×××××××××××××××××××××××××××××××
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
_____________________________________Double update ! 🥺
================================
සතියකට පසු
ජේජු වල හුලන් ගොඩක් සීතලයි . මේ සීතල හුලන් , සීත කාලයක් අත ලග බව කියනවා. ඒත් මේ සීතල සුලං වල තියෙන්නේ දිග නිහඩ බවක්. ජේජු මීට පෙරත් මේ වගේ නිහඩව තියෙන්න ඇති ඒත් ජන්කුක්ට ජේජු මෙච්චර නිහඩයි කියලා දැනුනේ අද.
ජන්කුක් , එයාගේ වාහනේ සුක්කනමෙන් එක අතක් තියාගෙන අනිත් අතින් ගියර් එකක් මාරු කරලා වාහනේ පදවන්න ගත්තා.
එදා සිදුවීමෙන් පස්සේ එයා චීන තානාපති දැක්කේ නෑ... එයා ජේජු වලට ආවා... මොකද එයාට කවුරුත් දන් නැති හින්දා ජේජු වලට එන එක කිසි ගැටලුවක් නෑ.
ජන්කුක් , මන්දිරේට ආව දවසේ ජූන්,ජින් දෙන්නා සතුටුන් උඩ පැන්නත් ඒත් ටේහ්යුන්ග් ?
ජන්කුක් කිසි දෙකක් කතා කරේ නෑ... එයා මුලින්ම කරේ එයාගේ කාමරේට ගියා..මේ කාමරේ කොහොමද එයා ජීවත් වෙන්නේ.. මේ හැමතැනම ටේහ්යුන්ග්ගේ සුවද දැනෙනවා.
මේ හැමතැනම , ටේහ්යුන්ග් දුවනවා, ඇවිදිනවා, හිනාවෙලා ඉන්නවා පේනවා. මේ බිත්ති වලින් ටේහ්යුන්ග්ගේ කටහඩ, ඒ හිනාව ඇහෙනවා.ජන්කුක්ගේ හදවත හොදටම බිදිලා.. ඇස් වල කදුලු හිදිලා... වචන වලට තවත් හයියක් නෑ.
එයාට මතකයි කොහොමද එදා ඒ පුංචි අත් වලින් එයාට 9 වෙනි උපන්දිනේට හාවිව දුන්නේ කියලා.එයා පුංචි පෙට්ටියේ දාලා තිබ්බ හාවිව අතට අරන් පපුවට තද කරා . ' එයා අපි දෙන්නම තනි කරලා යන්න ගියා ' ජන්කුක්ගේ කටින් පිට උනේ එච්චරයි . ජන්කුක් අඩන්න ගත්තා...
YOU ARE READING
The Wish
Fanfiction" අපේ ආදර කතාවත් අවුරුදු සිය ගානක් තියෙයි. හරියට මේ maple ගහ වගේ. " " මං ඔයා හොයන් ආයෙත් මෙතනටම එනවා , මං එනකන් ඉන්නවා නේද " " මගෙ ප්රාර්තනා කරනවා , අපි ආයෙත් මේ ගහ යටම හම්බෙන්න කියලා "