IN THE MIDST OF TEMPEST

ITMOT 35

MASTERMIND

SHE sighed before telling the truth. Wala na silbi pa kahit ano pagsisinungaling niya. Kilala niya ang binata, matalino ito. She can't easily delude him.

“Well, yes! I'm alive. Dad is right, I shouldn't underestimate you. Great job! But, it doesn't mean, everything is settled, na maging maayos na ang lahat para sa atin. I'll continue what you started, Mr. Valiente. At sa akin ang huli halakhak...” may diin wika niya.

“Acy...”

Napaatras siya nang humakbang si Xoren palapit sa kaniya. He's trying to hold her.

“Eh, ano ngayon kung nalaman mo nagpapanggap ako? Ano ngayon kung buhay ako? Still, it doesn't change the fact that I hate you... I hate you... I hate you!”

Naglandas ang mga luha niya sa pisngi.

“I'm sorry...”

Mapakla tumawa si Acy.  “It's that all you can say, Mr. Valiente. Sorry? Damn you.”

“Alam ko kahit ano pa sabihin ko, hindi na maitatama ang pagkakamali nagawa ko sa ‘yo. I suffered the consequences--”

“You did?” she cut him off. “Mukha hindi na man... you're living your life like something nothing happened. Look at you. Maayos ka, hindi kapani-paniwala nagdusa ka sa loob ng dalawang taon...”

She will never believe that he suffered. While she's building her new self in Spain.

Mayroon siya inutusan tao d'to sa Pilipinas upang sundan at alamin ang lahat ng ginagawa ng binata, nang sa gayon, mapaghandaan niya ang dapat na gawin sa mga balak niya paghihiganti.

She knows that he always celebrated every occasion in the cemetery. But, she isn't convinced about it.

Alam niya ginagawa lamang iyon ng lalaki dahil guilty ito sa pagkamatay niya, pero hindi ito guilty na saktan siya at linlangin sa peke pagmamahal.

“Pinagsisihan at pinagdurusahan ko ang nagawa ko sa ‘yo... And I know isn't enough suffering... kaya masaya ako buhay ka... Come on, love. Do what you please. Gusto mo saktan ako...” Xoren closed the distance between them. Nakita niya ang pag-agos ng butil ng luha sa gilid ng mata nito. Kinuha nito ang mga kamay niya at sinubukan saktan ang sarili gamit ito.

“... sampalin, suntukin mo ako. Do it? ‘Wag ka tumigil hangga't hindi ako sumusuka ng dugo. I deserve it...”

“Stop it.” Binawi niya ang mga kamay mula sa lalaki. Then, he pushed him away. “I don't need to hurt you physically, I will hurt you emotionally until you bleed... Do you know what is the greatest suffering? I would love to see... and you can do for me... your payment for the pain you caused me. Your death... I want you to die, Mr. Valiente. It will end everything...”

Tinalikuran niya ang lalaki matapos sabihin iyon, pinunasan niya ang basa pisngi gamit ang kaniyang palad. Kahit hindi na tumutulo ang kaniyang mga luha, patuloy pa rin namumutawi ang mahina niya mga hikbi.

Nahugot niya ang hininga nang bigla siya yakapin ni Xoren mula sa likuran.

“If that's what you wish...” He whispered, referring to her last words. “ If it makes you at peace if this the only way you'll forgive me... I'll do it, love.”

Bigla siya nakaramdam ng kirot sa kaniyang puso, tila pinupunit ito sa sakit sa mga winika ng lalaki.

A loud sob escaped from her mouth. Hindi niya alam kung para saan ang iyak na iyon. Dahil ba tutuparin ni Xoren ang hiling niya mawala ‘to? O, kahit sa kabila ng galit niya, hindi niya maikaila may nagkukubli pa rin pagmamahal sa puso niya.