ITMOT 22

502 8 2
                                    

AGENDA

ACY woke up beside her was Xoren who gently hold her hand. She sat on her bed.

She lost her consciousness after bursting out earlier.

“How are you feeling?” Xoren asked worriedly.

Sa halip na sumagot sa tanong ng lalaki, masama tingin ang kaniyang ipinukol d’to.

"Ba't ka pa andito?" She clamored. "Did I tell you that you are welcome again in this house? Kapal talaga ng pagmumukha mo! Kahit ilang sorry pa sabihin mo, o kahit pa ipakita mo gaano ka nag-aalala sa akin...hindi n’to mabubura ang kasalanan mo sa akin.

Umusog siya nang magtangka abutin ng binata ang kaniyang pisngi. "Leave, Xoren!"

He shook his head. Malungkot na tignan siya ng binata sa mga mata. She can behold drowsiness in his complexion.

Ngunit, wala na siya amor para sa lalaki, kundi tampo at galit.

"I'm sorry for leaving. I had received an urgent emergency in Manila. So, I immediately went there. Sorry, kung nakalimutan ko magpaalam...I also forgot to message or call you...because I was occupied to help fix the dilemmas my family is encountering,” Xoren started to explain to her.

“My father was ambushed during his campaign...he survived but comatosed, kaya abala ako sa ospital at sa paghahanap ng may kagagawan n’to...”

In a finger snap. Naglaho ang tampo at galit niya sa binata nang malaman ang tunay na dahilan nito.

“I'm sorry feel like, I abandon you...”

"I'm sorry I didn't know about that. I'm sorry if I conclude to a conclusion. Hindi ko inisip may mahalaga ka ginawa kaya bigla ka nawala..." She uttered with guilt.

Masyado yata siya nagpabulag sa galit sa isiping tinakasan at niloko lamang siya ng lalaki. Without even thinking about the other side.

“How's your father? Will he still wake up?”

“The doctor said is a fifty-fifty chance for him to survive. Malala ang tinamo niya sa ambush.”

Mabilis niya ginawaran ng yakap ang binata.

He sighed. “I'm sorry. Please, don't be mad at me...”

“Okay na...” She removed her hug from him. And stared at him with a smile on her brims. “I understand now, why you are suddenly gone?”

“I need to go back to Manila. I was appointed to manage our company,” Xoren let out. “Since, my father was comatosed and no one in our family were interested in handling it. So, bilang anak niya... I am responsible to take care of our business.”

Tumatango tango siya, maiintindihan niya na ang rason ng susunod na pag-alis ng lalaki.

“...I just went here to visit you. Gusto ko muna makahinga sa problema. I'm tired, love.”

Ikinulong ni Acy sa kaniyang mga palad ang mukha ng binata. “Andito lang ako mauuwian mo 'pag pagod ka na...handa maging pahinga mo.”

“I won't come back here anymore, if I leaved again. I will permanently stay in Manila. Kailangan ako ni dad."

“Naiintindihan ko...” she nods, but can't help it to feel dismal.

Hindi na pala, babalik ang lalaki sa muli pagbalik nito sa manila.

“But, I want you to come with me...” agap ng binata nang mapansin ang kalungkutan niya sa mukha.

Her eyes widen.

IN THE MIDST OF TEMPESTTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon