Keyifli Okumalar!
...
"Birini tanıdığımızı sanıyoruz ve sonra onun hakkında öyle bir şey öğreniyoruz ki, her şey değişiyor."
Jennifer McMahon
...
"Durumlar ümitsizdi. Ölümü beklemekten başka yapacak şeyleri yoktu ve şartlar umutlanmaya bile izin vermiyordu."
Jean Giono
...
Music: We Are Young (Fun.)
🔱
Kader; binlerce seçimden, binlerce sözden ve binlerce aşamadan oluşan efsanevi bir labirenttir. Bazen seçimlerde çıkmaz sokağa uğradığını sanarsın ama bu da kaderin binlerce seçenek arasından doğan bir sonucudur. İlk önce kendi seçimlerimi geçirdim gözlerimin önünden, verdiğim her kararı düşündüm yeniden. Fakat o binlerce yol arasından böyle bir yere çıkmak, kasksız bir şekilde uzayda takla atmaktan daha imkansızdı. Neyi yanlış yaptım, neyi doğru yaptım bunu bana yalnızca zaman gösterebilirdi.
Benim bedenimde tek bir kişi, beynimde onlarca kişi vardı. Birisi olayları çarpıtır, mantıklı kararlar vermem için zorlar, öteki ise diğer tarafıma tamamen karşı çıkardı. Zamanla kısır döngüye girmişti bu atışmalar çünkü beynimdeki onlarca sesi susturmak oldukça zordu. Bende bıraktım, tıpkı yokuşa sürdüğüm arabayı yalnızlığına terk etmek gibi.
Şu son üç gündür kendime sahip çıkmaya çalışmanın aslında çok da kolay olmadığını fark ettim. Bazı şeylere düşünmeden karar veriyormuş ve ardına bakmadan geçip gidiyormuş gibi hissediyordum. Fakat neye odaklanacağımı da çözememiştim henüz, kaderin önüme sunduğu ve seçenek hakkımın kısıtlı olduğu bu yolda ardıma bakmadan ilerliyordum sadece.
Dün ateş açan bendim fakat bugün ruhu delik deşik olan da bendim. Düşünmek radyasyon dolu bir odada çalışmasını sürdüren Marie Curie'yi anımsatıyordu, sonunu bilmesine rağmen daha iyi bir yol bulmak için çabaladı ve kaderine boyun eğip ölümüne kurban gitti, ileride onun gibi bir vaziyete düşmekten korkuyordum. Ama düşünmek alkolden, sigaradan daha büyük ve zararlı bir bağımlılıktı benim için. Beyniniz ardına saklanan kuyuya düştüğünüzde ölmemek büyük bir mucize olur.
Ben beynimdeki kuyudan intihar etmek yerine böyle bir yere gönderilerek zaten kendi ölümüme hazırlanmıştım, şimdi yaşananlar ise provasıydı.
Gözlerimi ilk açtığım dakikalar başıma toplanmış üç kadına baktım kısık gözlerle, hemen yanı başımda inşaat izler gibi izliyorlardı. Kaç dakikadır gözetleniyordum? İki mi? Üç mü?
Esnemeye zaman kalmadan bedenimi hızlıca kaldırdım yataktan, rahatsız edici bir eda belirgindi yüzlerinde. Buraya geleli üç gün olmuştu ve ilk kez yüzünü net bir şekilde gördüğüm insanlar hemen karşımda beni süzen kadınlardı, bu şekilde tanışmayı hiç beklemiyordum açıkçası...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARMA'ŞIK
Action"Tanıdığım kimse yok burada. Hiç kimse yok. Yabancılarla dolu bir odada kollarımızdaki ahmak işaretlerle rehin tutuluyoruz. Nerede olduğumuzu ya da ne yaptığımızı bilmiyoruz ama birçoğumuz aynı şeyleri hissediyoruz. Korkuyu... Endişeyi... Şaşkınlığı...
