RIHEMIN |Devam Ediyor|

1. bölüm✨

Daha 20yaşında abimin hatasını
Benim sırtıma yüklediler. Hiç
Umursamadılar bu kızın bir hayali
Varmı diye, Sebebi kız çocuğu oluşumdu. burası mardin kana
Doymayan, kız çocuklarının sözü
Geçmeyen, bir hiçmiş gibi davranılan, sadece tek görevi baba
Evinde hizmetçi gibi görülmesi.
Evlenecek yaşa geldiğinde bir
Başlık parası uğruna bir mâl gibi
Satılarak, kocasına hizmet etmesini
Beklenilen bir insan olarak görülmekti...
Kimisi kaderine razı gelerek
Yaşadıklarına razı geliyordu...
Başka ne yapabilirdiki yoksa
Babaevine beş parasız yollanıyorlardı.
Onlara düşense kaderine razı
Gelip birgün bile olsa mutlu bir
Hayat dilemekti. Elden başka
Bişey gelmiyordu...

°°°*°°°

Abim mardinin en köklü aşiretinin
Kızını, rojini kaçırmıştı, bana bahsederdi rojin ablaya olan
Sevdasını. herseferinde bıkmadan
Usanmadan dinlerdim. hep allahtan
Abim gibi kırmadan üzmeden
Saf bir sevgiyle seven bir adam dilemiştim. ama her zaman dualarımız kabul olmuyormuş.
Kaderimize razı gelmek en doğrusuydu. Kaderimizi degiştiremiyorduk bir kere alnımıza yazıldımı silmek mümkün
Değildi...

Ben ailenin ilk ve tek kızıyım. babamın ikinci eşinden olanım.
Benim annem istanbulluymuş
Babama sevdalanmış babamın
Peşinden buralara gelmiş ama
Babamın evli olduğunu bilmiyormuş babam ilk yalanını
O zaman söylemiş. ve anneme ondan sonra hiç yalan söylememiş. annem beni dünyaya getirirken vefat etmiş. bazen keşke doğmasaydım belki annem
Yaşıyacaktı diye düşünüyordum
Keşke ben ölseydim belki bu duruma düşmezdim diye içimden
Geçirdim.

Benim alın yazımdada bu vardı...

~
saatler geçmişti ama babamlardan haber hala yoktu.Abimin kaçtığını duyunca hazeroğlu aşireti hemen abimi
Ve rojin ablayı yakalayıp konağa
Getirmişlerdi. hüküm içinde tüm
Ağaları toplayıp babamıda çağırmışlardı biz ise üvey annemle
Birlikte gelicek olan hükümü
El mahkum bekliyorduk.

Bi kaç dakika sonra abim ve babam
Eve girdi yüzleri asık omuzları
Düşüktü içime bir korku sarmıştı
Abimin neşesi gitmiş gözleri doluydu, ben abimi hiç bu kadar
Kötü görmemiştim. Bana üzüntüyle bakarak yere çöktü ve
Ağlamaya başladı. Babam ise abimden bir farkı yoktu acısını
İçinden yaşıyordu her zamanki
Gibi... Üvey annem verilen kararı hissetmiş gibi bana sarılarak
Ağlamaya başladı. içim burkuldu
İşte o an anlamıştım kararı "BERDEl" karar verilmişti ...

Kendimi ne kadar tutmak istesemde ağlamamı engelleyemedim anneme sarılıp Bende ağlamaya başladım...

" Benim kızım daha çok küçük!
Ne yapar koca evinde daha 20 yaşında benim kızım" diye ağlayarak abime karşı bağırdı

" Naptın oğlum sen yaktın küçücük
Kızın başını değdimi oğlum? he
Değdimi! bekleyemedinmi" dedi
Annem üvey annem bile olsa
Beni abimden çok sevmişti üstüme
Çok düşkündü allahtan hep bir kız
Evlat istemiş ama çocuğu olmayınca kaderine razı gelmiş Tâki ben doğana kadar... Annem Ölünce annemin yokluğunu bana Hiç yaşatmadı beni kendi kızı gibi Sevdi.

Abim ağlamaktan şişmiş gözleriyle
İlk anneme bakıp sonrada bana baktı ve

" Affet beni kardeşim özür dilerim.
Ben böyle olucağını tahmin edemedim. Ben rojini çok sevdim.
Onu kaybetmekten çok korktum.
Affet beni... " dedi sonlara doğru
Sesi kısılmıştı o da yaptığından
Pişmandı ama olan olmuştu bi kere
Elden ne gelirdi dayanamayarak
Abimin yanına gidip önüne diz
Çöküp ve sarıldım...

" Özür dileme abi sen sevdanın peşinden gittin. Yaptığından pişman olma. Ben kaderime razıyım." dedim ve abimin yanından kalkıp babama doğru
Baktım. Gözündeki merhameti üzüntüyü görünce içim burkuldu
Dayanamayarak koşa koşa odama
Gittim.