Keyifli Okumalar!
"Eğer bir insan, içinde bulunduğu koşullara hakim olamıyorsa, o zaman onlar tarafından hakim olunmaya mahkumdur."
Amor Towles
...
Music:
Lana Del Rey - Blue Jeans
🔱
Doğmak hiç bilmediğimiz bir dünyaya adım atmanın ilk kapısıdır, ölmek ise tamamladığın hayatın sonu ve yaşattılarını yaşadığın alemin başlangıcıdır, peki şimdi yaşadığım şey doğmak mıydı yoksa ölmek mi?
Tam olarak nereye doğru adımladığınızı kestiremediğiniz zamanlar akışına bırakmak neredeyse herkes için mantıklı bir çözüm yoludur, ancak öyle çıkmaza düştüğünüz bir an olurdu ki ne gitmek gelir içinizden ne de durmak. Şimdi duruyor muydum yoksa yürüyor muydum? Daha doğrusu şimdi her şey bitmiş miydi yoksa bunların hepsi sadece görünmeyen bir hayatın başlangıcı mıydı?
Ölmek nasıl kimse bilmez, hatta ölenler bile nasıl öldüğünü hissetmiyor olabilirler. Çünkü ölümün ellerinin acısız olduğunu hissediyorum, tıpkı sonsuz bir rüyaya dalmak gibi.
Şuan beni ölümün pençesinde hissettiren bu duygunun adı neydi peki? Nasıl bir döngüye girmiştim?
Yaşadığımdan bile haberim yoktu, sanki öylece duruyordum ve dünyanın içi bomboştu. Hiçbir şey hissetmiyordum, acı, öfke, korku, sevinç, mutluluk, hiçbiri...
Bütün uzuvlarımda hissizliği hissediyordum, göremediğim şeyleri görüyor, sessizliğin sesini duyuyordum. Küçük bir çınlama, daha çok kafadan darbe almış gibi. Ara ara gözlerimin kamaştığını hissediyordum ama ne gördüğümü ben bile bilmiyordum. Ellerim, ayaklarım ve diğer tüm kas sistemim felç olmuş gibiydi, beynime verdiğim hiçbir komutu algılayamıyordum. Bedenimde hafif bir soğukluk vardı, belki de yavaş yavaş nükseden ama şiddetsiz küçük ağrılar da olabilir.
Rüyada yürümek nasıldır bilirsiniz, istediğiniz bir yere yetişmek için zamana ihtiyacınız yoktur, ya koşarsın ya da zaman yaratırsın. Benim rüyamda ise hissettiğim şeylerden çok görmeye başladığım birkaç öğe vardı. Öncelikle uzun ve demirden bir sütun vardı, önünde de arkası dönük birçok insan. Etrafa yabancı olduğum için ara ara bakıyordum ama ne sonuç çıkaracağımı henüz bulamamıştım. Gökyüzü mavinin aksine griydi, yağışsız ama soğuk. Ayaklarımın hemen önünde siyah basamaklı merdivenler vardı, hiç düşünmeden ilk adımlarımı attım. Sağım ve solumda daha çok insan olduğunu ve yine arkalarının dönük olduğunu farkettim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARMA'ŞIK
Action"Tanıdığım kimse yok burada. Hiç kimse yok. Yabancılarla dolu bir odada kollarımızdaki ahmak işaretlerle rehin tutuluyoruz. Nerede olduğumuzu ya da ne yaptığımızı bilmiyoruz ama birçoğumuz aynı şeyleri hissediyoruz. Korkuyu... Endişeyi... Şaşkınlığı...
