RIHEMIN |Devam Ediyor|

3. bölüm✨

Doktor izin verdikten sonra kapıyı
Açıp içeri girdiler evranın yatakda
Haraketsiz yatışı en çokda afranı
Üzmüştü kendi isteği yüzünden
Evra bu haldeydi ama ne yapabilirdi... Sevdiği kızı kardeşinemi yâr edicekti...

Asla böyle birşeye göz yumamazdı
Gerekirse öldürürdü kendini
Sevdiğini başkasına eş yapamazdı
Afran evra arkadaşlarına güldüğünde bile kıskanırdı...
Kardeşim dediği adamın evraya
Dokunma düşüncesi bile afranı
Demirtiyordu...

Yavaşca evranın yanına yaklaştı
Kıyamadığından dokunamadı
Evranın saçına en çokda evranın
Kızıl saçlarına vurulmuştu afran...

Rezan ağa kızının yanına yaklaşarak afranın kıyamayıp birkere bile dokunamadığı saçları okşadı afran o an içini kıskançlık
Duygusu sardı kendi kendine
Babasındandamı kıskanıyosun
Afran diye kendi kendine söylendi

Ömer ve ayşe hanım yatağın ucunda sessizce rezan ağanın
Evraya olan sevğisini izlediler...

" Canım kızım hadi uyan hadi
Bitanem aç gözlerini" diye çaresizce kızına fısıldayarak söyledi. rezan ağa kızının uyanmasını bir çocuk gibi bekledi...
Afran rezan ağanın kızına olan
Sevğisini hayranca izledi...
İnşallah bende rezan ağa gibi
Bir baba olurum diye allaha
Dua etti ne çok isterdi evradan
Bir parçasının olmasını hep hayal
Ederdi erva gibi güzel kızıl saçlı
Bir kızının olmasını...
Yada tıpa tıp kendine benzeyen
Bir oğlu olmasını...

Birkaç dakika sonra evra yavaş
Yavaş gözlerini açmaya başladı...

" allahım şükürler olsun.
Kızım... bitanem kendini nasıl
Hissediyosun" diye sordu rezan ağa
Mutluydu kızı hele şükür uyarmıştı

" Annemm. yavrum. Biyerinde
Bişeyin yok dimi kuzum" dedi
Ayşe hanım bir anne şefkatiyle...
Çok korkmuştu evranın başına
Birşey gelicek diye. ana yüreği
Değilmi evladının kılına zarar
Gelse canı gidiyordu.

" İyiyim, birşeyim yok benim." dedi
Duysuzca gencecik yaşında duyguları yok olmuştu onu bu
Hale getiren ise ..abisiydi...
Gözlerini odada gezdirdiğinde ise
Gözü bir kişide takılı kalmıştı...

Afran hazeroğlu

Ne işi vardıki onun burda ne yüzle
Gelmişti? utanmıyomuydu kardeşi
Yaşında biriyle evlenmeye utanmaz
Herif diye içinden geçirdi...

Babasına dönüp
" Ne işi var bunun burda niye
Geldi halime acımayamı!
Nefret ediyorum hepinizden
Sizin hatanızı ben ödüyorum
Niye ya niye revamı bu bana"
Kendinden geçmişcesine bağırıyordu. Belkide içinde birikmiş olan öfkesini kusuyordu.

Ömer hemen bir hemşire çağırıp
Evraya sakinleştirici yaptırdılar

Afran orda daha fazla kalamayıp
İzin istayerek odadan kendini
Dışarı attı...
Dayanamamıştı ervanın ona söylediği laflara... Hele afrana olan
Bakışı afranı yerle bir etmişti..
Afran ona sevgiyle bakarken erva
İse nefretle bakıyordu...

~
Eroğlu ailesi ervaya sakinleştirici
Vurulduktan sonra rezan ağa
Ömere öfkesini kusmuştu oğlu
Çokdan haketmişti bunu zamanında oğluna iyi bir terbiye
Verseydi oğlu böyle bir hata belki
Yapmazdı...

~
Afran hastaneden çıktığında ne
Yapıcağını nereye gideceğini bilemedi.. en iyi fikir olarak
Evraya sevdalandığından beri
Amışkanlıkları değişmişti evra
Neyi seviyorsa o da onu sevmeye
Başlamıştı düğünlerden nefret
Eden afran ağa evranın düğünleri
Cok sevdiği için evra hangi düğüne
Giderse afranda evranın peşine
Takılıp giderdi ama evra hiçbir
Zaman ona abi gözünden başka
Bi gözle bakmadığı gibi doğru
Düzgün afranla konuşmazdı...
Şimdi yine evranın sevdiği şeyi
Yapıcaktı göl kıyısına gidicekti...

~
Erva uyandığında eroğlu ailesi
Hastanede işlerini halledip evin
Yolunu tutmuşlardı ömer kardeşine
Baktığında kardeşinin duygusuzca
Camdan dışarı baktığını gördü...
Kardeşini böyle görmeye alışık
Olmadığı için içi sızladı nasıl
Bir insandıda kendini düşünüp
Kardeşini ateşe atmıştı kardeşi
O ateşde cayır cayır yanarken
Ömer sadece izliyebiliyordu...
Belki dedi afran kerdeşimi o ateşin
İçinden çeker alır diye...
Ya ömer yanılıyorsa.. ya afran
Ateşi harlayıp kardeşini o ateşte
Yanmasına razı gelicekse...

~

Eve geldiklerinde evra hiç konuşmayıp direk odasına çıktı
Ağlayıp içindeki kini atması
Lazımdı yoksa başka türlü öfkesi
Dinmezdi...

Nefesi kesiliyordu.yüregindeki
Agırlık onu artık taşıyamıyordu.
Durduğu yerde dizlerinin üstüne.
Çökmüştü.ağlasa tüm konak duyacaktı.derdini anlatıcak kimsesi
Yoktu.yanı başındaki yatağının üstünde olan yastığı aldı eline
Genç kız ağzına bastırmıştı attığı
Çığlıkları kimsenin duymaması
Gerekiyordu. İki eliyle yastığı
Yüzüne bastırmıştı elinden geldiğince ses çıkarmamaya
Çalışıyordu.ama elinde değildi
Yüreği. Yanıyordu kalbi patlayacak
Gibiydi gözlerinden akan yaşlar
Dinmek bilmilordu.
Dizlerini kendine çekip kollarını
Birbirine bağladı...

Ne yapmıştıki evra kimseyi üzmemek kırmamak için elinden
Geleni yapıyordu kimsenin
Kalbini kırmamış kimseyi üzmemişti bu zamana kadar evra
Peki ne günah işlemiştiki evra
Bu olanlar başına gelmişti...

O gece bir kadın sonsuza kadar
Kimseye güvenmemesi gerektiğini
Aklına kazıya kazıya yazdı...
Abisi bile kardeşine bu kötülüğü
Yaptıysa başkası hiç acımadan
Yapar dedi kendine...

canından çok sevdiği abisi onu
Hiç düşünmeden ihanet etmişti...
Abisi evranın kalbine hiçbir zaman
İyleşmiycek bir yara açmıştı
Unutmayacaktı abisinin ona
Yaptığını... O da zamanı geldiğinde
Hiç düşünmeden onu silicekti
Aklından ha abim varmış ha
Yokmuş dedi kendi kendine evra
Abisi sadece kendini düşünüyordu..

Evrada artık kendini düşünücekti
İnsanlar kırılıyormuş üzülüyormuş
Umrundü olmıycaktı madem ona
Hiç acımadan kıydılar evrada
Kendisine acımayanlara acımıycaktı...

~

Afran gölün kenarında oturuyordu
Belki ama hiçde umrunda değildi
Öyle bir dalmıştıki kendini bile
Unutmuştu aklına gelen türküyü
Söyliycekti bu akşam afran ne çok
İsterdi bu türküyü evraya söylemeyi
Evraya söylemek için ezberlemişti
Afran sevmezdi türkü söylemeyi
Ama evra onun için ayrıcalıktı

Birasından bir yudum alıp aklına
Gelen sözleri dudaklarından
Usul usul çıkardı...

Ez aşiqe cavê teme
( O gözlerine aşığım)

Ez aşiqe bejna teme
( O endamına aşığım)

Ez aşiqe soza teme
(O sözüne aşığım)

Yarê tu zanî
( Yarim sen bilirsin)

Afran türküyü söylerken gözünden
Bir damla yaş aktı...
Erkek adamda ağlardı sonuçta
Erkekler duygusuz değildiya
Afranda bu gece evra için ağlamıştı

Afranın aklına özdemir asafın
Güzel bir sözü geldi...

Gecemidir insanı hüzünlendiren.
Yoksa insansıdır hüzünlenmek için
Geceyi bekleyen. gecemidir seni
Bana düşündüren yoksa benmiyim
Seni düşünmek için geceyi bekleyen...

" Ama ben evrayı hep düşünüyorum 4 yıldır hiç aklımdan
Çıkmıyorki" dedi afran hüzünlüce...

~
O gece iki güzel kalpli iki insan
İçin hüzünlü geçmişti...
Ama belki son hüzünlü geceleriydi
İki insan için...

~
Arkadaşlar bölüm nasıldı sizce?

Oy vermeyi ve yorum yapmayı
Unutmayın...
Öpüyorum hepinizi😘