείτε. Η δεσποινίς Πίτερσον δεν διατρέχει κανέναν περεταίρω κίνδυνο. Οι Χαράκτες σπάνια κάνουν τόσο επιφανειακές πληγές. Κάποιος τη λυπήθηκε. Είναι τυχερή».

Τυχερή ήταν ένα επίθετο που δεν θα μου απέδιδα εκείνη τη στιγμή.

Ξάπλωσα πίσω. Δεν τόλμησα να κλείσω βλέφαρα βαριά με κούραση, επειδή ο άντρας των σκιών ήταν εκεί. Κάθε φορά που ξεκούραζα την όρασή μου. Το ίδιο φριχτός με τότε, μέσα στο σκότος των βλεφάρων μου...

Η μαμά μου περιφερόταν μέσα στο δωμάτιο. Φώναζε εντολές στο κινητό της. Τουλάχιστον ήταν εδώ. Μαζί μου.

«Προσπαθούν να μας φοβίσουν, οι μπάσταρδοι», έκλεισε το τηλεφώνημα με έναν στεναγμό. «Δεν είμαστε ασφαλείς εδώ. Θα είμαι κάτω για να κάνω κάποια...»

«Τηλεφωνήματα, ξέρω», την πρόλαβα.

Σε έχω, πλέον, συνηθίσει, μαμά.

.»«.

Η οικογένεια Πιρς ήταν γνωστή σε όλη τη χώρα. Μια δύναμη ασύγκριτη και κυρίαρχη. Βασιλιάδες στον κόσμο των επιχειρήσεων. Πνιγμένοι σε χρυσό.

Δεν είχαν κανέναν και τίποτα να φοβηθούν.

Εκτός απ'τους Χαράκτες, τους εγκληματίες που φορούσαν προσωπεία ηθικής. Που είχαν βαλθεί να αποδώσουν δικαιοσύνη στον κόσμο. Να τιμωρήσουν όσους πλούτιζαν με χρήμα ματωμένο.